I'm Dame And This Is My Almost A Fairytale Story ♚♛(Completed)

Chapter 31: Missing them

Tatakbo na sana ako palapit sa kanila pero hindi ko maihakbang ang aking mga paa.. parang na-glue ako sa kinakatayuan ko.. no!!! hindi pwede 'to!!kailangan kong puntahan ang parents ko..

Bumagsak na lang ang mga luha ko sa mata ng makita ko silang naglalakad na palayo sa'kin..

"Hindi!!!!mama....papa!!wag niyo akong iwan dito!!!!"..sigaw ko sa kanila pero parang wala silang naririnig at patuloy na naglalakad palayo sa'kin..."No!!!MA!!!!!!PA!!!!!!!!..nandito ako..lumingon kayo please.."..

Patuloy lang ako sa pagtawag sa kanila hanggang sa nawala na sila sa aking paningin.. napaluhod na lang ako at napahagulgul ng iyak!!

"Ma..pa..!??"..i uttered between my sob..

-------

KIEL'S P.O.V

.. papunta ako ngayon sa may ilog..nagbabakasakaling naroon ang babaeng yun..kanina ko pa kasi siya hinahanap sa palasyo ngunit hindi ko naman siya makita.. nagtanung-tanong ako at ang sabi nila ay lumabas daw kaya naisip ko na baka nagpunta ulit siya dito.. wag niyong isipin na namimis ko siya kaya hinahanap ko siya.. wala lang gusto ko siyang makausap tungkol sa...ah!!basta sa akin na lang yun..

Nakapag-usap na nga pala kami tungkol sa pagbabati namin nung isang araw ..naging maayos naman ang kinalabasan kahit na nagkukuntrahan pa rin kami.. pero infairness hindi na kami oras-oras kung magbangayan..improvement yun para sa amin..though nandun pa rin yung nagkakaasaran pero normal na ata yun sa aming dalawa kaya okay lang..

Pero napapansin ko this past few days..na parang laging malayo ang iniisip niya.. oo ngumingiti siya o di kaya tumatawa pero hindi makakaila ang pagiging malungkot ng mga maya niya.. gusto ko man siyang tanungin kong may problema ba siya ay hindi ko naman magawa.. hayz!! Ewan ba,magtatanong na lang nga hindi ko pa magawa-gawa..

Nagpatuloy ako sa paglalakad patungo doon.. ang ipinagtataka ko lang ay bakit hindi niya isinama si Krypton sa pamamasyal!!?eh best buddy kaya ang dalawang yun..

Napapikit ako ng biglang lumakas ang ihip ng hangin...

"Sh*t!!ang lamig naman.."

At napahinto naman ako ng makarating na ako sa tuktok ng burol.. and there she is,sitting and leaning under the tree.. i think she's taking a nap.

hindi ko siya agad nilapitan,pinagmasdan ko muna siya sa malayuan..

"Pwede kaya tayong dalawa??".. bigla ko na lang naitanong.."f*ck!!!ano ba 'tong pinagsasabi ko??aixtz!!".. napailing na lang ako at humakbang na palapit sa kanya..

Ngunit ang ikinagulat ko ay nang makita kong may luha sa kanyang mga mata..

Masamang panaginip kaya!??

"Ma..pa..".. sabi niya habang tulog.. i guess she missing her parents.. naawa ako sa kanya.. i wipe her tears using the my thumb...

"..hey sleepy head.. wake up..".. sabi ko ng mainahon habang nasa mukha pa niya ang aking kamay at ang isa naman ay nakapatong sa kanyang balikat.."time to wake up sleeping beauty."..usal ko ulit at niyugyog siya ng kaunti..

Napansin ko naman ang unti-unting pagmulat ng kanyangg mga mata.. there's still a trace of tears on it!how pity she is right now??..kung kaya ko lang siyang tulungang makauwi ng kanyang mundo..

"..Kiel..".. naiiyak niyang tawag sa pangalan ko..

I just smiled at her, means that im just here beside her.. i knew she would understand it even i didn't uttered any words..

At hindi na ako nagulat pa ng bigla na lang niya akong yakapin.. i gave her back a warm hug!.. she needs now a shoulder to lean on and i'll be a shoulder for her..

"..i missed them..i miss my parents..gusto ko na...si-lang ....*sob*..maki-ta...,maka-u-sap...at ...ma-ya...kap...".. she managed to say it with her broken voice.. kung matutulungan ko lang sana siya.. kung may kakayahan sana akong hanapin at mabuksan ang lagusan pabalik sa kanila.. ibabalik ko siya!!hindi ko siya ibabalik sa mundo nila dahil sa nabubwisit ako sa kanya.. kundi dahil gusto ko ng makapiling niya ang kanyang magulang at hindi na mangulila pa.. "i wanna go home..".. she said.. at sa sinabi niyang yan, parang may kung anong bagay ang gumulo sa isipan ko.. i want it too but there's a part of me, na nagsasabing sana dito na lang siya!!hindi ko alam kung bakit ko ito naiisip pero ang ideya ng pagbalik niya sa kanila ay nakakapagpalungkot sa'kin..hay!!ba't ba ang gulo ng utak ko ngayon!?? Noon lang ay,gustong-gusto ko na siyang mawala sa buhay ko ngayon namang naiisip ko na gusto na niyang umuwi sa kanila ay parang ayaw ko naman!!!what the hell is wrong with me!??"..i want to go home..".. pag-ulit niya...

"..don't worry..,hahanap tayo ng paraan upang makabalik ka sa inyo..".. i said with a second thoughts..

"Really??"..humihikbi pa niyang tanong sa akin..

"..oo naman.. i'll help you to find your way home..."..wala ng urungan 'to!gagawa ako ng paraan.." -just to make you happy.."..pabulong na dagdag ko na siguradong hindi naman niya narinig..

"..gagawin mo yun para sa'kin??"

"Yeah.. kabayaran na din sa mga ginawa ko sa'yo dati.. it's time for me to make it up to you.."

"Thank you Kiel..".. lalong humigpit ang mga yakap niya sa'kin.."thank you"..i hope it will not end but sadly,it just a hope..cause everythings come into an end.. there's no permanent in this world.. like her!she's not be here forever.. she will leave this place in the right time.. "can we be like this for awhile?"..tanong niya habang nakasubsob ang kanyang mukha sa aking dibdib..

"..of course.. "

Sige,gawin mo akong sandalan.. ibuhos mo na ang luha mo sa'kin habang yakap pa kita.. ako ngayon ang magiging comforter mo..

Tama nga siguro ang mga sinabi nila tungkol sa'kin dahil....,

I just realized one thing in this moment..

I think...I'm starting..-

----------

To be continue...