Το Μυστηριώδες Δάσος !

Chapter 4

Εμιλη Αβαντον......
Αυτό ήταν το πρώτο όνομα που ακούστηκε !
Ένα ψηλολιγνο κορίτσι σηκώθηκε και προχώρησε μπροστα! Τότε η καθηγήτρια έδειξε μια άσπρη καρέκλα στα δεξια! Το κορίτσι έκατσε στην καρέκλα! Εκεί της έβαλαν ενα παράξενο κρανος! Μόλις το κράνος δέθηκε στο κεφάλι του κοριτσιού, εκείνο έκλεισε τα μάτια του!
Όλα τα παιδιά νομίζαμε ότι κάτι πήγαινε λάθος, αλλά οι μεγαλύτεροι μας καθησύχασαν λέγοντας ότι έτσι λειτουργούσε το τεστ!Περιμέναμε ακόμα μερικά λεπτά όσπου ......
Αααααα....
Το κορίτσι πεταχτηκε , ξύπνησε ! Η κοπέλα προσπαθούσε να αναπνεύσει σαν να της συνεβει κάτι τρομερό!
Η καθηγήτρια κινήθηκε προς το μέρος της και άγγιξε το κρανος με δύναμη! Η καθηγήτρια είχε μια παράξενη εκφραση! Σαν να έπαθε ηλεκτροσόκ! Αμέσως άφησε το κράνος!
Γνώση!!!!φώναξε η καθηγήτρια
Χειροκροτήματα ακολούθησαν!
Χρυσανθη Γιουστον
...
Διασκέδαση!!!!!
.....
Ντάνιελ Γυρτς
....
Οικολογία!!!!
....
Άντον Δουιλτ
....
Θάρρος!!!
....
Γιαννα Εφιαν
....
Θάρρος
.....
Αριάδνη Ενταργκ
.....
Γνώση!!!!!
Τέλεια!!! Η Αριάδνη μπήκε εκεί που ήθελε! Μακάρι να είμαι και εγώ τόσο τυχερή !
Πολλά αλλά ονόματα ,το καθένα με διαφορετικό προορισμό!
Μετά από ώρα έφτασε η σειρά του δικού μου ονόματος!
Ελίζαμπεθ Ντιμοντ...
Τι; Τι έγινε ;Παγωσα! Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχε έρθει η σειρά μου! Όχι , οχι ακόμα,δεν είμαι έτοιμη ακόμα! Αλλά έπρεπε να πάω! Προχώρησα με αργά βηματα και τρέμοντας καθησα στην καρεκλα! Κοίταξα δεξιά και αριστερά για βοηθεια αλλά δεν ήθελα να φωναξω! Η καθηγήτρια με πλησίασε! Πήρε το κράνος και μου το έβαλε.....Δεν ενοιωθα τίποτα !.....Σαν να βουλιαζω στη θάλασσα....τόσο βαθιά που κάθε προσπάθεια μου να επιπλευσω ήταν μάταια .......ξαφνικά προσγειώθηκαν...Δεν ήμουν στην θαλασσα.....Βασικά δεν ήξερα καν που ήμουν !Πάντως το μόνο που ήξερα ήταν ότι ήμουν μόνη ! Όπου κι αν κοίταζα έβλεπα σκοτάδι! Ένα βαθύ σκοτάδι ! Μέσα σε όλη αυτή την μαυριλα μόνο ένα θόλο γκρι ξεχώριζε! Προσπάθησα να το πλησιασω , να καταλάβω τι ηταν! Όσο πλησίαζαν ένιωθα όλο και περισσότερη ενέργεια να με διαπερνά! Δεν φοβηθηκα! Συνέχισαν να πλησιαζω! Το συναίσθημα που ένιωθα πριν όλο και δυνάμωνε! Τα μαύρα μαλλιά μου ανέμιζαν από τον αέρα ! Ο αέρας όμως δεν σταμάτησε εκεί! Συνέχισε να δυναμώνει και να δυναμώνει! Εγώ εβαζα τα δυνατά μου να κρατήθω, να μην αφησω το έδαφος!!! Παλευα και παλευα .....αλλά όσο δυνάμωνε ο αέρας τόσο ένιωθα ότι η προσπάθεια που έκανα ήταν μάταια! Στο τέλος δεν αντεξα! Υπεκυψα στον αέρα ο οποίος τώρα είχε γίνει ανεμοστροβιλος !!
Ο ανεμοστρόβιλος με παρεσειρε σε άλλο τοπιο! Σε ένα πιο ζωντανό τοπίο! Έβλεπα την Αριάδνη , την Λάνα και τους αδερφούς μου! Κάθονταν σε ένα παγκάκι και μιλούσαν! Ετρεξα χαρούμενη σε αυτούς !!! Σταμάτησα όμως απότομα να τρέχω ! Όλοι οι φίλοι μου με κοιτούσαν παράξενα! Ήταν νευριασμενοι με εμενα και με κοιτούσαν με μίσος!
Τι κανείς ΕΣΥ εδώ; Μου είπε η Αριάδνη
Δεν ανήκεις εδώ!Αυτό το σχολείο είναι για ξεχωριστά άτομα! ΕΣΥ δεν είσαι ξεχωριστή!μου φώναξε θυμωμένη
Φύγε αμέσως !μου φώναξε ο Βίκτωρ
