So It's You

Chapter 50

Author's Note

Can I have your sentiments about this chapter? Kahit ngayon chapter lang please? Pero kung ayaw niyo okay lang din po. Enjoy reading.

-------------

This is for you azian_nice
Thank you for voting!

Darren

Nagprepare kami ng isang projector at white board screen para sa mga empleyado ng kumpanya na gustong mapanuod ang guesting ni Athena sa CGA network.

'Magandang umaga saating lahat mga kababayan at para mas gumanda pa ang inyong umaga ay inihahandog namin ang isa sa mga tinitingalang modelo ng taon. Let's welcome Miss Nikki.' Masiglang bati ng host. Nakipag beso ito kay Athena na kumaway naman sa mga fans. 'Good morning Miss Nikki. How are you?' Tanong nito ng makaupo sila.

'I'm nervous but glad at the same time.' Nag-usap ang mga ito tungkol sa iba't ibang bagay.

'Miss Nikki what does it takes to be you?'

'To be me talaga? Okay. I guess confidence. That's the key to be good at everything. Fake it til you make it.'

'That's nice. Really confidence is the key aside from napakaganda mo talaga'

Ring! Ring!

Nag excuse si Athena at pumunta sa malapit sa pinto.

"WHAT??" Nagulantang ang lahat sa biglang pagsigaw nito. "Sorry. I'll take it outside." Masama ang kutob ko sa pagsigaw nito kaya sumunod ako. "Where? When? Saan niyo huling nakita? I'll be there." Ibinulsa nito ang cellphone niya at akmang papasok sa pinto ng makita ako. "Miss Villacruz I need to go. It's an emergency." Naluluhang sabi nito habang isinusuklay ang mga daliri niya sa kanyang buhok.

"In your state hindi ka makakapagdrive ng maayos. I'll come with you." Tumango ito at tumakbo papunta sa elevator. "Please. Please. Please. Open up." Pagkabukas na pagkabukas ng elevator ay hinila ako nito at pinindot ang close at ground floor button. Sa elevator ay hindi din ito mapakali. Pauli uli ito hanggang marating namin ang ground floor. Nagmamadali kaming sumakay sa Audi R8 ko tsaka umalis ng building.

"Would you atleast tell me what's going on?" Tanong ko dito. Tiningnan lang ako nito na para bang sinasabing magdrive na lang ako. "Take me home." Sabi nito makaraan ang limang minuto.

Nang makarating sa bahay nila ay agad itong bumaba at tumakbo papunta sa loob.

"Pano? Panong nawawala si DD? MANANG ANONG NANGYARI? COME ON." Naiiyak na tanong nito.

"Athena maghunos dili ka. Walang kasalanan si Manang Ising." Pagpapakalma ni Ate Maggie dito. Kung hindi ako nagkakamali ay yaya ni Apollo si Manang Ising. Sino si DD? "How can I calm down? Nawawala si DD for Pete's sake. Manang tell me what happened?" Lumuhod na ito sa harap ng matanda.

"Hija pa-pasensya na. Pero hinihintay ko lang naman sila matapos magskate pareho ni Apollo kaya umupo muna ako dun sa hindi kalayuan. Nakita ko pa siya eh. Pero nung may nagtanong sakin na lalaki kung san ang Shakeys biglang hindi ko na makita si DD. Sorry." Umiiyak na din ang matandang kausap nito.

"I've already notified the police. We should wait for them." Ani ng kakapasok lang na si Kuya Achilles. "Wait? Wait for them? Really Kuya? I can't wait for another hour for those stupid police to show up because my child must be taking her last breath." Natigilan ako sa sinabi nito. My child? May anak si Athena? Sino ang ama? "Villacruz? Are you just gonna stand there or will you help me look for my daughter?" Natalima ako ng marinig ang boses nito. Inutusan nitong balitaan siya ni Kuya Achilles habang naghahanap kami. Papunta kami sa mall na pinanggalingan nila DD. "Please God save my daughter. She's all that I have." Iyak na ito ng iyak habang walang tigil ang pagdadasal na sana ay okay lang ng kanyang anak. Gusto ko mang magtanong kung pano at kelan siya nagkaanak pero alam kong hindi ito ang tamang panahon.

