Μετα απο 20 λεπτα κλεισμένη στο μπάνιο,βγαινω επιτέλους και ψάχνω παντού για την Άλισον .
Δεν με νοιάζει τι σκατά κανει με τον Ναιαλλ,δεν πρόκειται να μείνω εδώ λεπτο παραπανω.
Καταφερνω να την διακρινω πανω σε ενα τραπεζι,να χορεύει με κάποιον,που σίγουρα δεν είναι ο Ναιαλλ. Ο τροπος που χορεύουν με αηδιάζει. Είναι τυφλα απο το ποτό.
"Άλισον!"φωνάζω
"Ναι?!" λέει προσπαθώντας να ακουστεί μέσα απο την δυνατή μουσικη .
"Φευγουμε"
"Τι?Όχι!Περιμενε λίγο ακόμα!!"
ξεφυσαω εκνευρισμένη. "Πάμε." λέω,αλλά με αγνοεί. Γυριζω μες τα νεύρα και φεύγω μακρια της,αλλά νιώθω ξαφνική ζαλάδα και κρύο ιδρώτα να τρέχει στο μέτωπο μου. Όλα θολώνουν ξανά,και είμαι σίγουρη πως δεν φταιει το ποτό αυτή την φορά.
Παίρνω βαθιες ανάσες,ψάχνοντας απεγνωσμενα αέρα ,το κεφάλι μου βουιζει. Τρεχω γρήγορα και σύντομα βρίσκομαι έξω απο την εστία,εισπνέοντας τον καθαρό αέρα και προσπαθώντας να ηρεμησω.
Τι συμβαίνει επιτέλους? Ποτε θα σταματήσει όλο αυτό? Έχω βαρεθεί,θέλω να προχωρησω ,να ξεχασω τα παντα. Θέλω να με αφήσουν ελευθερη επιτέλους.
Καταραμενοι δαίμονες.
Εντελώς ξαφνικα δυο χέρια τυλίγουν την μέση μου δυνατά και με σηκώνουν . Γυρίσω το κεφάλι μου ελπίζοντας να είναι η Άλισον,η τουλάχιστον ο Ναιαλλ,αλλά αντικριζω δύο ψυχρά γαλανα ματια. Είμαι σε σοκ.
"Άφησε με!" ουρλιαζω
"Σκασε,θα είναι πιο ευκολο έτσι." ακούω μια άγνωστη φωνη. Τι? Δεν μπορεί. Όχι . Μου κάνει πλάκα.
"ΕΙΠΑ ΑΣΕ ΜΕ ΚΑΤΩ" χτυπιεμαι προσπαθώντας να ελευθερωθω απο την λαβή του και φωνάζω . Με κουβαλάει σε ενα μαυρο φορτηγάκι.
Όχι. ΟΧΙ.
"ΒΟΗΘΕΙΑ" κλαίω τώρα.
Δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό. Γιατί ? Τι εκανα? Τα δακρυα τρέχουν ασταμάτητα στα μάγουλα μου καθώς συνεχιζω να φωνάζω και να προσπαθω να φυγω με όλη μου την δυναμη. Κανεις δεν ακουει,οι φωνες μου χανονται στον δυνατό άνεμο. Με σπρώχνει βίαια στην πίσω θέση του αυτοκινήτου. Βλεπω ενα αγορι στην θεση του οδηγου.
Προσπαθώ μανιωδως να ανοιξω τις πόρτες. Κλειδωμένες. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να φύγω. Το αυτοκίνητο παιρνει μπροστά,και εγώ πανικοβαλλομαι.
Οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν και αφήνω τον εαυτό μου να παραδωθεί. Φωνές πλημμυρίζουν το κεφάλι μου,μα δεν βγάζουν νόημα. Τίποτα δεν βγάζει νόημα.
Σιγά σιγά όλοι φευγουν ,και μένω μονη μου,να πνιγομαι μα κανεις να μην είναι εδώ για να με τραβήξει στην επιφάνεια. Ριχνω μια τελευταία ματια,δύο πράσινα ματια με κοιτάνε επίμονα μέσα απο τον καθρέφτη.
Κατι μου θυμιζουν ,μα δεν προλαβαινω να θυμηθω,τα παντα χάνονται. Και για ακόμη μια φορά,βρίσκομαι μονη μου στο σκοτάδι.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Beautifully Insane (Harry Styles AU)
Fanfiction'Σε άφησα να με δεις να κλαίω,να σπαράζω.Ήμουν μπροστά σου και σε παρακαλούσα να μη με αφήσεις,έτσι όπως είχες πει άλλωστε,αλλά εγώ φοβόμουν μη φύγεις,για αυτό σου έλεγα συνέχεια ότι σε θέλω,και εσύ μου έλεγες εδώ είμαι.Αλλά τελικά δεν είσαι,κι εγώ...
