AŞK ÇIKMAZI

27.bölüm

AŞK ÇIKMAZI

27.BÖLÜM

Daha ne kadar fazla şaşıra bilirdi bilmiyordu Eylül. Hala Savaş'ın ortak olduğuna inanamıyordu.

"Bu adamın ne işi var burada?"dedi Arif Arıkan anlamayan bir ifadeyle bakarak.Eylül ise hala inanamıyordu, bunca zaman bu yüzden ayrı kalmıştı bundan dolayı gitmişti. Ortak olmuştu babasıyla ve sonra dönmüştü.

"Yeni ortağın babacığım hayırlı olsun" dedi Eylül gülümseyerek.

"Allah kahretsin"dedi ve uzaklaştı yanından adam.Eylül gülümseyerek elini karnına koyduğunda rahat bir nefes aldı.Çok çok çok mutluydu.

"Bebeğim bak baban orada"diyerek fısıldadı. Hemen arkadaş olmuştu onunla.Konuşuyordu, derdini anlatıyordu minik bebeğine.Ama bir an önce bunu Savaşa söylemek istiyordu Eylül gözlerinde ki küçük maskeyi çıkardığında Savaşla göz göze geldi ve derin bir nefes aldı.

"Bittim adama!"dedi yanında ki kız,tabi onun yanındaki kızda karşılık verdi hemen. "Çok yakışıklı yatarım ben bu adamla net!"dedi diğer kız. Eylül yanlarına gidip ağzının payını vermek istedi ama durdu sonra.Savaş'ın bebeğini taşıyordu, bu kızlarla neyi konuşacaktı?Kendi kendilerine uzaktan uzağa bakmakla yetinirlerdi ancak. Savaş'ın etrafında bir sürü insan vardı ve tebrik ediyordu. Eylül ona doğru yaklaşarak, tebrik eden insanların arasına karıştı. Eylül gelince hepsi geri çekilmişti, çünkü Savaş Bulut'un ortağının kızıydı sonuçta.

"Tebrik ederim Savaş bey" diyereke elini uzattığında, Savaş tebessümle o eli tuttu ve dudaklarına götürerek öpücük kondurdu.   "Teşekkür ederim Eylül hanım" İkisi de birbirine sarılmamak, birbirini öpmemek için büyük bir çaba sarfediyordu.

"Babanızı göremedim. Bir merhaba demek isterim"

"Bir bakalım isterseniz beraber" diyerek adamın koluna girdiğinde beraber yürümeye başladılar. Bütün gözler onların üzerlerindeydi ve haliyle rahat hareket edemiyordu.

"Sana gerçekten inanamıyorum Savaş. Babamla ortak olduğuna inanamıyorum" diyerek duraksadı adamın gözlerinin içine baktı. Siyah bir takım giyinmişti, içinde beyaz gömlek vardı ve saçlarını arkaya doğru düzgün bir şekilde taramıştı. Yine mükemmel yakışıklı görünüyordu.

"Seninle olabilmek için yapamayacağım şey yok sevgilim. Bir an önce gitmek istiyorum, bir anca kokunu içine çekmek istiyorum."

Eylül etrafına bakarak "Beni takip et" dedi ve yürümeye başladı. Salondan çıkıp sola döndüğünde, boş bir ara buldu ve oraya dönerek Savaş'ı gördüğü an elinden tutup çekti. Bir an bile düşünmeden dudakları buluştuğunda, Savaş kızı duvara yaslayarak başını sağa doğru eğdi ve öpücüğünü derinleştirdi. Haftalardır hasretti bu dudaklara, günlerdir yanıp kavruluyordu onsuzlukla. Ellerini kızın beline daha sıkı sardığında, Eylül küçük bir iniltiyle adamın ensesinde gezdirdi parmaklarını. Nefes nefese kaldıklarında birbirlerinden yavaşça geri çekildiler ancak Savaş öyle çok özlemişti ki, kızın yüzünün her bir santimine öpücükler kondurarak başını onun boynuna gömdü.

"Çok özledim seni. Kokunu, teninini, sıcaklığını deli gibi özledim Eylül"

Eylülün kokusunu derin bir şekilde içine çekerken, genç kız ağlamamak için direniyordu. Hamilelikten dolayı hormonları iyice garipleşmişti zaten, Savaş'ın gelmesiyle tüm duyguları alt üst olmuştu.

"Bende seni özledim. Senin yokluğun benim için ne kadar zordu bilmiyorsun"

Savaş başını kaldırarak kızın yüzünü avucunun içine aldı ve dudaklarına üst üste öpücükler kondurarak derin bir nefes verdi. "Hepsini konuşacağız. On beş dakika sonra arkada ol tamam mı? Bir şekilde ayrılacağım buradan."