Atarlı Prenses

14. AVM

Bu gün eve geri dönecektik. Annemlere Elif haber vermişti. Ama yinede beni görmeden rahatlamazlardı. Hemde burda çok iyi vakit geçirdik. Çok eylendik. Hele dün gece.. Dün geceyi hiç ama hiç unutmayacağım. Çünkü dün gece hayatımın en güzel günlerinden biriydi. Hayatımın en güzel doğum gününü yaşamışdım.

Aşağı indim. Her kes beni bekliyordu. Önden Selimle ben el ele geçtik. Arkadanda Arasla Elif geliyordu. Selim benim arabamı kullandı. Arasda Selimin arabasına bindi.  Yol boyu başımı cama yasladım kulaklığımı takmışdım.

Şarkılar benim vazgeçilmezimdir. Hatda kızdığım zamanlarda üzüldüğümde beni şarkılar sakinleşdiriyordu.

Araba durduğunda eve geldiğimizi fark ettim. Arabadan ben inince selimde indi.  Daha sonra evin kapısını açacakken Annem açdı kapıyı. Beni görünce gözleri doldu. Ve ağlamağa başladı. Ve bana sarıldı.

Bende ona sarılınca kapıyı kapatıb içeri geçtik.
İçeride babam oturuyordu. Birden arkaya döndü beni gördü. Geldi sarıldı bana. Bende ona sıkı sarıldım.

Daha sonra odama çıktım. Üstümü değiştim. Ve çantamı alıp odadan çıktım. Bu gün Elifle AVM'e gidicektik. Aşağı indiğimde annemler oturuyordu. Annem beni görünce konuşmak istediğini söyledi Ve yanına çağırdı.

Babam konuşmaya başladı.

"Eylül kızım biliyorsun. Biz yurt dışında olduğumuz için buraya,sık sık gelemiyoruz. Ve artık 1 haftadır burdayız. "

"Tamam anladım baba gitmeniz gerekiyor"

"Kızım bize kızmadın dimi"

"Yok anneciğim kızmadım. Hem niye kızayımki ilk defa olmayan bir şey sonuçta"

"Tamam kızım biz sabah erkenden çıkıcaz."

"Tamam Hoşçakalın."

Evden çıktım. Annem ve Babama kızmadım. Zaten her defasında böyle oluyordu. O yüzden üzülmüyorum. Artık 19 yaşındayım. Ve çocuk değilim.

Arabama bindim AVM'in önünde durdum. İçeri girdiğimde Elif çoktan gelmiş kafeteryada oturmuş beni bekliyordu. Yanına gittim. Beni görünce sarıldı filan. Daha sonra oturdum. O kahve içiyordu. Bende köpüklü kahve istedim.

Bir andan kahvemi yudumluyorum bir yandanda Elifi dinliyorum. Kaç saattir bana Arası anlatıyor.

"Tamam Elif ya anladım "

"Ama Eylül o kadar tatlıki yaa"

"Elif kafam şişdi. Biz buraya alış veriş yapmak için geldik. Arası konuşmak için değil.  Hadi kalk"

"Tamam ya bir şey anlatdırmadın"

"Kızım sen delimisin?. Tam 2 saattir Arasdan konuşuyorsun"

"Tamam ya hadi alış verişee"

Elif ne oldusa alır. Onun için önemli olan rahat olması. Ama ben öyle değilim. Bana yakışan bir şey almalıyım. Güzel bir şey olmalı. Bir kaç tane şey almıştım. Ama elif böyle giderse AVM'i boşaltıcak.

Alış verişimizi yaptıktan sonra her şeyi Arabaya kadar görevli taşıdı. Teşekkür edib Arabaya bindim. Elifde bindi. Daha sonra Elifi eve bıraktıktan sonra eve geldim. Zili çaldım tanımadığım biri açdı kapıyı.
İçeri girdim. Annem geldi.

"Anne bu kim?"

"Yeni çalışanımız kızım"

"Nasıl yani ama zehra teyze?"

"Kızım zehra teyzenin kızı hasta olduğu için işten ayrıldı"

Üzülmüştüm. Yeni çalışana nasıl alışıcaktımkii...Buda zehra teyzenin yaşlarındaydı. 45 falan. Adı Fulya.
Annem öyle demişdi. Yarın annemler gidicekti yine yalnız kalıcaktım.

Fulya teyze evde olduğu için Selimide çağıramam. Elif zaten gelir gelmez Arastan konuşucak. Ee ne yapıcam peki.

Kiyafetlerimi yerleşdirdikden sonra uyumak istiyordum. Ama telefonum çaldı. Selim arıyordu. Evet ya bu gün tamamen unutmuştum.
Elif bende akıl bırakmadıki...

"Efendim selim"

"Oo Eylül hanım nerdeydiniz bütün günü?"

"Selim ne saçmalıyorsun elifleydik."

"Saçmalıyorum öylemi ben saçmalıyorum"

"Off selim uykum var tamam mı?
Ve ben uyuyucam..Senin saçmalıklarını dinlemek zorunda değilim. Yat uyu Kabalaşma! "

Deyib telefonu suratına kapattım. Daha sonrada kendimi yatağa atıb uyudum.