CHAPTER 5

2.2M 42.1K 13.7K
                                    

CHAPTER 5

What Valerian did to Mr. De leon reached his father's fucking ears. Hindi na siya nagulat nang bumisita ang kanyang ama sa opisina niya kinabukasan. Hindi maipinta ang mukha nito at wala siyang pakialam.

His father could grimace for all he fucking care.

"Ano itong nalaman ko mula kay Mr. De Leon?" umpisa agad ng ama niya, hindi man lang umupo para ma-relax. "You froze his account and you cut off his investments here—"

"I don't like him and I don't fucking need him in my company," sabi niya sa walang emosyong mukha at boses. "At kapag hindi mo na kailangan ang isang tao, dapat idinidispatsa na. At saka, kasalanan ko bang sumabay siya sa iritasyon ko kahapon? Not my fucking fault."

Nagdilim ang mukha ng kanyang ama. "Watch your mouth, Valerian. Hindi 'yan ang tamang pakikipag-usap sa ama mo. You should respect me—"

"The respect I had for you perished after you accepted that money." Nagtagis ang mga bagang niya nang maalala ang nangyari sampung taon na ang nakakaraaan. "Nawala na ang respeto ko sa 'yo, Dad."

"What do you want me to do?!" Naglalabasan na ang ugat sa leeg nito sa galit. "Alangan namang kalabanin ko sila—"

"You could have faced them with a Volkzki dignity that you have taught me while growing up." Tumayo si Valerian at matalim na sinalubong ang titig ng ama. "Punyeta naman, Dad, eh. Oo nga at kasalanan ko ang lahat pero mas malala ang ginawa mo." Itinuro niya ang pinto. "Leave. At huwag mong isipin na ibabalik ko sa Mr. De Leon. Ang pinakaayoko sa lahat ay 'yong pakialamero at naghahari-harian sa kaharian ko."

"Babagsak ka rin." Gumalaw ang panga ng kanyang ama sa sobrang galit bago lumabas ng opisina niya.

Gusto niyang pilipitin ang leeg nito sa galit pero pinipigilan niya ang sarili. His anger had been running through his body for almost a decade. Even a trillion "I'm sorry" couldn't make it disappear.

His anger would always be hanging in his soul like a parasite eating his insides and damaging him through nightmares.

Huminga si Valerian nang malalim, saka umalis sa opisina niya. Hindi niya alam kung saan pupunta hanggang natagpuan niya ang sarili sa labas ng clinic ni Grace.

He could see Grace through the glass door. Nakaupo ito sa swivel chair at kumakain ng moon cake habang nagbabasa.

A small smile made its way to his lips. He fucking didn't know why this woman could make him calm just by looking at her. Maybe it was because of her innocence and purity.

He really didn't fucking know.

But seeing Grace's face made his anger disappear. For now. Mamaya kapag nawala na naman ito sa paningin niya, babalik na naman ang galit niya sa mundo. There was something about Grace that made everything okay in his fucking fucked-up life.

And to think she had a Japanese and Spanish blood. Dapat ilang milyong kilometro ang layo niya sa babae pero parang may humihila sa kanya para paulit-ulit na bumalik para makita ito.

Fuck her Japanese and Spanish blood. I'm going to fucking talk to her.

Itinulak ni Valerian pabukas ang pinto at pumasok. Nang mag-angat ng tingin si Grace mula sa binabasa nito, nagtama ang mga mata nila.

"Hey," sabi niya at napapagod na umupo sa visitor's chair.

Grace felt his tiredness because she stood up, walked to him and leaned in. "Okay ka lang, Valerian?"

He looked up at her. "Would you kiss me if I ask to?" God. Why's my shaft coming to fucking life? He was just asking for fucking sake!

Kumunot ang noo nito at naguguluhan ang mga mata. "Bakit naman gusto mong halikan kita?"

POSSESSIVE 11: Valerian VolkzkiWhere stories live. Discover now