We Remain

5.Bölüm-irrational events

Kate'in fotoğrafını ekledim, bakabilirsiniz :))

Kelimeler ağzımdan döküldüğü anda daha saçma bir hal almıştı. Daha iki gün önce tanımadığım bir erkekle aynı evde kesinlikle kalmıyordum. Şimdi ise aynı evde kalmam yetmiyormuş gibi aynı odada kalmak isteyen kişi bendim.

“Seninle ilgilenmediğimi söylemiştim.” Dedi dudağını sarkıtarak. Aynı zamanda beni baştan aşağı süzdüğünü fark etmiştim. Hızlı bir şekide hayır anlamında başımı salladım.

“O anlamda değil.” Dedim işlerin daha kötüye gitmemesini umarak. Yüzündeki ifadenin sırıtmaya dönüşmesini izledim.

“Yani sadece eğlenmek istiyorsun.” Bana doğru bir adım atıp aramızdaki boşluğu biraz daha azalttı. Nefesim hızlanmıştı, hayır kesinlikle eğlenmek falan istemiyordum ama onun üstünde sadece boxer vardı. Ve bende pratikte yarı çıplak sayılırdım ve karın kasları gerçekten iyi olduğunu bu ışıkta bile görebiliyordum ve… Tanrı aşkına annem haklıydı korku filminin benim üzerimde değişik yan etkileri vardı.

“Hayır… ben sadece uyuyamadım.” Diye mırıldandım. Sırıtışı hala yerindeydi.

“Hadi ama Katelyn, ayrı eve çıkıyorsun ve hala annensiz uyuyamıyor musun?” Söyledikleri bende ağlama isteği uyandırmıştı, karanlık olduğu için şu an minnettardım.

“Sadece cevap ver tamam mı?” Diye net bir şekilde söyledim. Kelimeler ağzımdan sandığımdan daha umutsuz bir biçimde çıkmış olmalıydı ki yüzündeki ifade gevşemişti. Olduğu yerde durup hala yüzeme bakıyordu ve tek kelime etmiyordu. İçimden kendime odama gitmek için direktifler verirken vücudum hala onun cevap vermesi için bekliyordu.

“Bunu alışkanlık yapma.” Dedi ve kapıyı açık bırakıp içeri doğru ilerledi. Bu evet demekti değil mi? Gülümseme isteğimi bastırma gereği duymadan ileri doğru ilerledim. Ve vay canına… Gerçekten büyük olan odayı kaptırmıştım. İki tarafında da yüksek komodinler bulunan çift kişilik bir yatak ve duvar boyunca büyük bir gardırop vardı. İçimde küçük bir kıskaçlık kıpırtısı hareket etmişti.
Çoktan yatağa girmiş ve gerçekten sıcak tutacağını düşündüğüm siyah polar battaniyeyi karnına kadar çekmişti.
 Yatağın yanına geldiğimde duraksadım, bekli sadece bu odada olmam yeterliydi. Bütün gece uyumadan durabilir miydim?

“Gelmeyi düşünüyor musun?” evet anlamında başımı salladım ve battaniyeyi kenara çekip yatağın içine girdim. Tahmin ettiğim gibi battaniyeyi üzerime çektiğim anda vücudumdaki kan ısınmaya başlamıştı. Bu da neden boxer’dan başka bir şey giyme ihtiyacı duymadığını açıklıyordu. Sırtım ona dönük bir şekilde yatıyordum ve gerçekten yatakta yer kaplamamaya özen gösteriyordum. Komodinin üzerinde duran küçük mumun sönmesiyle oda da hiçbir şey gözükmüyordu.

“Mum yanık kalmaz mı?” Diye sordum yatakta ona doğru dönerken. Ama ona doğru döndüğümden bile emin değildim, çünkü hiçbir şey göremiyordum.

“Işık olursa uyuyamam.”Diye karşılık verdi.

“Ama korkuyorum.” İç çektiğini duymuştum, ona ait olduğunu düşündüğüm uzun kollardan biri beni sarıp kendine çekerken neler olup bittiği hakkında hiçbir fikrim yoktu.

“Ne yaptığını sanıyorsun?” Diye inledim kollarından kurtulmaya çalışarak ama gerçekten sıkılardı.

“Benim uyumam ve seninde korkmaman gerekiyor.” Diye kendince bir açıklama yapmıştı. Şu an mantıklı olmayan çoğu şey gibi bu da mantıklı değildi.

“Ne yani sen bana sarılınca korkumun geçeceğini mi düşünüyorsun?” Diye sordum küçümser bir tavırla.

“Geçmedi mi?” Diye sorduğunda acı gerçekle yüzleştim. Evet, aslında şu an kendimi gözlerimi kapattığım anda uyuyacakmış gibi hissediyordum. Ona döndüğüm anda beni kendine çektiği için yüzün çıplak göğsüne değiyordu ve inanılmaz derecede sıcaktı. Kendimi rahatlamış ve güvende hissediyordum, şey karşımdaki çıplak kişinin iki gündür tanıdığım yabancı biri olduğu gerçeğini görmezden gelirsek ona kollarımı dolama isteği bile duyuyordum.
 Sessiz kalmamı evet olarak almış olmalıydı ki,