Past is the present

Chapter fifteen

"Hindi ka pabigat! Don't say that again!" humigpit lalo ang yakap niya sa akin "kung alam mo lang kung gaano ako kasaya na umuwi ka na,mas napanatag pa ang kalooban ko na andito ka at nababantayan kita kaysa noong nasa ibang bansa ka,hindi mo lang alam kung gaano ako nag aalala para sayong kaligtasan,konsuwelo ko nalang ang araw araw na pagbabalita sa akin ng pinsan mo,kaya huwag na huwag mong sasabihin sa akin na pabigat ka dahil mas gumaan ang lahat para sa akin ngayong nandito ka na"

Masuyo niyang hinaplos ang buhok ko at hinalikan ang ang noo ko.

Ngayon ko lang napapagtanto ang lahat ng mga kakaibang nararamdaman ko simula ng una ko siyang makita at makilala ng magtrabaho ako kasama siya. I might lost my memories but not the feelings I have for him. Iyong kaba kapag malapit siya,iyong mga kilos niya na parang pamilyar at ang pagbilis ng tibok ng puso ko sa tuwing nagkakatitigan kami. Lahat ng iyon ay dahil kilala siya ng buong pagkatao ko,maliban sa alaala ko.

"Why did you wait for me? I mean if it's other people,they already find a replacement,don't get me wrong, I am grateful I have someone like you,it's just unbelievable!"

It was true right? Sa panahon ngayon wala ng matinong lalaki ang maghihintay sa isang babae na hindi makaalala. Kaya iyong iba hindi naniniwala sa long distance relationship kasi most of the other half find someone and the other half left broken.

"Silly! Kung nakakaalala ka lang I would have ask you that question,pero sad to say you can't,but despite that fact I am still happy kasi kahit nakalimutan mo ang alaala mo kasama kami ng mga anak mo hindi mo pa rin maipagkakaila dyan sa puso mo na may puwang para sa amin kahit di mo pa iyon maamin,at para sa tanong mo kung bakit andito pa rin ako naghihintay sayo? Kasi mahal kita,kasi we have children,kasi we made a promised, kasi we've been through a lot and I can't see myself without you"

My heart flipped a hundred times on what he just said. I buried my face on his chest and god knows how amazing it feels like to hear his heart beat so fast like it race the same time as my heart beats.

Then curiosity filled my mind,I wanted to know myself before the accident.

"Leo!"

"Hmmm?"

"What am I before,like how I treated people around me or how was life before the accident? I do know info but it's because they told me and I wanted to know our stories,how we met,the girls,our relationship!?"

When I woke up five years ago,I don't remember anything,except for some brief memories I have. It's not helpful particularly when you are seeing people you don't know. You won't trust them for some reason that they are not who do you think they are.

My parents and my friend Careen are the only people I trusted that time. Instinct is my only way to deal with people around me. Until I was send abroad for my operation,but after I recover from my operation,I stayed in London. I studied again while I am lost in thoughts. I acted fine,happy,I acted normal but inside me I'm scared.

"Baby! As much as I want to tell you everything,we can't do it today,naghihintay sa ibaba ang anak natin,we have to go to shower baka mag alala na naman si Rafie sayo kapag natagalan pa tayo"

Hmm...yeah! Nakalimutan ko na naman ang anak namin.

Nagbitaw ako sa yakap niya at muli siyang hinarap.

"Paano ako magbibihis? Wala naman akong damit dito"

Ngumiti ito sa akin,hinagod ng mga mata niya ang kabuuan ko,nag init ang mukha ko sa ginawa niya,kaya napatungo ako dahil sa hiya. Wala akong kahit na ano sa loob ng pantulog na suot ko. At isa pa,kaninong damit ba itong pinasuot niya sa akin? Hindi naman ako nagsusuot ng ganitong pantulog. Huwag niyang sabihin na may babae siyang dinadala dito sa pamamahay namin. Malilintikan talaga siya sa akin.

Natatawang nagtaas siya ng mga kamay.

"Sera ha, alam ko yang mga tingin na yan,sinasabi ko sayo matino ako ng mga panahong hindi ka namin kasama,ni tumingin sa ibang babae hindi pumasok sa isip ko maliban nalang sa mga anak nating babae"

Inirapan ko nalang siya dahil sa nakakainis na ngiti niyang nakakaloko.

Lumapit ito sa akin at hinila na naman ako sa isang panig ng kwarto na may sliding door.

Nang buksan niya ito ay tumambad sa akin ang isang walk in closet. Sa kanan ay mga damit panglalaki na halatang sa kanya at sa kaliwa naman ay mga damit pangbabae.

Sa akin ba ang mga iyan? Nabasa niya siguro ang mapagtanong kong mga titig sa kanya.

"Sayo yan! Lahat ng nakikita mong damit pangbabae ay sayo,dyan ko kinuha ang pangtulog na ipinalit ko sayo kagabi"

Lumakad ito papasok,kumuha ito ng underwear na pang babae,maong pants at plane white shirt na may collar. Iniabot niya sa akin ang mga iyon at awtomatiko ko iyong tinanggap.

"Go to shower baby, baka mainip na ang anak natin at pumanhik pa iyon dito,sa guess room na ako maliligo para hindi na tayo matagalan pa"

Sumunod naman ako sa kanya ng papasukin niya ako sa connecting door ng walk in closet namin papunta sa malawak na banyo. Nakakamangha ang disenyo ng banyo,pareho ng design ang damitan namin at ng banyo.

"Maligo ka na Sera,sa susunod mo na pagmasdan ang kabuuan ng banyo mahuhuli na tayo,ikukuha na kita ng rubber shoes iiwan ko dito sa labas ng pinto"

Pagakasabi nito non ay isinarado na nito ang pintuan. Naiwan akong nakanganga sa banyo. Banyo ba talaga to? Bakit parang hindi naman? Mas maganda ang design nito kumpara sa mga nakikita sa showroom na nakadisplay sa building namin sa Taguig.

This bathroom is awesome!

I love it!