Şirkete geldiğimde yine herşey aynıydı.
Savaş Bey 2 gündür ortada yoktu. Zaten onunla karşılaşmak da istemiyorum.
Neden öyle bir şey yapmaya çalıştı ben de anlamadım.
Ama asla böyle birşey bir daha olmayacak. İzin vermeyeceğim.
Barış Bey'de sürekli benimle konuşmaya falan çalışıyor. Bir şekilde oyalıyorum onu ama ne yapabilirim? Konuşmak istemiyorum.
Şu fotoğraf işi de hala duruyor. Ama umursamıyorum artık. Bir sürü derdim var onunla uğraşamam.
Bugün Ezgi yok. Annesi rahatsızlanmış yanına gitti. Tabi izin alarak. Benim gibi kapıyı çarpıp gitmedi.
Neyse olan oldu artık.
Öğlen olduğunda kafeteryaya falan inmedim. Canım birşey istemiyor.
Kapı açıldı. İçeri Bade Hanım girdi. Ben de diyordum bu kadın benimle uğraşmıyor. Hayırdır diye.
"Nasılsın tatlım? "
Ay böyle konuşmalara da gıcık oluyorum.
"İyiyim. Siz?"
"Teşekkürler. Sana birkaç birşey sormam lazım. "
"Tabi?"
Derin nefes aldı. Sanki nasıl söyleyeceğini bilmiyor gibiydi.
"Iıım, şirketten birisi birkaç gün önce birşey görmüşler. "
"Ne görmüşler? "
"Savaş Bey'i öpmüşsün."
"Ne?!"
Oha oha bunu nerden biliyorlar? Ayrıca biz öpüşmedik bunu nerelerinden uydurdular acaba?
"Bak beni kandırmaya çalışma Elif. Sen nasıl Savaş'ı öpersin? O senin patronun. Sen sadece basit bir stajyersin."
Basit...
İşte bu kelimeyi sevmiyorum.
Bir anda Savaş Bey içeri girdi. Kapı açıkmış lan. Kesin duydu konuşmaları.
"Kim uydurmuş bu öpüşme mevzusunu."
"Savaş görmüşler işte. "
"Herkez de buna inandı mı? Ben sence basit biriyle öpüşecek insan mıyım? "
Yine mi basit?
Şu anda ortalığı dağıtmak istiyorum. Boğazım yırtılana kadar bağırmak istiyorum. Haykırmak istiyorum.
Ben basit değilim ulan!
Gözlerim doldu. Sinirden ağlayabilirim. Kendimi zor tutuyorum. Ve onlar benim karşımda benim ne kadar basit olduğumu tartışıyorlar. Benim yanımda yapıyorlar. Bari odanızda konuşun.
Parti gecesi Savaş Bey'in görmediğim yüzünü görmüştüm. Bana destek olmuştu. Ağlarken sarılmıştı. Bunu ondan beklemezdim.
Ama şimdi beni öpemediği için küçük düşürmeye çalışıyor. Banane ulan!
İstemiyorum 6 milyar falan. Bu şirkette daha fazla çalışmak istemiyorum. Başka iş mi yok anasını satayım?
Onlar hala konuşurken ellerimi sertçe masaya vurdum. Böylece ikisi de bana döndüler.
"Bu şirkette daha fazla çalışmak istemiyorum. Madem istifa edemiyorum kovun beni."
İkisi de bana baktılar. Hadi ama sadece kovmanızı istedim. Basit birini kovmak zor olmamalı.
"Ne saçmalıyorsun? Burası senin istediğin gibi girip çıkabileceğin bir yer değil. "
Madem değil, ben de sizin anladığınız dilden konuşurum.
"Yıktırmayın lan bu şirketi bana! İstemiyorum çalışmak. Zorla mı?! Alt tarafı basit bir çalışanı kovacaksınız. Bir şey kaybetmezsiniz merak etmeyin. "
