SİSBULUTU

Bölüm 43

Doğru söylemişti Sedat hem de çok doğru. Bu güzelim okulun çekilmez hale geleceğini daha okula kayıdımızı yaptırırken söylemişti.

Bugün kasımın üçüncü haftası ve sonunda sınavlarımı bitirebildim. Okulun çıkışına doğru ilerlerken gitgide soğuyan havaya karşılık sıkı sıkı ceketime sarıldım.

Okuldan çıkacakken arkadan Barlas'ın seslenmesiyle kısa bir süre duraksadım. Döndüğüm de Barlas'ın hızlı adımlarla yanıma geldiğini gördüm. Onunla gayet iyi anlayışıyorduk hatta sömestr tatili için Ankara'ya gitmeyi bile düşünmüştük.

Yanıma geldiğinde yüzünde ki gülümseme daha da genişledi ve elinde ki dosyaları bana uzattı. Bir süre dosyalara boş gözle bakıp idrak etmeye çalışsam da acı gerçeği görebiliyordum. Aldığımız projenin hoca tarafından beğenilmediğini anlamak istemesem de önümde duruyordu.

"Olamaz ama..." diye yakındım.

"Maalesef ki beğenilmedi ve sadece bir hafta içinde baştan aşağı değiştirip getirmemizi istedi."

"Ama ben bu haftayı kendime tatil için ayırmıştım." Dedim iç çekerek.

"Sabahlara kadar ders çalışmaya devam edeceğiz anlaşılan." Dedi Barlas. O da benim kadar sıkılmıştı.

"Tamam yarın başlayabiliriz bence."

"Olur. Sanırım senin bugün işin var." Dedi okulun dışında arabanın yanında dikilen ve gözlerini kısmış bize bakan Ayaz'ı göz ucuyla göstererek.

Okula geleceğinden haberim yoktu ki zaten son bir haftadır da onunla konuştuğum söylenemez.

"Neyse haberleşiriz." Dedi ve okulun içine girdi. Kartımı okutup okuldan çıktım ve ona doğru yürürken asfalt sanki ayağımın altından kayıyordu. Ona yaklaştıkça mesafe artıyordu. Sonunda yanına geldiğimde gözlerinde ki o kızgın hali görmek benim içimi daha da sıkıyordu. Selam verip hızla arabaya bindim.

Ayaz'da arabaya binince elinde sıkı sıkı tuttuğu dosyayı arka koltuğa bırakıp bana döndü.

"Okula geleceğini bilmiyordum."

"Bir işim vardı." dedi ve arabayı çalıştırdı.

"Ne işin vardı okulda?"

"Öğrenirsin bir süre sonra."

"Peki bitti mi ödeviniz." Diye devam etti.

"Maalesef hoca tarafından kabul görmemiş." Dedim büyük bir kızgınlıkla.

"Belki başka birinden yardım almanız gerekiyordur."

"Bilmiyorum ama artık çok sıkıldım bu işden."

Son iki aydır okul ile ilgili birçok tartışmamız olmuştu ve artık ikimizde bu konularla ilgili konuşmaktan oldukça çekiniyorduk. En azından ben.

Araba yoldan hızla ilerlerken şiddetlenen yağmurun cama vurma sesi dışında bir ses yoktu.

Yaklaşık iki aydır yani Ayaz'ın Büşra için yaptıklarını öğrendiğim günden beri aramızda benim bile engel olamadığım bir şekilde soğukluk vardı. Önceleri ne yapacağımı bilmiyordum ve kısa bir ara vermek benim için en iyisiydi daha sonra ise tüm olanları kafamda normalleştirmeye çalıştım. Ayaz'ı seviyorum. Onun önceden ne yaptığı ve gelecekte neler yapacağını bilmeden. Ama bir yandan Büşra'nın yaşadığı olayın büyüklüğünün ve maalesef ki aldığı kötü hasarların da farkındayım. Onun için elimden geleni yapmaya çalışıyorum. İki aydır psikolojik destek alıyor ve bende onunla arkadaş olmaya çalışıyorum.