Crybaby.

Chapter 20.

Τον είδε απο μακρυά.

Καθόταν απόμακρος, με ακουστικά στα αυτιά.

Το βλέμμα του ήταν χαμένο,κοιτούσε παντού και πουθενά.

Κάτι τον απασχολούσε.

Απο την μια,ήθελε σαν τρελή να πάει κοντά του και απλά να τον αγκαλιάσει,να του πει να φορέσει ένα απο τα υπέροχα χαμόγελα του,αυτά που έκαναν και αυτήν να χαμογελάει. Αλλά απο την άλλη,δεν ήθελε να τον πλησιάσει,θυμόταν όλα οσα της είπε και την πλήγωσε. Ίσως άθελα του,ίσως οχι. Αλλά τα λόγια του την πλήγωσαν αρκετά και ας μην το έδειξε ποτέ. Ήθελε οι δαίμονες στο κεφάλι του να τον φάνε ζωντανό,να πληρώσει.

Ξαφνικά τα μάτια του συνάντησαν τα δικά της.

Βιάστηκε να δει αλλού για να μην την δει.

Αλλά το μονο που κατάφερε ήταν να αναστατωθει.

Γύρισε και τον ξανακοιταξε.

Κανένας απο τους δυο δεν κουνιόταν,δεν μιλούσε.

Περίμεναν ο ένας απο τον άλλον να σταματήσουν να βλέπουν, να γυρίσουν το βλέμμα τους.

Κανένας δεν το έκανε.

Ίσως αυτή θα μπορούσε να τον βλέπει για ώρες,μέρες,μήνες,χρόνια,αιώνες.

Αλλά δεν το έκανε.

Αυτή γύρισε πρώτη το βλέμμα της.

Απο εκεί που ήθελε να τον βλέπει και τον κοιτούσε κρυφά για να μπορέσει να καταγράψει στο μυαλό της όλες τις ασήμαντες στιγμες του και όλα αυτα που έκανε χωρίς να καταλαβαίνει, τοσο άλλο ήθελε να του πετάξει έναν βράχο στο κεφάλι, να τον φτύσει, τον αηδιαζοταν ώρες ώρες.

Διχασμένη προσωπικότητα;

Δεν ήξερε.

Λένε πως το μίσος φέρνει τον έρωτα.

Αλλά υπήρχε ενα μικρό πρόβλημα.

Αυτή δεν πίστευε στον έρωτα.