Harry's POV
Μπαίνω στο σαλόνι αφού σκουπισω πρωτα βιαστικά τα ματια μου. Τι μου συμβαίνει?
"Ε...εκλαιγες?"
Ναιαλλ...απλα σταματα να ανακατευεσαι ρε γαμωτο..
"Όχι"
"Μα αφού.."
"Είπα οχι!"
"Καλά..."
Φαίνεται ανήσυχος.
"Τι τρεχει?" τον ρωταω .
"Εε...Άκου... Μόλις Μίλησα με τον Λουις..και ..." σφίγγω τις γροθιές μου στο άκουσμα του ονόματος του.
"Ειναι στο νοσοκομειο και..θέλει να μιλήσει στην Jane.."
"Να της μιλήσει? Πας καλά γαμωτο? Πήγε να την σκοτώσει! Ξεχνα το!"
"Χάρρυ..να την ευχαριστήσει θέλει μαλακα...όχι να την σκοτώσει!"
"Δεν δίνω δεκάρα τι σκατά θέλει να κανει! Δεν πρόκειται να την πλησιάσει ξανά!"
"Δεν νομίζεις πως πρέπει να αποφασίσει μονη της τι θα κανει?"
"Όχι"
"Αν δεν της το πεις εσύ,θα το κάνω εγώ"
τώρα ξεπερναει τα όρια
"Δεν θα τολμησεις!" τον πλησιαζω απειλιτικα,αλλά δεν φαίνεται να τον επηρεάζει.
"Οι άνθρωποι αλλάζουν,Χάρρυ" με αυτά τα λόγια φοράει το μπουφάν του και βγαίνει απο το σπίτι.
"Γαμωτο!"φωναζω και κλοτσαω δυνατά τον τοίχο.
Θυμάμαι πως κοιμάται λιγα μετρα παραδίπλα και βριζω μέσα απο τα δόντια μου.
Με κατακλύζει ενα περιεργο συναίσθημα όταν την σκέφτομαι να μιλάει με τον Λουις,και όχι μονο ανησυχία.
Διωχνω αυτό συναίσθημα.
Jane's POV
Όταν ανοίγω ξανά τα ματια μου,το δωμάτιο είναι τυλιγμένο στο σκοτάδι. Πόσες ώρες κοιμάμαι?
Ξαφνικα όλα όσα προηγήθηκαν μερικές ώρες πριν επανέρχονται απότομα στην μνήμη μου. Νιώθω πως ο αέρας λιγοστεύει,οι τοίχοι κλείνουν γύρω μου καθώς επιστρεφω στην πραγματικότητα. Την πραγματικότητα στην οποία είμαι παγιδευμένη με κίνδυνο της ζωής μου σε ένα ξένο σπίτι μαζί με δυο δολοφονους. Χρειάζομαι αέρα.
Ο λαιμός μου είναι ξερός "Χάρρυ!" προσπαθώ να σηκωθω,αλλά τα πλευρα μου πονάνε αφορητα. Σηκώνω την μπλούζα και βλέπω μια τεραστια μελανια. Υπέροχα.
YOU ARE READING
Beautifully Insane (Harry Styles AU)
Fanfiction'Σε άφησα να με δεις να κλαίω,να σπαράζω.Ήμουν μπροστά σου και σε παρακαλούσα να μη με αφήσεις,έτσι όπως είχες πει άλλωστε,αλλά εγώ φοβόμουν μη φύγεις,για αυτό σου έλεγα συνέχεια ότι σε θέλω,και εσύ μου έλεγες εδώ είμαι.Αλλά τελικά δεν είσαι,κι εγώ...
