Atarlı Prenses

11..Doğum günü süprizi

Sabah telefonum zil sesine uyandım. Kalkıb telefonuma baktım. Babam arıyordu. Açtığımda babamın sesiyle ürktüm. "Eylül sen ne biçim kızsın ya?"
"Zehra teyzenin kızı hastalanıyor sen bi kere olsun arayıb sormuyorsun , ama zehra teyzenin kızının yerinde sen olsaydın zehra teyze seni kaç kere aramışdı. Sen ne ara bu kadar acımasız bir kız oldun ya?"
"Ama baba ben-"
Babam lafımı dinlemeden telefonu suratıma kapamışdı. O an gözümden bir damla yaş aktı. Gerçekten unutmuşum zehra teyzeyi. Hemen telefonu alıb zehra teyzeyi aradım. "Alo zehra teyze?"
"Efendim Eylülcüm"
"Nasılsın zehra teyze? Zeyneb nasıl?"
Zeyneb zehra teyzenin kızı 10 yaşında. Çok tatlı bir kızdır.
"Sağol kızım iyim zeynebde iyi.Aradığın için çok sağol. Görüşürüz"
Deyib telefonu suratıma kapattı. Zaten bu niye her kes telefonu suratıma kapatıyorkii...
Okul formalarını giyib aşağı indim. Kahvaltı hazır değildi. Haliyle selimde ortalıkta yoktu. Masanın üstünde bir not vardı. Selimdendi.
"Günaydın birtanem. Kusura bakma erkenden çıkmak zorunda kaldım. Kuzenim hastalanmış hastaneye kaldırmışlar. Ve ben izmire gidiyorum."
Şakamı bu???? Eyer bir şakaysa hiç komik değil gerçekten. Önce babam arıyor. Hakaret ediyor. Sonra lafımı kesin telefonu suratıma kapatıyor. Sonra zehra teyzeyi aradım. Oda telefonu suratıma kapatıyor. Şimdide selim hiç bir şey söylemeden izmire gidiyor. Çok sinirlendim şuan. Çantamı alıp arabama doğru gittim. Arabama binib okula gittim. Arabayı park edib sınıfa giderken bir kızla çarpışdım. Kızın suratına bakdım.
İnanmıyorum....
"Elif?"
"Eylül " "Seni çok özledim elif" "Bende seni çok özledim eylül"
Elif benim lise arkadaşım. Çok iyi bir arkadaşdık. Elif de benim gibi atarlı bir kızdır. Fakat bir gün Elifin ailesi istanbulu terk edib başka bir şehire taşındılar. Haliyle elifle konuşamadım..Ama şimdi aynı okulda ve dahasıda karşımdaydı. Onu gerçekten çok özlemişdim. Boynuna sarılınca eski günler gözümün önünden bir bir geçti.
O anda gözümden yaş akınca ağladığımı fark ettim. Elif bana sıkı sıkı sarıldı. O sırada zil çaldı. Elifle aynı sınıfdaydık. Sınıfda selimle oturuyordum. Selim olmadığı için elif gelib yanımda oturdu. Elifle konuşacak çok şey vardı. Ama ders başlamışdı. Ders edebiyyatdı. Elifde benim gibi çalışqan bir öğrenciydi. Ama elifle ben edebiyyatı pek sevmezdik. Bu dersi atlatdıktan sonra kantine inib tost aldım. Sınıfa döndüğümde elif yoktu. O anda telefonuma bir mesaj geldi. Elifdendi.
'Eylül kusura bakma canım çok acil bir işim çıktı gitmek zorunda kaldım. Üzgünüm Eylül. Seni çok seviyorum.'
Hayır ya olamaz bu elifi daha yeni görmüşdüm. Ona anlatacak o kadar şey varken o bir anda gidemezdi. Zaten bu gün bu olaylardan sonra bir şey sezmişdim aslında. Her kes bir şeyler çeviriyordu. Ama anlayamıyordum. Ders bittikten sonra eve gittim. Kapıyı açarken koltukta oturan annemi görünce çok sevindim. Ve çığlık attım. Annem beni görünce sarıldı bana. Bende ona sarıldım. Annemin kokusu gibi yoktu. Onu çok özlemişdim.
"Eylül kızım nasılsın? Dersler nasıl?"
"İyim Anne sen nasılsın?"
"Bende iyim kızım da dersler nasıl diye sordum".
"Ya anne benim derslerim ne zaman kötü oldu? Bilmiyormusun sen beni?"
"Tamam kızım tamam.Anlaşıldı derslerin her zamanki gibi harika"

Annemle konuştuktan sonra odama gidib üstümü değiştim. Yatağımın üstünde bir elbise vardı. Çok güzeldi. Kesin annem almışdır. O sırada annem odama girdi.
"Nasıl beyendinmi kızım?"
"Evet anne çok güzel"
"Bu akşam gidiceğimiz yer için giyiceksin"
"Bu akşam nereye gidicezki?"
"Süpriz"
Annem odadan çıktıktan sonra elbiseni giydim. Çok güzeldi. Saçımı açık bıraktım. Çok güzel oldum.
Salona indim. Annem çok güzel olduğumu söyledi. Bende gülümsedim. Akşama az kalmıştı.Annemin arabasına bindim. Arabada giderken çok heyecanlıydım. Gidiceğimiz yeri çok merak ediyordum. Annem arabayı durdurunca Geldiğimizi fark edib arabadan indim. Annemde indi. Çok güzel bir yerdi. Büyük bir saraya benziyordu. Annemle içeri girdik. İlerde bir kapı vardı. Annemle kapıyı açın içeri girince ışıklar kapandı her yer karanlıktı. Hiç bir şey göremiyordum.

Tam o sırada ışıklar bir anda yandı. Her kes "Süpriiiizzzz" diye bağırınca etrafa baktım. İnanmıyorum ya her kes burdaydı. Annem ,Babam,Zehra teyze,Zeyneb,Selim,Elif birde selimin yanında tanımadığım bir çocuk vardı. Diğerleri qaliba Babamla Annemin arkadaşlarıydı.

Demek ki bu yüzden bu gün bu olayları yaşadım. Bu gün benim doğum günümdü. Nasılda unutmuşum.. oysa ki her yıl doğum günümü hatırlardım.