Loving The Green Stone (FS # 2)

Kabanata 24

Vows

I woke up because of the bright light na sigurado akong nakatutok sa akin ngayon pero mas ikinagulat ko ang bumungad sa akin ng imulat ko ang mga mata ko.

Napangiti ako at inayos ang pagkakahiga ko.

"Nagkaka nightmare ka pa ba?" Tanong ko kay Ivor na titig na titig sa akin. Umiling ito.

Pinanliitan ko naman siya ng mata.

"Bakit ka pala nandito? Last time I checked, naghiwalay tayo kahapon at doon ka dapat natutulog sa kabilang kwarto" ngumisi ito at tinapat niya ang mukha niya sa akin kaya napaurong ako. Oh my gosh! Hindi pa ako nag toothbrush!

"I can't sleep.. that's why I went here." Tumango nalang ako at umurong ulit pero hinawakan niya ang kamay ko para hindi ako makaurong.

"Anong ginagawa mo?" Umiling ako at tatayo na sana pero hinila niya ako at yinakap ng mahigpit. He was cuddling me.

"J-joachim! Ano ba?! Kailangan ko ng tumayo" pinilit kong umalis sa pagkakayakap niya pero masyado siyang malakas kaya napasuko na din ako at pinakiramdaman nalang ang tibok ng puso niya.

"Isn't it nice?" Makahulugang tanong niya.

"What?" Nice? Anong nice?

"If everyday, we're gonna wake up beside each other? Like, I am the first one you're gonna see and you are the first one I'm gonna see" hindi ko mapigilang hindi ngumiti dahil sa sinabi niya. Buti nalang ay hindi niya ako nakikita dahil sigurado akong namumula na ako.

"Really?" Napakagat ako sa ilalim ng labi ko. Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at nagulat ako nang iharap niya ako bigla sakanya.

"You're enjoying this aren't you?" Naniningkit ang mata niyang nakatingin sa akin. Umiling ako kahit hirap na hirap na akong pigilan ang tawa ko.

Hindi niya pa rin inaalis ang tingin niya sa akin kaya mas lumawak ang ngiti ko.

"Joachim! Stop looking at me like that!" I touched his face.

His intense stare is making my heart beat faster.

"Yes it's nice. Too nice that I don't want to wake up again tomorrow without you" pumikit ako at yinakap siya. This feeling is too good na nakakatakot na baka mawala bigla. Pero alam ko na kahit anong mangyari, we are meant for each other.

"You're really close to your cousins?" Something tugged in my heart.

"Oo.. all my life, sila ang kasama ko. Even sa school sila din, I have friends pero iba pa rin sila.. I felt peace pag sila ang kasama ko. Pakiramdam ko walang makakasakit sa akin pag nandyan sila." I explained.

"That's nice.."

"Ikaw ba?" Kung titignan ay wala pa akong kilalang pinsan niya.

"I don't have cousins. Only child ang both parents ko." I felt him hugged me tightly tho I don't mind.

"Your brothers? Close ba kayo?"

"Yes we are. Kahit na naghiwalay-hiwalay kami close kaming tatlo. Lumaki kami na alam namin na kami lang ang meron ang isa't isa. Danziel told me that he will leave for a while, that he will look for his missing piece and Teo told me that he wants to protect our land in Argao. I supported them because that is what I should do.. an eldest should do." Napangiti ako. Napakabuti niyang kuya sakanila. I suddenly wondered if he will be a good father.

"Paano pag ayaw pa rin tayo ng dad mo para sa isa't isa?"

Ngayon ko lang naisip.. maybe we are together again now pero dito na ba matatapos yon? Is already happy ever after?