Το Μυστηριώδες Δάσος !

Chapter 5

......
Ήμουν στο πάρτυ του σχολείου..... Όλοι χόρευαν, κι εγώ μαζί..... Ήμουν πολύ χαρουμενη που ήμουν στην ομάδα της γνώσης ...... Όλα ήταν υπεροχα!!......Ξαφνικα ένα ψηλό αγόρι με καστανα μαλλιά με πλησίασε .....με πλησίαζε όλο και περισσότερο.....εγώ στην αρχή τον αγνοούσαν αλλά είχε έρθει πολύ κοντά μου...νόμιζα ότι θα άρχιζε να με βρίζει όπως έκαναν οι φίλοι μου στο τεστ...αλλά αυτός δεν μιλούσε.....φαινόταν θυμωμένος....Σαν να θέλει να με εκδικηθεί για κάτι που έκανα ......άρχισα να απομακρυνομε με αργά βήματα προς τα πίσω.....αυτός συνεχιζε....τώρα επιτάχυνε το βήμα του....επιταχυνα και το δικό μου ...... Είχα φτάσει δύο βήματα πριν αγγιξω τον τοίχο...τότε πριν προλαβω να κάνω το τελευταίο μου βήμα εκείνος έτρεξε προς το μέρος μου και με έσπρωξε με δύναμη στον τοίχο.......με το που αγγιξα τον τοιχο, τον ενιωσα να διαλειεται στην πλάτη μου και εγώ να περναω από μέσα του.........όσπου ......μπαμ...
Πεταχτηκα, ξύπνησα .....όλα ήταν μόνο ένα όνειρο...αλλά πιο ήταν αυτό το παιδί;..... Και γιατί ήθελε να μου κάνει κακο ;....
Κοίταξα το ρολόι ήταν νύχτα ακόμα ,3:46 για την ακρίβεια ! Εγώ όμως δεν είχα όρεξη για περισσότερο ύπνο.... Ήμουν προβληματισμένη με το όνειρο που ειδα! Κοίταξα στο διπλανό κρεβάτι....η συγκάτοικός μου ήταν εκεί και κοιμόταν .....δεν μπόρεσα να την αναγνωρισω μέσα από τα σεντόνια.... Ήθελα όμως απεγνωσμένα να μάθω ποια ήταν.....Ξυπνααα...Σκέφτηκα ......με το που το Σκέφτηκα όμως εκείνη άρχισε να κουνιεται...στην αρχή τρομαξα, νόμιζα ότι κάτι έπαθε....αλλά μετά κατάλαβα ότι ξυπνούσε..... Μα πως ήταν αυτό δυνατό; Πως γίνεται με το που έκανα αυτή την σκέψη να έγινε αυτό που ήθελα.... Συμπτωση θα ηταν.....την σκέψη μου διέκοψε η φωνή της συγκατοικου μου...
Γεια...τι ώρα είναι;με ρώτησε εκείνη νυσταγμενα..
3:55..της απαντησα εγω Ποια είσαι; Την Ρώτησα..
Είμαι η Εμιλη Αβαντον! ΕΣΥ;
Ωραία!!! Ήμουν με την πρώτη μαθήτρια που έδωσε την εξέταση!
Η Εμιλη ήταν ένα ψηλό και αδυνατο κορίτσι με μακρια , ξανθά μαλλια! Είχε δύο μεγάλα ,γαλάζια ματια και τεράστιες βλεφαρίδες!
Εγώ είμαι η Ελίζαμπεθ Ντιμοντ!της απαντησα εγώ...
Πως σου φάνηκε η εξέταση; Είπα στην προσπάθεια μου να συνεχίσω την συζήτηση...και συνεχίσαμε να συζητάμε για 1ωρα... Με το πέρασμα της ώρας γνωριζομασταν ολο και καλύτερα και γινομασταν φίλες.....Η Εμιλη ηταν ενα γλυκο και ευαισθητο κορίτσι που ήξερε πάντα πως να κάνει κάποιον να αισθανθεί καλά! Είχε καλή καρδια και ήταν πολύ έξυπνη! Όσο προχωρούσε η συζήτηση γινόταν όλο και πιο προσωπική!
Ε...να σου πω....τι ειδες ΕΣΥ στο δικό σου τεστ;με ρώτησε εκείνη με αγωνια !
