«Ας πούμε ότι το σενάριο σου ευσταθεί. Πως κατάφερε να μπει στον υπολογιστή μου;»
«Αφού τον είχες πάρει μαζί σου, στο διάλειμμα που βγήκαμε έξω είχε τον χρόνο να δράσει ανενόχλητος.»
«Και πάλι τον είχα κλείσει, οπότε θα έπρεπε να ξέρει τον κωδικό για να τον ανοίξει. Εκτός όλων των άλλων είναι και χάκερ; Πολύ αμφιβάλλω.»
«Δεν ξέρω, είναι η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω.»
«Κάτι άλλο συμβαίνει εδώ πέρα και δεν το βλέπουμε.»
Καθόμαστε και οι δυο σκεφτικοί και προσπαθούμε να βγάλουμε μια άκρη, όταν τον βλέπω να αλλάζει ξαφνικά ύφος, σαν να βρήκε την λύση.
«Η Έφη ήξερε τον κωδικό σου;» με ρωτάει.
«Ναι, είχαμε κάνει στο παρελθόν εργασίες μαζί χρησιμοποιώντας το laptop μου.»
«Τότε βρήκαμε ποιος είναι ο ένοχος!»
«Σοβαρά, λες να έφτασε σ' αυτό το σημείο;» αναρωτιέμαι φωναχτά.
«Πες μου τώρα ότι έχεις και για αυτό αμφιβολίες, όταν σου έδειξε ξεκάθαρα το αληθινό της πρόσωπο;»
«Πιο πολύ δεν θέλω να το παραδεχτώ, γιατί έτσι γκρεμίζεται τελείως η εικόνα μου για εκείνη. Μπορώ να δεχτώ ότι ζηλεύει και βγάζει κακία, είναι ανθρώπινο και όλοι μπορούν να υποπέσουν στο συναίσθημα της ζήλειας, αλλά το να με εκδικείται έτσι στην ψύχρα αυτό είναι μικρόψυχο και απαράδεκτο.»
«Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν παύουν στιγμή να μας εκπλήσσουν.» μου λέει και με βάζει στην αγκαλιά του.
«Και τις περισσότερες φορές δυσάρεστα. Τώρα τι θα κάνω; Σιγά μην παραδεχτεί ποτέ ότι είναι αυτή υπεύθυνη.»
«Θα μπορούσες να κάνεις μια προσπάθεια, ίσως να της ξέφευγε πάνω στην κουβέντα.»
«Δεν νομίζω, αλλά ακόμα κι αν μου το έλεγε τι θα άλλαζε πλέον; Τα αποτελέσματα έχουν βγει, τα μαθήματα έχουν τελειώσει εδώ και μια βδομάδα και η σχολή υπολειτουργεί.»
«Δεν γίνεται όμως να την αφήσεις έτσι, να πετύχει τόσο απλά τον σκοπό της.»
«Από αυτήν δεν πρόκειται να βγει τίποτα. Το μόνο που μου μένει να κάνω είναι να μιλήσω με τον Αλεξίου, να του εξηγήσω την κατάσταση και να μου δώσει μια ευκαιρία να ξαναγράψω την εργασία και να μην χρειαστεί να επαναλάβω το μάθημα.»
«Πας καλά; Θα πας να πέσεις από μόνη σου στο στόμα του λύκου; Μόνο αν του καθόσουν θα το δεχόταν αυτό.» φωνάζει.
«Για ηρέμησε, σε παρακαλώ και κατέβασε τον τόνο της φωνής σου.»
«Πως να ηρεμήσω όταν σκέφτεσαι σοβαρά να πας να του ζητήσεις χάρη και δεν περιμένεις να σου ζητήσει αντάλλαγμα;»
«Είναι καθηγητής, όχι τοκογλύφος.»
«Καλύτερα να έμπλεκες με τοκογλύφο παρά μ' αυτόν, που δεν έχει πρόβλημα να καταχραστεί την εξουσία που του δίνεται σε κορίτσια που έχουν τα μισά του χρόνια. Άσε το θέμα σε μένα.»
«Τι θα κάνεις;» ρωτάω αγχωμένη. Αυτός είναι ικανός να θεωρεί λύση να πάει να δείρει τον Αλεξίου.
«Θα μιλήσω στην Έφη, θα την κάνω να το παραδεχτεί και θα φροντίσω να το καταγράψω στο κινητό σαν απόδειξη.»
«Και πως δηλαδή σκοπεύεις να το καταφέρεις αυτό, ε;»
«Θα βρω τρόπο.»
«Δίνοντας της το ίδιο αντάλλαγμα που θα ζητούσε ο Αλεξίου από μένα;» λέω τσαντισμένη.
«Λες βλακείες τώρα!»
«Όπως κι εσύ πριν, απλά αντιστρέφω τους ρόλους.»
«Ας σταματήσουμε εδώ αυτή τη συζήτηση γιατί στο τέλος θα καταλήξουμε να πλακωνόμαστε χωρίς λόγο.»
«Όχι, πρέπει να βρεθεί μια λύση πριν κλείσει τελείως η σχολή. Έχουμε περιθώριο μέχρι την ορκωμοσία την άλλη Τετάρτη.»
«Ωραία λοιπόν, τι προτείνεις;»
«Θα μιλήσω εγώ με την Έφη, είναι καιρός να τα πούμε ένα χεράκι εμείς οι δυο. Ανεξαρτήτου αν ομολογήσει ή όχι της έχω πολλά μαζεμένα. Αν νομίζει ότι μπορεί να παίζει μαζί μου είναι πολύ γελασμένη. Δεν είμαι πια το κοριτσάκι που κάθεται στη γωνιά του και τα ανέχεται όλα. Θα την κοντράρω στα ίσια και ότι βγει.»
«Go tiger!» ζητωκραυγάζει ο Άλκης λες και είναι σε αρένα.
«Αύριο θα πάω να την βρω.»
Τελικά φαίνεται ότι η Έφη έβαλε το χεράκι της. Το θέμα είναι τώρα αν θα μπορέσουν να βγάλουν άκρη. Εσείς τι λέτε;
Αν θέλετε Vote & Comment! 💋
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Μεγάλες Αγάπες
RomanceΗ Τζένη έχτιζε τοίχους μια ζωή μέχρι να έρθει κάποιος να τους γκρεμίσει. Μπορούν όλα να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη? Και αν ναι πόσο μπορεί να κρατήσει η ευτυχία? Υψηλότερη θέση: #2 in Romance
Κεφάλαιο 33
Ξεκινήστε από την αρχή
