Multimedya İrem. :)
Vote yapın. :)
15. Bölüm
Bu...nasıl olur?
Savaş Bey bunları nereden tanıyor?
Bunlar neden buraya geldi?
Gidecek başka yer mi kalmadı?
Kahretsin ya İrem şu an Savaş Bey'le dans ediyor.
İrem' le gözlerimiz kesişti. O da şaşırdı. Öylece kaldı. Savaş Bey onun baktığı yere bakınca ikiside bana baktı. Ama ben İrem' e odaklandım.
Alper'de neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Gözlerimi onlardan kaçırdım. Şuan çok sinirliyim. Nedenini bilmiyorum ama sinirliyim. Etrafıma bakarken gözüme mavi gözler çarptı. Benimle aynı gözler... Babam!
Ona baba demek istemiyorum. Biyolojik babam. Tabi ya İrem buradaysa o da buradadır.
Babam denen herifte beni görünce dondu kaldı. Hayret beni nasıl tanıdı acaba. En son 10 yıl önce görüşmüştük.
Dans etmeyi bırakıp. Masaya doğru gittim. Ezgi ortalıkta yoktu. Çantamı alıp dışarı çıktım. Gözyaşlarımı zor tutuyordum. Bunların burada ne işi var ya? Hayatımın içine sıçmak zorundalar mı?
Lanet girsin!
10 yıl sonra onu görünce... ne bileyim? Duygulandım işte.
Eve gitmek istemiyordum. Yürüyerek sahile gittim. Zor yürüdüğüm için ayakkabıları elime aldım.
Bu partinin güzel geçmesi lazımdı. Ama bok oldu işte.
Adımlarımı sahile yönlendirdim. Saat tahminen 11'e falan geliyordur.
Sahile geldiğimde kimse yoktu. Bomboştu. Sarhoş falan da yok.
Banka doğru yürüdüm. Ama sonra vazgeçip kayalıklara yöneldim.
Havalar serinlemişti. Ve ben şu an donuyordum. Su kayalıklara çarpıyor ve geri dönüyordu.
Hava bayağı soğuk lan. Titriyorum şu an.
Üstüme bir ceket atılınca titremeyi bıraktım. Kim bu? Arkamı dönmemle Savaş Bey'i gördüm. Bu neden burada? Ne alaka yani?
"Neden gittin?"
Neden gittim? Ben de bilmiyorum. Onları görünce... gittim işte. 10 yıl sonra babamı gördüm. Ne hissedebilirm ki? Özlem? Hayır onu özlemedim. Bizi bıraktığı an içimde bir nefret oluştu ona karşı. 10 yaşında olsam da nefretin en alasını yaşıyordum. Küçük olmam birşey değiştirmiyor yani.
"Hey neden ağlıyorsun?"
Neden ağlıyorum? Bilmiyorum. O lanet herif babam! Onu görmeye tahammül edemiyorum. Neden geldi ki? Ben onsuz çok iyiydim.
Ağlamam hızlılaştı ve deli gibi hıçkırıyordum. Savaş Bey beni kendine çekti ve sarıldı. Hem şoktayım hem de ağlıyordum. Beni sıkıca sardı kollarıyla. Harbiden sıktı yanlız. Onu iterdim ama gerçekten bu iyi geldi. Biri bana sarılınca çok iyi hissediyorum. Savaş Bey bana sarılınca daha da iyi hissetmeye başladım.
10 dk boyunca sarılı kaldık. Benim ağlamam durmuştu. Ama hala birbirimize sarılıyorduk. Sonunda beni yavaşça çekti. Yüzüme dikkatlice baktı. Şu anda çok çirkinim biliyorum. Yüzüm ıpıslak. Makyajım akmıştır belki. Iyk kesin burnumda akmıştır.
"Ne olduğunu bana anlat."
Dedi samimi gelen sesiyle. Ona anlatsam mı bilmiyorum. Ailevi meseleleri başkasına anlatmaya sevmem.
"Ailevi bir mesele. Önemli değil. "
Bal gibi de önemli. 10 yıl sonra babam çıktı lan karşıma.
"Önemli olmasa bu kadar ağlamazdın. Anlat dedim."
En sonunda anlatmaya karar verdim.
"10 yıl sonra babamı gördüm. "
Kısaca özet işte.
Kaşlarını çattı. Anlamadı tabi.
"Nasıl yani?"
Derin nefes aldım ve olanları anlattım. Beni hiç birşey demeden dikkatlice dinledi. Konuşmak bana iyi geldi fakat hemen gözlerim geri doldu.
"Sen ondan İrem' e bakıyordun. "
"Ha sahi siz onları nereden tanıyorsunuz? "
"Onlar ortaklarımız. Ahmet abi de sürekli İrem' i bana ayartmaya çalışıyor. "
Yüzünü buluşturarak söylemişti. Bu haline güldüm. Ama sonra yüzüm asıldı. Ne yani onlarla ortak mıyız? Ortak olmamız demek onların yüzünü daha çok görmek demek. Lanet olsun!
"Hadi partiye geri dönelim. "
"Hayır. Siz gidin ben eve geçerim. Hem saat geç oldu."
Kaşlarını çattı. Bu adama herşey yakışıyor ya.
"Saçmalama. İster kendi ayağınla gelirsin ister seni zorla götürürüm. "
Zorla?
"Ya gerçekten keyfim yok. Siz eğlencenize bakın. "
"O zaman ben de seninle kalırım. "
Oha amk patronsun sen patron. Ne bu samimiyet?
"Ya Savaş Bey lütfen beni zorlamayın. Lütfen."
Bir süre hiç konuşmadan yüzüme baktı. Ben de ona baktım. Neden bakışıyoruz bilmiyorum ama bakıyorum işte. Normalde biriyle göz göze gelmek bile beni rahatsız eder. Bu Savaş Bey olunca heyecan oluyor tabi.
Bana yaklaşmaya başladı. Oha öpecek galiba. Kalbim gereğinden fazla hızlı atmaya başladı. Ama bu olmaz, olamaz. Şimdi çıkıp nolamaaz diye bağırıcam ya! Bu halde bile içimden gülüyorum. Allah beni bildiği gibi yapsın.
İyice yaklaştığında kafamı çevirdim ve ayağı kalktım.
Önüne gelen beni öpüyor amk.
Savaş Bey beni kullanmak istiyor. Ben sadece sekreterim. Bu ne kadar acı olsada benim düşüncelerim böyle. Aramıza mesafe koymam lazım. Çalışan sınırlarını aşmamam lazım.
Savaş Bey affaladı. Böyle birşey beklemiyordu. Tabi hiçbir kız ona böyle yapmaz. Ama ben de hiçbir kız değilim.
Sesimi bulduğumda derin nefes aldım.
"İyi geceler Savaş Bey."
Ceketi yavaşça yere bırakıp eve yürümeye başladım.
Vote yapın lütfen. :)