Σκέφτηκα πριν απαντήσω...στο τέλος της είπα τα πάντα...
Μετά την Ρώτησα κι εγώ..
Εσυ τι ειδες;
Εγώ είδα την μαμά μου! Ξέρεις... εχασα την μητέρα μου όταν ήμουν πέντε χρόνων....προχωρούσαν στον δρόμο όσπου είδα ένα σκυλάκι...και το κυνήγησαν....εκείνο έτρεξε στον δρόμο και εγώ το ακολούθησα... Παράλληλα ένα φορτηγό περνούσε τον δρόμο και θα περνούσε από το μέρος μου.... Ή μαμά μου έτρεξε για να με προστατεύσει...και με εσπροξε στο πεζοδρόμιο παιρνοντας την θέση μου ...συνέχισε να μου διηγείται κλέγοντας...εγώ πήγα και την αγκάλιασαν δίνοντας της κουράγιο.....εκείνη συνέχισε να μου διηγείται...
Ο οδηγός του φορτηγού δεν την είχε προσέξει στην αρχή...και μόλις την είδε ήταν πολύ αργά...πολύ αργά για να σταματήσει αλλά και πολύ αργά για να προλάβει να φύγει η μητέρα μου.....εγώ στεκομουν παγωμένη στο πεζοδρόμιο, παρακολουθώντας τα πάντα...και...το είδα .....την χτύπησε ....η μητέρα μου έπεσε στο πάτωμα ανικανη να σηκωθεί...όλοι μαζεύτηκαν γύρω από το πτώμα....ειδοποίησαν τον πατέρα μου...εγώ εκλεγα .... Δεν έκανα τίποτα για να την βοηθήσω.....τίποτα....! Ή Εμ ,έτσι την φωναζα τώρα, ηταν έτοιμη να κλάψει....εγώ την αγκάλιασαν όσο πιο σφηχτα μπορούσα.... Παρόλα αυτά, εκείνη συνέχιζε....
Λοιπόν στο τεστ εγώ έβλεπα την μαμά μου και ταυτόχρονα ακουγα μοχθηρές φωνές να μου ψυθιριζουν ότι εγώ εφτεγα για όλα...ότι εγώ ήμουν η αιτία για τον θάνατο της μητέρας μου...και ειχαν δίκαιο..αυτό ήταν το τέλος...μετά ξύπνησα και είδα την καθηγήτρια Τσαρντς να με πλησιάζει...και μπήκα σε αυτήν την ομάδα.! Τότε συνειδητοποιησα ποσο εφταιγα για τον θάνατο της μητέρας μου! Είχαν δίκαιο οι φωνές! Εγώ εφταιγα!
Όχι, δεν είχαν!αντέδρασαν εγώ! Ήσουν μικρή ...δεν ηξερες....έκανες αυτό που σου έλεγε η καρδιά σου να κανείς!
Ευχαριστώ για την συμπαράσταση!μου είπε και με αγκάλιασε
Εκείνη την στιγμή γίναμε κολλητές και μοιραζομασταν κάθε κρυφό μυστικό που είχαμε! Εγώ της είπα και τι είχε γίνει προηγουμενος ! Δηλαδή για το όνειρο που ειδα και την σκέψη με την οποία ξύπνησε! Ήταν έκπληκτη! Εμαθα επίσης ότι αυτή ,όπως κι εγώ , δεν είχε ακόμα κανέναν φίλο! Αυτή ηταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου έκανα την πρώτη μου φίλη!Βασικά κολλητή!
Η ώρα ήταν 7:00! Έπρεπε να ετοιμαστουμε για την πρώτη μας μέρα στο σχολείο! Αφού ετοιμαστηκαμε, ξεκηνισαμε για την τάξη μας!
........
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Γεια σας! Ελπίζω να σας άρεσε το πέμπτο κεφάλαιο του βιβλίου μου! Ποιος πιστεύετε ότι ήταν αυτός στο όνειρο της Ελίζαμπεθ? Γραψτε μου στα σχόλια τι πιστεύετε!

"Enjoy yourself"