Με το που φεύγει ο Χάρρυ,κλείνοντας την πόρτα πίσω του,τρέχω βιαστικά προς το παράθυρο. Σε λίγο τον βλέπω να μπαίνει σε ενα μαυρο αυτοκίνητο και να χάνεται απο το οπτικό μου πεδίο.
Βρίσκομαι στο μεγαλυτερο διλημμα της ζωής μου. Φεύγω και τον καταγγελω στην αστυνομία για όσα εκανε και ξεχναω οτι έχει συμβεί μεταξύ μας,ή μένω και βλέπω που θα καταληξει όλο αυτό?
Είναι περίεργο. Περίπλοκο. Θα έπρεπε να είχα φύγει με την πρωτη ευκαιρια,ή τουλαχιστον να μπορουσα να παραδεχτώ στον εαυτό μου πως δεν αισθάνομαι τιποτα για αυτό το αγόρι,παραμονο μίσος και αηδία. Όμως δεν είναι ετσι.
Δεν μπορω να φύγω. Απλα δεν μπορω.
Απο περιέργεια κατευθηνομαι προς την πόρτα και κάνω μια προσπαθεια να την ανοιξω. Ξεκλειδωτη. Άφησε την πόρτα ξεκλειδωτη. Με ξέρει μια μερα και μπορεί να με ψυχολογησει καλυτερα απο κανέναν άλλο. Ήξερε πως δεν θα εφευγα. Και είχε δίκιο.
Μετα απο μερικες ωρες ψαχουλευοντας ολο το σπιτι,αρχίζω να βαριεμαι . Πολύ. Ανοίγω την τηλεοραση και ψάχνω μάταια κάτι για να παρακολουθησω.
Μετα απο αρκετή χαμένη ωρα,συμβιβαζομαι με μια ταινία απο την υπερβολικα μεγάλη συλλογή του Χάρρυ.
Μολις τελειώσει,καταλαβαίνω πως δεν έχω αλλάξει ρούχα απο χθες,το στενό μου φορεμα αρχίζει να με ενοχλει. Αποφασιζω να κάνω ενα μπάνιο και ψάχνω για την τουαλέτα. Γδυνομαι και μπαίνω στην μπανιέρα κάτω απο το καυτό νερό,και χαλαρωνω αμέσως.
Δεν ξέρω πόση ωρα είμαι μέσα,αλλα ξαφνικα ακούω την πόρτα του σπιτιου να ανοιγει και τον Χάρρυ να φωνάζει "Jane,που είσαι?" . Βγαινω βιαστικά και αρπαζω μια πετσέτα .
"Στο μπάνιο, εγω..." δεν προλαβαινω να τελειώσω και η πόρτα του μπανιου ανοίγει απότομα. "Εδώ είσαι,νόμιζα πως..." σταματάει αμέσως μόλις με κοιτάζει. Κοκκινιζω και εκεινος βηχει νευρικά.
"Ε.."
"Εκανα ενα μπάνιο" λέω το αυτονόητο και εκείνος γνέφει
"Το βλέπω...θέλεις κάτι να φορεσεις?". Ειμαι έτοιμη να αρνηθω,αλλά δεν έχω κάτι άλλο να βάλω,έτσι γνεφω συμφωνοντας. Με οδηγει στο υπνοδωμάτιο του και τον παρατηρώ καθώς βγάζει ενα μπλουζάκι και ενα μποξερακι του και μου τα δίνει.
Ψελλιζω ενα ευχαριστώ και τον διωχνω νευρικά απο το δωματιο για να ντυθω. Φοραω τα ρουχα που μου έδωσε και εισπνεω το άρωμα του στο μπλουζάκι του,που φτάνει μέχρι την μεση των μηρών μου. Βγαινω απο το δωματιο και μπαίνω στο σαλόνι,οπου κάθεται στον καναπέ αλλάζοντας βαριεστημενα κανάλια στην τηλεόραση. Μόλις με βλεπει,το βλέμμα του σκοτεινιάζει και βήχει νευρικά .
YOU ARE READING
Beautifully Insane (Harry Styles AU)
Fanfiction'Σε άφησα να με δεις να κλαίω,να σπαράζω.Ήμουν μπροστά σου και σε παρακαλούσα να μη με αφήσεις,έτσι όπως είχες πει άλλωστε,αλλά εγώ φοβόμουν μη φύγεις,για αυτό σου έλεγα συνέχεια ότι σε θέλω,και εσύ μου έλεγες εδώ είμαι.Αλλά τελικά δεν είσαι,κι εγώ...