Είσαι ηλίθια!
Άσχημη!
Διαφορετική!
Παράξενη!....
Όσο μου τα έλεγαν αυτά όλο και μεγαλωναν! Εγώ μίκραινα και το τοπίο του σχολείου εξαφανιζόταν και εμφανιζόταν πάλι ο μαύρος φοντος! Οι άλλοι συνέχισαν να με προσβάλουν όσπου δεν αντεξα!
Με μιας συγκέντρωσαν το μυαλό μου και ο χρόνος σταμάτησε..... Εγώ όμως όχι.....το κεφάλι μου άρχισε να πονάει....ήταν έτοιμο να σπάσει.....σπηθες πεταγωνταν από το σώμα μου προς κάθε κατεύθυνση....ξαφνικά σταμάτησαν...ένα παράξενο συναίσθημα με κατέβαλε.....όπως όταν άρχισε το τεστ και ένιωθα ότι βουλιαζω ...τώρα ένιωθα ότι ανεβαίνω στην επιφάνεια....σαν να με τραβούσε κατι εξω.....
Αααααα!φώναξα! Είχα ξυπνήσει! Άρχισα να αναπνέω νευρικά γιατί ήταν σαν να μου είχε τελειώσει ο αέρας!!! Η καθηγήτρια πλησίασε για να μάθει το αποτέλεσμα του τεστ! Οχ ......αν δεν τα πήγα καλά;....αν ανηκω στην διασκέδαση η στην οικολογία;.....αν απογοητευσα τους γονείς μου;.... Όλες αυτές οι ανησυχητικές σκέψεις χόρευαν στο κεφάλι μου! Όμως δεν υπήρχε τίποτα που να μπορώ να κάνω!!!! Ήθελα να ξερω τι ήταν αυτο που έπρεπε να κάνω σε αυτό το τεστ , αλλα τώρα πια ήταν πολύ αργά για κάθε προσπάθεια!.....Η καθηγήτρια πλησίασε .....μου άγγιξε το κεφάλι τόσο δυνατά που ήταν σαν να μου ρουφάει όση ενέργεια μου απέμεινε.....Ενιωθα χαμένη!!!
Γνώση!!!!!!!φώναξε η καθηγητρια
Τι....! Αλήθεια συναιβει αυτό ?!?!!! Ναι μπήκα στην ομάδα της γνώσης!!!!! Ομολογω οτι θα προτιμουσα ισως να ειμαι στο θάρρος οπως και τα αδερφια μου , αλλα καλη ειναι και η γνωση. Αλλωστε τεροιαζω περισσοτερο εδω. Τα χειροκροτήματα που ακούγονταν με ενθάρρυναν να συνεχίσω...!!κοίταζα νευρικά δεξιά και αριστερά....είδα την καθηγήτρια Τσαρντς να μου χαμογελάει! Φαινόταν πολύ χαρούμενη για εμένα!!!! Καθώς γύριζα στην θέση μου το μάτι μου έπιασε τον υπάλληλο στον οποίο κατέθεσε η μητέρα μου το όνομα μου! Είχε ένα σαρκαστικό ύφος που σήμαινε :ο καθένας θα μπορούσε να το καταφέρει αυτό!
Αυτό με γέμισε με οργή! Τώρα ήταν η στιγμή που συνειδητοποιησα ποσό πραγματικά απεχθανομουν αυτόν τον άνθρωπο!
Μόλις καθησα εγώ....ακουστικε το όνομα της αδερφής μου!
Λάνα Ντιμοντ
.......
Εκεί ήταν η στιγμή που αναρωτιομουν τι έβλεπε η αδερφή μου!
Γνώση!!!! Φώναξε η καθηγήτρια !!!!
Ήμουν τόσο χαρούμενη που η αδερφή μου ήταν στην ίδια ομάδα με εμένα!!!! Εκείνη με πλησίασε ενθουσιασμένη και έκατσε δίπλα μου!......
Τα ονοματα ήταν πολλά αλλά ήρθε η στιγμή που τελειωσαν!...
....
Οι καθηγητές μας έδωσαν τα συγχαρητήρια τους και φώναξαν τους μάγειρες της σχολής να μας σερβιρουν φαγητό! Όλοι φαγαμε με ευχαρίστηση και μόλις τελειώσαμε οι υπεύθυνοι της κάθε ομάδας μας οδήγησαν στα δωμάτια μας! Ήμουν πτώμα! Δεν με ενοιαζε καν με ποιον θα συγκατηκουσα! Μου αρκούσε που ήμουν σε αυτή την ομάδα!
Έπεσα για ύπνο στο κρεβάτι μου και αποκοιμηθηκα!
.........
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Γεια σας! Ελπίζω να σας άρεσε το τέταρτο κεφάλαιο του βιβλίου μου!Προσπαθήστε να μαντεψετε ποιος είναι ο συγκάτοικός της Ελίζαμπεθ! Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο!

"Enjoy yourself"