GÜL RENGİ

1. Bölüm

Multımedya : Dila

        İzmir'in bunaltıcı havasından kaçabilmek için ailecek Rize'ye babaannemleri ziyaret etmeye karar verdik. Şuanda da araba yolculuğumuz başlamış bulunmakta . Yolculuk boyunca arabada sıkılmamak için yanıma yeni aldığım kitabımı ve kulaklığımı aldığım için şuan çok mutluyum yoksa 16-17 saat nasıl geçer düşünemiyorum.

Kulağımdan kulaklığımı çıkarıp bizimkilere baktım babam pür dikkat araba kullanırken annem akşam babama eşlik edebilmek için uyuyordu. Cem ve Ceren ise yani bizim yaramaz ikizler gözlerini dört açmış geçtiğimiz yerlere bakıyorlardı. Bu kadar sessiz sakin olmaları hayret verici doğrusu. Bir süre sonra kitabımı okumaya karar verdim ve ilk sayfasını açtım.
" Şimdi sana bir avuç gözyaşı borcum var..." telefonumun zil sesiyle başımı kitabımdan kaldırıp arayana baktım. Kuzenim aynı zamanda dostum, Neslihan. Bekletmeden telefonu açıp konuşmaya başladım.

" Dila canım"

"Efendim hayatım"

"Nasılsın? Yolculuk nasıl gidiyor?"

"İyim, idare eder. Siz ne yaptınız
vardınız mı babaanemlere?"

"Evet canım. Şimdi de hep birlikte çay içiyoruz."

"Afiyet olsun, selam söyle bizimkilere. Gelince görüşürüz."

"Tamam canım, görüşürüz."

Telefonu kapatıp bir süre ekrana baktım bu kızı çok seviyorum ve çokta özledim İstanbul'a taşınmadan önce hep birlikteydik ama amcamın 2 sene önce tayininin İstanbul'a çıkması üzerine ayrılmak zorunda kaldık. Bu durum her ne kadar canımı sıksada yapacak bir şeyimiz yok. Her neyse ben kitabıma devam edeyim...

Okumaya ara verdiğim zaman saatin 23:35 olduğunu gördüm. Kitap okurken bazen kendimi çok kaptırıyorum ve zamanın nasıl geçtiğini bilmiyorum. Şimdi olduğu gibi
Aynadan babama baktığımda ne kadar yorgun olduğu gözlerinden anlaşılıyordu. Annemle sohbet ediyorlardı. Ne konuştuklarını anlayabilmek için kısa bir süre sohbetlerine kulak misafiri olmaya karar verdim.

Annem :"Hayatım abin ile İstanbul'da kaç gün kalacaksınız?"

Babam :"2 hafta kadar kalırız canım, biliyorsun annemin taşınacağı evin tamir işleri uzun süreceğe benziyor."

O Sırada Ceren'in ağlama sesini duydum.

Annem :" Güzelim kardeşini bana verir misin? Cem uyanmasın."

"Gel bakalım minik cadı seni anneye verelim."

Annem Ceren ile ilgilenirken bende Cem'e bakıyordum uyanmaması için ama o mışıl mışıl uyuyordu, hiç uyanacağa benzemiyordu. Tatlı suratını hafif dokunuşlarla okşayıp kocaman gülümsedim.

Cemi daha fazla rahatsız etmemek için elimi suratından çekip uyumaya karar verdim ve uyuya bilmek için rahat bir pozisyon bulup gözlerimi kapattım ve o an annemin çığlığını duymamla gözlerimi açmam bir oldu. Bize doğru gelen arabayı gördüm
Sonrası ise koca bir karanlık...

                                       🌺🌺🌺