Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 50

Δήμητρας POV

Μόλις καταφέρνω να συνέλθω λίγο και να βάλω ξανά τον εαυτό μου σε μια τάξη, ρίχνω μπόλικο νερό στο πρόσωπο μου και βγαίνω από την τουαλέτα που τόσην ώρα ήμουν κλεισμένη. Κατευθύνομαι εκεί που κάθονται οι υπόλοιποι και με μεγάλη μου χαρά βλέπω ότι ο Νίκος δεν είναι εκεί. Δεν θα άντεχα να τον δω αυτή τη στιγμή και να υποκρίνομαι παράλληλα ότι δεν έγινε τίποτα.

«Όλα καλά;» με ρωτάει η Τζένη.

«Ναι, απλά νιώθω το κεφάλι μου να με πονάει.» Κάτι που δεν είναι ψέμα με όλες αυτές τις σκέψεις να τριγυρνάνε στο μυαλό μου αλλά ούτε και η απόλυτη αλήθεια.

«Σε πείραξε ο ήλιος; Μήπως θέλεις να γυρίσουμε σπίτι;» ρωτάει ανήσυχος ο Κώστας και το ενδιαφέρον που μου δείχνει με κάνει να αισθάνομαι χειρότερα.

«Θα πάω μόνη μου δεν χρειάζεται να έρθεις, μην σου χαλάσω κι εσένα την μέρα.»

«Τι βλακείες λες; Εννοείται ότι δεν θα σ' αφήσω μόνη σου.»

Παίρνουμε τα πράγματα μας και φεύγουμε. Στο σπίτι ξαπλώνω στο κρεβάτι και προσπαθώ να κοιμηθώ μπας και το μυαλό μου κάνει ένα διάλειμμα, αλλά φαίνεται ούτε εκεί είμαι τυχερή καθώς καταλήγω να κάνω σβούρες όλη την ώρα. Κάποια στιγμή η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Κώστας. Σφραγίζω τελείως τα βλέφαρα μου και μένω ακίνητη για να μην καταλάβει ότι είμαι ξύπνια. Τον νιώθω να ξαπλώνει δίπλα μου και περνά το χέρι του γύρω από το κορμί μου. Θέλω να το απομακρύνω αλλά δεν μπορώ. Περιμένω μέχρι να ακούσω την αναπνοή του να ηρεμεί για να σιγουρευτώ ότι αποκοιμήθηκε και σηκώνομαι για να πάω στο μπαλκόνι.

Κάθομαι στην καρέκλα φέρνοντας τα πόδια μου στην αγκαλιά μου και αγναντεύω τη θάλασσα. Τι μου συμβαίνει γαμώτο; Πως κατάφερα να μην αντέχω ούτε ένα απλό άγγιγμα του; Πως θα συνεχίσω έτσι; Πρέπει να βρεθεί μια λύση και μάλιστα αμέσως. Γυρίζω πίσω στο δωμάτιο και αφού βεβαιώνομαι ότι ο Κώστας κοιμάται ακόμα, παίρνω το κινητό μου και βγαίνω έξω για να πάρω τηλέφωνο τον Νίκο. Αυτός φταίει που βρεθήκαμε σ' αυτήν την κατάσταση κι αυτός πρέπει να βοηθήσει να ξεμπλέξουμε. Στον δεύτερο χτύπο το σηκώνει και του λέω ότι θέλω να βρεθούμε. Δίνουμε ραντεβού στην πιο κοντινή καφετέρια και πάω να τον συναντήσω χωρίς να χάσω άλλο χρόνο. Θέλω να ελπίζω ότι θα ξεμπερδέψουμε γρήγορα και θα προλάβω να γυρίσω πριν ξυπνήσει ο Κώστας. Μπορεί τα μεσημέρια να μην συνηθίζει να κοιμάται, αλλά όταν το κάνει είναι τουλάχιστον για μια ώρα.