Kafamı yorgandan çıkarttığımda odamın içine giren güneş gözlerimin acımasına neden oluyordu. Yorganı tekrar üstüme örttüm ve biraz dinlenmek istedim. Tüm gece boyunca bir saat uyudum ve erkenden kalkıp şirkete gitmem gerekiyordu. Telefonumun alarmının çaldı ve demek ki saat altı buçuktu. Kolumu yorgandan çıkartıp komidinde ki telefonumu susturup yorganı üstümden attım. Omuzlarımda bir ağırlık var gibi hissediyordum ki bu ağırlığı en son dokuz ay önce annem ve babamı kaybettiğimde hissetmiştim.
Lavaboya girip yüzümü yıkadım ve aynadaki ağlamaktan şişmiş ve kırmızı gözlerime baktım. Bu manzarayı daha önce de görmüştüm. Bu acının başka bir türünü de yaşamıştım. Ağlayıp kendimi daha beter hale getirmek istemiyordum zaten yeterince kötü hissediyorum. Giysi odasına girip üstüme siyah kot pantolon ve mavi gömlek giydim. Birkaç makyaj hilesiyle gözlerimin şişini kapattım. Odada ki depresif havadan uzaklaşıp mutfağa indiğim de Leyla kahvaltı hazırlıyordu.
"Günaydın." Dedim masanın üstünde ki elmayı alırken. Pişirdiği yumurtalardan kafasını kaldırıp bana baktı ve "Ağladın mı?" dedi.
"Konuşmak istemiyorum Leyla."
Yumurtaları bir tabağa koyup masadan bir sandalye çekti ve oturmamı işaret etti. Onun yanına oturdum ve olabilecek konuşmaya kendimi hazırladım.
"Bunu kendine sen yaptın biliyorsun değil mi?"
"Evet biliyorum. Siz haklıydınız yapmaman gereken bir şeyi yaptım. O tam her şeyi itiraf edebilmişken yaptığım saçmalıktı ve evet pişmanım. Rahatladınız mı?"
"Deli misin? Senin üzülmeni istemiyorum ama bu halinle onun gibisin yani biraz dengesiz değil mi? Onu isteyip ondan uzaklaşman bilmiyorum pek doğru değil." Sesini yumuşatarak konuştu beni kırmak istemediğini biliyordum.
"Haklısın. Ama bugün bu durumu düzelteceğim ve yaptığım şey için kendimi affettireceğim." Sandalyeden kalkıp kapıya doğru ilerlerken "Aferin benim kızıma." Dedi. Kapının kenarında durup "Bu arada Sedat'ın gece bizde kaldığını görmedim değil? Teyzem bunu bilse ne olur sence?"
"Beni tehdit mi ediyorsun."
"Hayır ama bu bir daha tekrarlanmasın."
"Tamam anne." Dedi bıkkı çıkan sesiyle. Ona gülümseyip evden çıktım. Eyüp Amca tam zamanında yine kapının önündeydi. Her zaman olduğu gibi beni görünce arabadan indi ama bu sefer ben onun kapısını açtım. "Lütfen otur Eyüp Amca koca kızım kendi kapımı kendim açabilirim." Dedim ona tebessüm ederek.
"Günaydın kızım." Dedi yerine otururken.
"Günaydın." Deyip kapısını kapattım ve yan koltuğa oturdum.
Araba yolda ilerlerken Ayaz'a yapacağım konuşmayı düşünüyordum. Kafamda birçok senaryo vardı ama onu görünce hepsinin toz olup uçacağına eminim.
Şirkete girerken danışmanda amcam ve yanında her zaman bulundurduğu kızlardan biri vardı. Her zaman farklı bir kadınla amcamı görüyordum umursadığımdan değil ama o kadınların bir katille takıldıklarını bilmeleri hakkıydı.
Asansöre binerken amcam ve yanında ki sarışın bayanda benimle birlikte asansöre bindi.
"Günaydın Gizem." Dedi amcam. Amcam normalde yüzümü görünce bile yabancı gibi yanımdan geçerken şimdi bana günaydın diyordu.
"Günaydın ve size de Günaydın." Dedim yanında ki bayana tebessüm ederek.
"Ertaşlar'ın dosyasını yanıma getir yarım saat sonra."
"Bende bana neden kibar davranıyor bu adam diyordum demek bir isteğin vardı." yanında ki kadına bakıp "Amcam diye demiyorum kendisi tam bir odundur."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİSBULUTU
Teen FictionEğer sevdikleriniz yanınızda değilse bir yeriniz kanar, acır yanar... Bir süre sonra alışırsın ama o devam eder. Artık eskisi gibi değilsinizdir. Yalnızsınızdır. Güçlüsünüzdür. Eskisinden daha çok kendinize güvenirsiniz. Çünkü böyle olmak zorundası...
