MAFYA KORUMASI

12.BÖLÜM

Sabahın ilk ışıkları gecenin karanlığını aydınlatmaya başlarken çalan telefonunu hızla eline aldı adam.

" Efendim. Bulduk ne yapalım."

Umutla yüzü aydınlanan adam camdan yansıyan gülen yüzüne bakarak konuştu.

"Hemen eve getirin."

Telefonu kapatıp yatağın üstüne attı.

"Ne oldu aşkım."

Gözleri dahi bakmak istemiyordu bu kadına. Ona doğru dönmeye bile tenezzül etmedi.

"Kaybettiğim bir şey bulundu."

"Ay canım değerli bir şey miydi?"

Adam cevap vermedi. Çünkü tam da o anlarda gerçekten değerli mi diye düşünüyordu.

Onu kaybettiğindeki korkusu aklına geldi. Yüreğine oturan ağırlıkla birlikte aklını kaçırma eşiğine gelmişti.

Aydınlanan havaya bir kez daha göz gezdirdi. Bu kadar saat neredeydi diye düşünmeden edemedi.

Kırmıştı onu biliyordu. Bu kadar kırılgan olur muydu bir erkek ya da neden ona narin bir şeymiş hissiyle yaklaşıyordu.

O erkekti ama sanki korunmasına ihtiyacı varmış gibi geliyordu.

Koruma diye aldığı çocuğu kendi korumak istiyordu.

Her gördüğünde kanatlarının altına almak dünyadaki tüm kötülüklere karşı sarıp sarmalamak istiyordu.

Bu düşünceleri beyninden uzaklaştırmak en iyisiydi. Şimdi önemli olan geri gelmesiydi.

Açılan geniş bahçe kapısından giren araba evin önünde durdu.

Ön kapıdan inen iki adamdan biri arka kapıyı açıp Deniz'i indirdi.

Adam memnunca gülümsedi. Odanın kapısına ilerleyip kapıyı hızla açıp çıktı.

Merdivenleri üçer beşer inip hizmetçinin açtığı kapıdan giren çocuğa baktı.

İçi yandı. Kafasından aşağı kaynar sular döküldü. Git demişti düşünmeden de aklına gelmemişti, kimsesiz bu çocuk nereye gidecekti.

Üstü yağmurdan sırılsıklam olmuş ve vücudu zangır zangır titriyordu.

Kendine olan sinir dışarıya vururken bağırdı.

"Aptal."

Genç çocuğun üstüne yürüyüp duvarla arasına aldı. Arkasındaki duvara yumruğunu geçirdi.

Sert yumruğu duvara hızla çarparken çocuk yere yığıldı.

Çeviklikle kucağına aldığı hafif bedeni merdivenleri aşarak odasına çıkardı.

Odaya girince karşılaştığı kadına dişlerini sıkarak bağırdı.

"Dışarı çık ."

"Ama sevgilim."

Çelimsiz yarı baygın bedeni yatağa bırakıp ona hayal kırıklığı ile bakan kadının üstüne yürüdü.

"Sana dışarı çık dedim."

Tükürürcesine çıkan sözleriyle kadın apar topar odadan dışarı attı kendini.

Çıkan kadının ardından odanın kapısını üstüne çarptı.

Bu küçük çocuk neler yaptırıyordu ona. Hareketlerine engel olamıyordu her şeyi dorukta yaşıyordu.

Bir an mutlu bir an sinirli olabiliyordu. Dengesizin teki olup çıkmıştı.