Το επόμενο πρωί ξυπνάω πρώτη και προσπαθώ να ξυπνήσω και τον Άλκη σκουντώντας τον απαλά για να πάμε στη σχολή.
«Καλημέρα μωρό μου! Σήκω επιτέλους από το κρεβάτι θα αργήσουμε στο μάθημα.» Ο υπναράς μου ανοίγει λίγο τα μάτια του και μετά απλά γυρίζει πλευρό.
«Δε θα σε παρακαλάω για πολύ. Θα φύγω μόνη μου κι εσύ κάνε ότι καταλαβαίνεις.»
«Που τι βρίσκεις τόσην όρεξη πρωϊνιάτικα; Έλα εδώ να μου δώσεις ένα φιλάκι για να ξεκινήσει καλά η μέρα.» Αχ, όταν μου κάνει γλύκες πεθαίνω! Όπως σκύβω για να τον φιλήσω με τραβάει για να πέσω στο κρεβάτι και μετά με αναποδογυρίζει για να είναι από πάνω μου. Αρχίζει να με φιλάει αισθησιακά κατά μήκος του λαιμού και ένα μικρό βογγητό μου ξεφεύγει.
«Κατά τ' άλλα δεν είχες όρεξη, πουλάκι μου!» λέω ανάμεσα στα φιλιά μας.
«Για σένα πάντα έχω, μωρό μου. Άσε το μάθημα κι ας μείνουμε στο κρεβατάκι μας.»
«Όχι, όσο δελεαστική κι αν είναι η πρόταση σου, έχουμε και κάποιες υποχρεώσεις.» Ξεφεύγω από την αγκαλιά του και ντυνόμαστε γρήγορα γιατί πάλι τα κατάφερε να αργήσουμε.
Όταν φτάνουμε στην σχολή έχουν ξεκινήσει ήδη το μάθημα και η πόρτα είναι κλειστή.
«Όχι ρε γαμώτο ρεζίλι θα γίνουμε. Έχουμε και τον Αλεξίου, ποιος μας γλυτώνει από το στόμα του.»
«Σιγά μωρέ τι θα μας κάνει, δέκα λεπτά αργήσαμε, δεν έγινε και τίποτα.»
«Ναι, καλά δεν τον ξέρεις εσύ για αυτό το λες.»
«Όσο περισσότερο όμως το σκέφτεσαι τόσο περνάει η ώρα. Θα μπω εγώ πρώτος.» Ανοίγει αποφασιστικά την πόρτα και κατευθύνεται προς τις τελευταίες σειρές. Τον ακολουθώ κι εγώ και προσπαθώ να περάσω όσο πιο απαρατήρητη γίνεται, αλλά φυσικά η τύχη δεν είναι με το μέρος μου.
«Χριστοπούλου, Ανεστίου, τι ώρα είναι αυτή που έρχεστε;»
«Συγγνώμη, αργήσαμε γιατί χάλασε το ξυπνητήρι. Δε θα επαναληφθεί.» απαντάει αμέσως ο Άλκης.
«Έτσι το λέμε τώρα.» ακούγεται να λέει κάποιος από το αμφιθέατρο και νιώθω να κοκκινίζω ολόκληρη. Χαχανητά ακολουθούν και ο Αλεξίου προσπαθεί να επιβάλει πάλι τάξη.
«Ησυχία! Καθίστε κάτω και από εδώ και πέρα κοιτάξτε να δίνεται περισσότερη σημασία στα μαθήματα σας και όχι στους έρωτες.»
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Μεγάλες Αγάπες
RomanceΗ Τζένη έχτιζε τοίχους μια ζωή μέχρι να έρθει κάποιος να τους γκρεμίσει. Μπορούν όλα να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη? Και αν ναι πόσο μπορεί να κρατήσει η ευτυχία? Υψηλότερη θέση: #2 in Romance
