HASHTAG // THIRTY-ONE: #Irrevocable

170K 2.9K 93
                                    

Hashtag // Thirty-One: #Irrevocable

Avery's POV

It's been three weeks since I last saw Raven.

Yes. Three fucking weeks! Pero ano? Hindi man lang ako hinanap ni Raven. Akala ko ay pupuntahan niya ako... but then... ni-hindi man lang niya ako binisita o sinubukang kausapin man lang. He doesn't care about me anymore, right?

Pagkatapos naming magtalo, I immediately knocked on his door to apologize. Alam kong mayroon rin akong kasalanan doon. Ngunit nagulat ako nang bigla siyang lumabas at mabilis na umalis. He's very angry and I really don't understand bakit ganoon nalang ang galit niya.

Yes, I said something wrong. Really wrong but can't he just hear me out first kung bakit ko iyon nasabi?

Pero hindi niya ako hinayaang magpaliwanag. He didn't even listen to me. Sarili niya lang ang iniisip niya.

So, here I am. I even waited for three weeks, nagbabakasaling lapitan niya ako para man lang makapag-usap kami nang maayos. But he didn't show up. He never did.

Now, I don't have any choice but to accept the offer Luis' company was offering to me. Para maka-iwas sa sakit na dulot ni Raven. Fuck.

Tuwing naiisip ko na hindi kami magkakaayos ay parang pinipiga ang puso ko sa sobrang sakit. We used to be in good terms. But now, where are we?

I need to leave school. That was my decision. Siguro kapag nakaipon ako sa labas, doon ko ipagpapatuloy ang pag-aaral ko. Napag-isip-isip ko... siguro kailangan kong lumayo para makapagsimula nang mas maayos na buhay.

Mali ang naging simula namin ni Raven. Mali ang mga pangyayari. Mali ang mga pagkakataon. Mali ang mga desisyon.

Siguro, kailangan muna naming itigil ang lahat ng mga pagkakamaling ito. Naniniwala akong magiging tama rin ang lahat ng ito.

Time... that's what we need for now. Maybe time... and some lessons to learn. Para na rin siguro marealize namin kung saan kami sumobra at nagkulang...


"YOU READY, Bams?" Luis tilted my head, turning me to look at him.

We're now on the plane. Aalis na kami pero parang gusto kong magback-out na lang at puntahan si Raven. Damn! Parang hindi ko yata ito kakayanin. I need Raven... I need him.

"Luis... parang hindi ko 'ata kaya..." I choked a cry. Hindi ko kayang iwanan si Raven...

But Luis shook his head and looked at me, determined. "Avery, remember your reasons why you want to leave. And aside from that, you need work to sustain your studies. Diba? You want to become an Architect. We'll make it happen, Bams. We will."

"But Luis, I think I can't leave Raven like this. I love—"

"Shhh. You can. Stop thinking that you can't. Kaya mo 'yan."

Pinunasan ko ang luha ko at unti-unting tumango. I need to do this for Raven and for myself.

Raven. I'm sorry... I'm going to leave you now and that's irrevocable...



"OKAY, WRAP UP! Wrap up! We're done for today's schedule! Good job, everyone!"

Palakpak sabay ngiti noong baklang coordinator ng photoshoot na ito. I inhaled sharply. Kapagod!

"Congratulations, Miss Avery. You're slowly making your way to the top!"

"Thank you..." ngiti ko sa kanya.

Mayroon pa lang mga nakaabang sa labas na hindi muna pinapasok kaya ang mga staff na lang ang nagbigay ng mga dala nila sa akin. Flowers, cards, chocolates...

My Possessive Hunk Husband (Possessive Series #1) #Wattys2016WinnerTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang