Το Μυστηριώδες Δάσος !

Chapter 20

..................
Ο Ντέιβ το Σαββατοκύριακο ήρθε και μας βρήκε ..... Ήθελε να ζητήσει συγνώμη από την Αριάνα αλλά δεν μπορούσε να την βρει ...... Τρεις μέρες τώρα η Αριάνα δεν ερχόταν στην τάξη ...στους καθηγητές έλεγε ότι ήταν άρρωστη αλλά εμείς ξέραμε ότι δεν ήταν ........ Το Σαββατοκύριακο λοιπόν αρχίσαμε να την ψάχνουμε!
Εγώ θα εψαχνα στην πίσω αυλή με τον Ντειβ, η Εμ θα έψαχνε στην μπροστινή αυλή με τον Κάρλος , ο Αλεξ με τον Τζέι θα έψαχναν μέσα στο σχολείο και στο δωμάτιο της!Θα επικοινωνούσαμε με τα κινητά μας!
Λοιπόν αρχίσαμε να ψάχνουμε! Αμέσως πήγαμε στην πίσω αυλή! Κανένας δεν ήταν εκει! Τότε αρχίσαμε να φωνάζουν!
Αριάνα!!!! Αριάνα!!!!! Που είσαι ;;;;;; Καμία απάντηση στις ερωτήσεις μας! Αλλά εγώ το ένιωθα ότι βρισκόταν κάπου εδώ. Ωστόσο περίμενα τηλεφώνημα από τους άλλους ....μήπως είχαν δει κάτι .......... Μέσα σε λίγα λεπτά δέχτηκα τηλεφώνημα από την Εμιλη!
Έλα Εμ, την βρηκατε;
Όχι, τίποτα!Εσείς ;
Ούτε κι εμείς! Θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε και θα τηλεφωνήσουν αν την βρούμε!
Οκ!
Αυτά είπαμε και κλείσαμε το τηλέφωνο!
Είχα αρχίσει να αγχωνομαι!
Τότε το κινητό του Ντέιβ χτύπησε!!! Εκείνος το σήκωσε....
Ελαααα, Τζέι! ..... Αααααα! .......Ααααααα! Είπε και μου κούνησε το κεφάλι αρνητικά! Καλά θα πάρουμε τηλέφωνο αν την δούμε ! Αυτά...... Τώρα με κυρίευσε πάλι το άγχος ! Αχ... Που είχε χαθεί;
Αν έχει κρυφτει στο δάσος;μου εκανε ο Ντέιβ
Εγώ αμέσως κοίταξα το δάσος! Είχε δίκιο! Το μόνο μέρος που θα μπορούσε να ειναι τώρα είναι το δάσος! Μα δεν θα ηταν σωστο να σπασουμε τους κανωνες ξανα. Και εγω δεν θελω να ξανακανω την τιμωρια. Ομως δεν ειχαμρ αλλη επιλογη.Τότε Μπήκαμε στο δάσος.
Αρχίσαμε να ψαχνουμε και να φωνάζουμε το όνομα της!
Αριάνα!!!! Αριάνα!!!!!! Αριάνα!!!!!!!?και πάλι καμία απάντηση
Τουλάχιστον αυτή την φορά φροντησα να μην χωρίσουμε και να μεινω μαζί με τον Ντέιβ... Δεν ήθελα να ανησυχώ και για εκείνον και για την Αριάνα!
Αριάνα συγνώμη! Δεν ήθελα να στο χαλασω! Ένα ατύχημα ήταν......είπε ο Ντέιβ αλλά εγώ του έκανα να σωπασει !!!! Είχα ακουσει κάτι! Ένα κλάμα! Αρχίσαμε να πλησιάζουμε προς τα εκεί που ακουγαμε τον ήχο ! Σε λίγο είδαμε την Αριάνα! Αμέσως ο Ντέιβ την πλησίασε και την αγκάλιασε αλλά εκείνη τον έσπρωξε!
Συγνωμη για ότι σου έκανα , δεν ήθελα να σε πληρώσω. Σε....σε αγαπάω. Είπε ο Ντέιβ. Εγώ είχα εκπλαγεί σχεδόν όσο και η Αριανα. Δεν λες έτσι απλά σε καποιον ότι τον αγαπάς. Ξαφνικά τα ματια της Αριανας αστραψαν, ομως σχεδόν αμέσως η λάμψη αυτή χάθηκε.
Και εγώ ....αλλά αυτό δεν μπορω να στο συγχωρήσω! Είπε ξερά εκείνη!
Εγώ τους πλησιασα και εκατσα δίπλα τους! Μα γιατί οχι; Εννοώ...Είναι απλά ένα κόσμημα. Η Αριάνα άρχισε να κλαίει!
Λοιπόν πρέπει να μάθετε κάτι....είπε εκείνη!Σας έχω πει για την οικογένεια μου αλλά δεν σας τα έχω πει όλα ! Έχω μια Θεία! Την θεία μου τη λενε Λιλη ! Μια μέρα ήρθε στο σπίτι μας για επισκεψη! Εκείνη την μέρα έλεγε ότι τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για εκείνη! Είχε πρόσφατα παντρευτεί και δεν θα ερχόταν συχνά στο σπίτι! Τότε ήταν που μου είχε κάνει ένα δώρο! Αυτό το μενταγιόν ! Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα! Και το μόνο που έχω από εκείνη ,πριν.... Λοιπόν, είπε και πήρε μια ανάσα! Για πολλές μέρες χάσαμε επικοινωνία μαζί της ! Μια μέρα όμως μας τηλεφώνησε το νοσοκομείο και μας ενημέρωσε για την πρόσφατη δολοφονία της! Δεν μπορούσα να το πιστέψω! Την αγαπούσα την θεία Λίλη, την είχα στην καρδιά μου! Ο άντρας της εξαφανίστηκε! Ποτέ δεν τον ειχαμε δει! Το σπίτι της όταν το είδαμε ήταν κατεστραμένο και όλα τα υπάρχοντα της κλεμμενα! Το μόνο που μας είχε μείνει δικό της ήταν αυτό το μενταγιόν ,το οποίο ΕΣΥ έσπασε μερικές μέρες πριν! Δεν μπορω να στο συγχωρήσω αυτό...όχι, ποτε! Είπε ! Κρατούσε στο χέρι της την χρυσή σφαίρα!
Καλύτερα να γυρίσουμε πίσω! Είπα εγώ! Αρχιζει να νυχτώνει!
Εγώ και ο Ντέιβ την σηκωσαμε από το χώμα και αρχίσαμε να βαδίζουμε για το σχολείο! Ο Ντέιβ ήταν πολύ στεναχωρημένος! Εγώ τράβηξαν την Αριάνα λίγο στο πλάι για να μιλήσουμε!
Ξέρω ότι είναι δική σου απόφαση, αλλά πρέπει να τον συγχωρήσει! Δεν αξίζει! Αφού τον αγαπάς ! Έτσι κι αλλιώς δεν σου χάλασε την σφαίρα! Μπορείς να βάλεις άλλη αλυσίδα ! Είπα προσπαθώντας να την κάνω να τα ξαναφτιάξει με τον Ντέιβ!
Ίσως να έχεις δίκαιο!.... Μου είπε! Αλήθεια δεν περίμενα να αλλάξει γνώμη τόσο γρήγορα! Δεν σκεφτομουν εκείνη την στιγμή ....δεν ήταν δικό του το φταίξιμο! Δεν έπρεπε να τον χωρισω ! Τον αδίκησα ! Δεν πρόλαβε όμως να πει τίποτα αλλο γιατί τότε μας επιτέθηκε ένα Μούνντριμ!!! Όρμησε πάνω στον Ντέιβ και όλοι αρχίσαμε να ουρλιάζουμε!