"I can call my friends to help what does your daughter look like?" Alinlangang tanong ko dito. "She's 7 years old. She has a bouncy curly hair. Her eyes is.. here I have a picture of her." Kinuha nito sa wallet niya ang isang picture ng batang masiglang nakangiti habang yakap ni Charles mula sa likod. Posible bang si Charles ang ama ng anak niya? "Miss Villacruz?" Pukaw nito sa naiisip ko. "Take a picture of that photo and send it to our group chat on viber. Tell them to notify me once they saw this little girl." Iniabot ko sa kanya ang cellphone ko.

Pagkaraan ng ilang minuto ay nasa mall na kami. Pinapage din naman si DD pero nakalipas na ang 30 minutes ay wala pa ding lumalapit sa information area tungkol dito. Inagaw ni Athena ang mic at siya ang nagpage.

"DD, mommy's here. I'll wait for you baby in the information area. Please come back. I love you." Nasasaktan akong makita siyang umiiyak. Parang bumabalik sakin lahat ng nangyari 8 years ago. Kung pano siya umiyak, nasaktan at pano siya nawala samin. Wala sa sariling niyakap ko ito. Gusto ko lang maisip niyang andito lang ako.

Thirty minutes pa kaming naghintay at nakailang panawagan na din kami pero wala pa ding lumalapit o nagbibigay man lang ng impormasyon samin.

Niyaya ko na itong lumabas ng mall. Magbabakasakali kaming maghanap sa kalsada. "My daughter is not street wise. She doesn't even know how to speak straight Filipino how can she communicate with the people here? Oh my precious child. Huhuhuhu"

Ilang kalye na ang nadaanan namin at ilang tao na din ang napagtanungan namin pero wala pa din. Alam kong bilang isang ina ay gagawin nito ang lahat para makita ang kanyang anak. At naiintindihan ko siya dun.

Ring! Ring!

"Hello?" Bungad ko pagkasagot ng tawag. "Saan? Papunta na kami dyan." Clueless lang habang nakatingin sakin si Athena. Pinaharurot ko na lang ang sasakyan ko papunta sa restaurant ni Aya.

"Why are we here? We should be looking for my child." Parang batang pagmamaktol nito. Hindi ko siya sinagot bagkus ay inalalayan ko itong pumasok sa loob.

"MOMMYYYYYYY" Masiglang bungad ng isang magandang bata. Nakita ko na ito sa mall hindi ko lang matandaan kung kelan. "Mommy I am sorry if I made you worried. Please mommy stop crying." Pang - aamo nito sa ina.

"My baby. My baby." Mahigpit nitong niyakap ang anak. "Are you okay? What happened? Please don't leave mommy again." Pakiusap nito sa pagitan ng pag-iyak niya.

"Athena drink first." Humiwalay sa kanya si DD at binigay ang tubig sa mommy niya. Ininom naman niya ito bago umupo sa couch. Konti lang ang mga tao pero halos lahat ng andito ay umiiyak sa nasaksihang eksena. Lalo na yung mga ina.

Kandong ni Athena si DD habang kumakain ito ng pesto na niluto ni Aya. Tumigil na din ito sa pag-iyak.

Nagkaroon ako ng oras para pagmasdan ang mag-inang nasa harapan ko. Nakuha ni DD ang masayahing mukha nito. Pati na din ang maninipis at mapupulang labi nito. Mahaba din ang mapinlantik nitong pilik mata. Ang pinagkaiba lang nila ay ang mata nila. Itim ang kay Athena habang light blue naman ang kay DD.

"You never tell us you have a child." Basag ni Drea sa katahimikan.

"I always wanted a private life for both of us. She's tooo young for Paparazzi to drool over her." Huminto ito at hinalikan sa pisngi ang anak. "We don't have the same eye color. I know. That's one thing that they love to ask why. Aside from who is her father."

"Sino nga ba? Is it Charles?" Natawa ito sa sinabi ko. "It can never be Charles. When I woke up from a long coma. I experienced terrible depression. I thought of ending my life. You can't blame me, I can't even remember anything but deep within me I am afraid. I am afraid of things I do not know of. Then nausea hit me. First my family do not want to diclose it but it's my body. I know something is wrong. That when I knew a baby is growing in my tummy. That when ..." Tinakpan nito ang tenga ng anak. "That when I knew na narape ako." Nasuntok ko ang pader na sinasandalan ko. Alam kong nagulat siya sa ginawa ko. Nilapitan ko ito at niyakap silang mag-ina. I will re-open the case the closed 7 years ago.

---------

I am crying when I'm writing this. Huhu.
Thank you for reading.
Please vote!

-PrincessArrow