Το Μυστηριώδες Δάσος !

Chapter 37

Πάμε! Λέω στην Εμιλη

Μισό λεπτακι! Λέει χαρούμενα

Εμιλη κάνε γρήγορα! Δεν θα προλάβουμε να διαβάσουμε! Της ξαναλέω

Μισό!!!!!

Ρε Εμιλη....... Θα....

ΈΡΧΟΜΑΙ ΣΕ ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ!!!!! μου φωνάζει από μέσα

Μετά από αυτό ,δεν της το ξαναθυμησα ... Μέσα σε 5' ήταν έτοιμη!

Τι έκανες τόση ώρα εκεί μέσα ; Την ρωταω καθως προχωρούσαν προς την βιβλιοθήκη...

Ααααα.....μαζευα την τσάντα μου! Μου λέει

Ξέρεις......ίσως πρέπει να αρχίσεις να ετοιμάζει την τσάντα σου νωρίτερα! Της λέω

Σε ευχαριστώ για την προειδοποίηση!!!λέει ειρωνικά!

Χαχαχα!της κάνω εγώ!

Μέσα σε μερικά λεπτά ειμασταν στην βιβλιοθήκη ! Ανοιξαμε την πόρτα και μπήκαμε μέσα! Οι άλλοι δεν είχαν έρθει ακόμα!

Να! Βλέπεις! Είπε δείχνοντας τον σχεδόν άδειο από ανθρώπους χώρο! Πρώτες ήρθαμε! Και ελεγες ότι θα αργουσαμε!

Φαίνεται ότι οι άλλοι αργούν ακόμη περισσότερο και από εσένα ! Άλλη μια καταπληχτικη ατάκα από την Ελίζαμπεθ Ντιμοντ!

Μια σφαλιάρα στο χέρι ακολούθησε ! Ευτυχως όμως εγώ κατάφερα να αμυνθω βάζοντας τα βιβλία που κρατούσα μπροστά από το χέρι μου!

Έλα να καθήσουμε! Μου λέει η Εμιλη και έκατσε στο γραφείο της βιβλιοθήκης! Εγώ την ακολουθησα και εκατσα σε μια καρέκλα δίπλα της!

Τώρα τι;ρωτάει

Περίμενουμε τους άλλους και ξεκινάμε! Λέω εγώ!

Μέσα σε μερικά λεπτά είχαν έρθει και οι άλλοι!

Επιτέλους!είπα καθώς ερχόντουσαν !

Περιμέναμε κάποιους να ετοιμαστούν! Λέει ο Τζέι δείχνοντας τον Ντέιβ και την Αριάνα! Η Αριάνα κρατούσε το χέρι του Ντέιβ και μόλις άκουσε τον Τζέι τον αγριοκοίταξε!

Ο Άλεξ ήρθε και κάθησε στην καρέκλα δίπλα μου! Εγώ χωρίς καν να το σκεφτώ σηκωθηκα από εκεί που καθόμουν και πήγα στο απέναντι καθησμα. Ήμουν ακόμη θυμωμένη μαζί του!

Ωραία.....να αρχίσουμε ; Ρωτάει ο Ντειβ

Ναι ! Του απαντάει η Εμιλη

Διαβαζαμε για αρκετές ώρες .....οταν τελειωσα είχε ήδη τελειώσει η Αριανα ... Τότε θυμήθηκα!

Αριάνα ειδες τελικά καθόλου την Λάνα;

Ααα...όχι! Μετά το μάθημα πήγα κατευθείαν στην τραπεζαρία και μετά πήγα στην καφετέρια δίπλα! Λέει εκείνη

Σοβαρά δεν πηγαίνεις ποτέ στο δωμάτιο σου; Ρωτάει η Εμιλη και εγώ συμφωνουσα!

Η απάντηση δεν ήρθε ποτέ! Μετά συνεχισα με τις ασκήσεις του πνευματικού μαθηματος. Εκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να συγκεντρωθω!!!............

Δεν μπορούσα! Παρόλο που υπήρχε απόλυτη ησυχία δεν μπορούσα! Προσπάθησα για άλλη μια φορά! Ήταν και αυτή μου η προσπαθια αποτυχημένη! Ξανα προσπάθησα για τελευταία φορά ...

Αυτή την φορά ενιωσα κάτι! Ένα μικρό αποτέλεσμα! Κάτι ελάχιστο! Σύντομα όμως επανήλθα στην πραγματικότητα και τα μάτια μου άνοιξαν! Είχα καταφέρει κάτι όμως! Ξανά προσπάθησα και αυτή την φορά έβαλα όλες μου τις δυνάμεις! Τα μάτια μου έκλεισαν! Το κατάφερα!......
Σκοτάδι παντού.......

Έχασες!!!είναι το μόνο πράγμα που ακούω και ένα τεράστιο συνεφο ομίχλης με καλύπτει και με καταπίνει!

........
Αχ! Λέω καθώς επανέρχονται στην πραγματικότητα ! Ευτυχως δεν τραβηξα την προσοχή των άλλων! Κοιτούσαν τα βιβλία τους και διάβαζαν , χωρίς να αντιληφθούν τι είχε συμβεί! Εγώ αποφασισα να το κρατήσω για τον εαυτό μου!

Προσπάθησα να καταλάβω αυτό που είχε μόλις γίνει! Μου ήταν αδιανόητο! Ποτέ δεν είχα ξαναδεί το ίδιο ονειρο-ώραμα πάνω από δύο φορές! Κατάφερα ν αναγνωρίσω  αυτό που είχα δει! Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ξεχάσω αυτό που είχε μόλις γίνει! Ήταν το τέλος του ονείρου που είχα δει το Σάββατο , το βράδυ!
Δεν μπορούσα να το πιστέψω! Σταμάτησα να προσπαθώ την άσκηση και μόλις τελείωσαν και οι άλλοι ,γυρήσαμε ο καθένας στο δωμάτιο του!
................