AŞK ÇIKMAZI

23.bölüm

MEDYA:YİĞİT-NAZLI

AŞK ÇIKMAZI

23.BÖLÜM

Eylül şaşkınca kalmıştı orada.Babasının ne işi vardı burada ?Adam iyice dedektife bağlamıştı.

"Savaş,babam burada"Adam yanlarına dahi gelmiyordu, arabasının kapısını açarak gereken mesajı vermişti zaten.
Savaş,usulca Eylül'ün kolunu okşarken Eylül'ü üzecek bir şey olsun istemiyordu.Arif Arıkanın kolay kolay kabullenmeyeceği aşikardı.Şimdi de bilindik bir mekanda sorun çıkmasın diye buraya gelmediğine emindi Savaş.

"Ne yapacağız şimdi?"diyerek endişeyle baktı Eylül.

"Sen şimdi babanın yanına gideceksin.Ben sonra seni arayacağım sevgilim"

Eylül'ün gerçekten üzülmesini ve zarar görmesini hiç istemiyordu.Şu anda onu göndermek istemese de bunu mantıklı bir şekilde çözmeye çalışmalıydı.

"Ben seninle kalmak istiyorum"

Kendini hiçte arada kalmış gibi hissetmiyordu Eylül,babasının yaptığı şeylerden sonra umrunda bile değildi artık.Her zaman Savaşla kalabilirdi.

"Şimdi değil bitanem. Gitmen gerekiyor"

Genç kız sıkıntıya oflayarak gözlerini babasına doğru gitti. Sorun çıkmaması için gitmesi gerekiyordu galiba.

"Tamam gidiyorum. Görüşürüz"

Eylül yanından uzaklaşırken Savaş onun gidişini izliyordu.Yanından ayırmak istemiyordu, her zaman gözünün önünde olsun istiyordu ama şimdilik mümkün görünmüyordu, böyle olmak zorundaydı.Tabi kü bir süreliğine.

1 HAFTA SONRA

Nazlı, masaya gömdüğü başını kaldırdı yavaşça;yorgun,bitkin ve halsiz hissediyordu. Kısacası berbat hissediyordu işte.Sınavlar yüzünden uykusuzdu,o da yetmiyormuş gibi 1 haftadır Yiğit'i görmüyordu.Onu aklından çıkaramadığı için sınavları hiç iyi geçmiyordu.

"Al kuzum kahve iç"

Eylül masaya kahveyi bıraktığında arkadaşı hiç iyi görünmüyordu. Hoş kendisi de pek iyi sayılmazdı.Babası Savaşla kendisini gördüğünden bu yana sıkı yönetim ilan etmişti, evden okula okuldan eve modundaydı. Tabi Savaş bir yolunu mutlaka buluyordu görüşmek için ancak yine de rahat rahat görüşememek çok kötüydü.

"İçim dışım kahve oldu artık"dedi Nazlı.
Günlerdir Eylül de kalıyordu zaten.Kafası karma karışıktı.Nasıl onsuz yaşamayı öğrenecekti? Nasıl bitecekti bu aşk acısı? Kalbinin ortasında kocaman bir taş vardı ve o taşın altında kalmış gibiydi.

"Nazlı, biraz toparlanmaya çalışsan artık canım."

Arkadaşını böyle gördükçe daha kötü hissediyordu Eylül. Resmen iki arkadaş depresif bir haldeydi ama Nazlının durumu çok daha zordu.

"O gün şirkette Yiğit'e çok kötü davrandım,bitti Eylül.O günden sonra bir daha karşıma bile çıkmadı."

Niye üzülüyordu ki?İstediği olmamış mıydı?   Olmamıştı.İstediği bu değildi ki.Eylül'e defalarca aynı şeyi söylüyordu, defalarca gün ki konuşmalarını anlatıyordu.Yiğitin birdaha gelmeyeceğini papağan gibi tekrar ediyordu.O gün Yiğit'e söyledikleri tekrardan beyninde dönmeye başladı.

              1 HAFTA ÖNCE

Nazlı,notlarını çantasına koyup ceketini üstüne geçirdi. "Haklısın o yüzden benim burada işim yok" Nazlı kapıya doğru yürürken Yiğit önüne geçmişti. Aralarında ki yoğunluk öyle üst düzeydeydi ki, göğsü sıkışıyordu Nazlının.