The Sweet Revenge Of A Nerd

Chapter 50

Naomi POV

"No..." Paulit-ulit na sinasabi ni Zac habang nakayuko hindi parin siya makapaniwala sa inamin ni Zash. Yung taong pinaniniwalaan niya, yung taong iniidolo niya ay yung tao palang gusto siyang pabagsakin.

"Simula ng dumating ka, puro ikaw na lang ang magaling. Hindi na nila ako napapansin. Puro Zac na lang ng Zac. I hate you and killing Naomi is my only way to have a revenge to you, Zac." Seryosong sabi ni Zash kay Zac. Dahil dito ay napaangat ng tingin si Zac at sinamaan siya ng tingin.

"Killing Naomi? Ganyan ka na ba kadesperado?" Galit na sabi ni Zac pero nginisian lang siya ni Zash.

"Yes." Maiksing tugon ni Zash kay Zac.

"Tama na yan. Ang drama niyo." Sabay lakad sa pwesto ni Kate at hinila siya.

"Let me go! You bitch!" Dahil nag pintig ang tenga ko sa sinabi niya sinampal ko siya, yung sampal na mag mamarka talaga sa kanyang mukha.

"Bitch? I'm not a mirror Kate." Bulong ko sa kanya, pero dinuraan lang niya ako.

"Fuck!" Sabay layo ko sa kanya. Ew. Baka mahawaan niya ako ng sakit niyang kalandian. Opps malandi nga pala ako pero ako yung high class na malandi. "Hawakan niyo to!" Utos ko sa kanila "Ang lakas talaga ng loob mo ano!?" Sabay sampal ko ulit sa kanya.
"De-demonyo ka!" Sigaw niya sa akin, ngunit ginantihan ko lang ng isang ngiti.
"Ako demonyo? Hahahahaha! Oo demonyo ako! Dahil sa inyo! Wala naman akong ginawa sa inyo para pag laruan ako! Nag mahal ako pero niloko ako, dahil sa utos mo!" Balik na sagot ko sa kanya.
"Because you deserve all of that!"
"No! I don't deserve it! I'm not a toy, that you can just play if you want and if you don't want you can just throw away! I have a feelings! Damn you!" Iyak na sabi ko. Dahil sa pag iyak ko nanahimik sila. Nag karoon ng mahabang katahimikan at ang hikbi ko lang ang maririnig.
"I'm sorry." Isang tinig na hinihintay kong marinig sa tagal ng panahon. Isang tinig na itanggi ko man sa isip ko na mahal ko parin siya ay sinisigaw parin ng puso ko na siya parin. "I'm so sorry Naomi for hirting you. Sorry... Sorry Naomi." Napaangat ang tingin ko sa kanya at ngumiti ng mapait.
"Honestly Jiro, I've been waiting for so long for you to tell me that. But it's gotten to the point where I don't want to hear it anymore. You treated me like a shit and honestly I can't forgive you and forget that. Because you didn't just hurt me, you completely destroyed me. And I don't know who I am anymore, I feel so lost." Seryosong sabi ko sa kanya habang nakatingin sa mga mata niya, hindi ko alam pero gumaan ang pakiramdam ko ng marinig ko yung sorry niya.
"Naomi, stop this. You don't need to do this. I love you, sorry ngayon ko lang narealize, sorry kung naging duwag ako. Naging duwag ako sa nararamdaman ko. Akala ko mahal ko si Kate pero ikaw na pala. Simula palang alam ko na si Shayne at si Naomi iisa lang. Alam ko yung mga pinag gagawa mo. Lagi kitang sinusundan, kahit masakit na ako yung dahilan kung bakit ka nag kaganyan. I'm sorry Naomi. Please forgive me." Nagulat ako sa mga sinabi niya.
"You know me? From the very start?" Gulat na tanong ko sa kanya.
"Yes, just looking to your eyes at yung pakiramdam ko pag anjan ka. Kaya please stop this. Wag mo sirain ang buhay mo. Hindi na kita iiwan, pangako." No. Niloloko lang niya ako. Lahat sila iiwan ako.
"Manahimik ka! Hindi mo na ako maloloko! Mamatay kayong laha--" Di ko na natuloy ang sasabihin ko ng may sumampal sa akin.
"Dami mong satsat!" Napatingin ako sa nag salita at nagulat. Paanong... Paano nakawala si Zash? "Ang dradrama niyo! Nakakagago!" Sabay kuha ng baril na nasa lamesa. " Patayin na kaya kita Naomi? Wala namang mag liligtas sayo kasi... Walang nag mamahal sayo." Sabay kasa niya ng baril at tinutok sa ulo ko, hindi ako makagalaw dahil alam ko kayang kaya niya akong patayin. Bakit parang bumaliktad? Bakit ako pa ngayon ang mamatay? Dapat sila yun! Pero, tama siya wala nang silbi ang buhay ko.
"Shoot it. Tama ka naman talaga eh. Walang nag mamahal sa akin, I'm so alone and you know what? I feel like screaming because I don't have anyone to talk to. Because no one's love me and no one's care so, kill me."Walang alinlangan na pag payag ko sa pag patay niya sa akin.
"Hahaha poor you Naomi. You have your sweet revenge but your wrong because it's my revenge. Not yours." Dahil sa sinabi niya napataas ako ng tingin.
"Hahaha! Akala mo ganun ganun lang yun? Akala mo susuko talaga ako ng ganun lang? Fuck you! This is my sweet revenge!" Then I kick him kung saan masakit. At binalian ko siya, upang mabitawan niya ang baril at sipain ko yun.
"Arghhh! You bitch!" Habang namimilipitsiya sa sakit. "Your crazy!"
"Thanks to you asshole!" Sabay lakad ko kung asan napunta ang baril. "Sino kaya uunahin ko? Miko, Clark, Jiro, Zac, Zash,Jerome, or Kate? Hmmm... Enie mini mieni mo!"
*Banggg~*
Umalingaw ngaw ang tunog ng baril ko at kasunod nito ang matinding...
"Ahhhhhhh!!" Sigaw ni Jerome ngunit, ginantihan ko lang ng isang ngiti at nag paputok ulit ng sunod sunod.
*Banggg banggg banggg~*
"Fuckkkkkkkk!"
"Arghhhhh!"
"Shitt!"
Iba't ibang daing nila na kay sarap pakingan. "Now it's your turn Zacn." Ngising sabi ko sa kanya.
"Kill me. I know kasalanan ko, sorry hindi ako naniwala. Sorry. Pero, kahit ganun I just want to tell you that I love you Naomi. I really do. Kaya kung kaligayahan mo ang patayin ako, I'll accept." Seryosong tugon niya.
"Ohhhh... Ang drama! Nakakadiri ka!" Ipuputok ko na sana pero may umagaw ng baril, dahil sa gulat ko hindi ko ito napansin. Naagaw pala ni Zash.
"Naomi!!!"
*Banggg~*
At may naramdaman ako na yumakap sa akin, pag tingin ko si Jiro. Nanlaki ang mata ko dahil sa pang yayare... Anong nang yare?
"Paharang harang ka! Yan tuloy ikaw ang mamatay! Hahahaha! Ngayon ikaw naman na Naomi." Tinutok niya ulit yun sa akin ngunit di dito naka focus ang paningin ko kundi kay Jiro, hangang unti unti kaming natumba dahil sa kabigatan niya. Hindi ko na alam ang nang yayare, basta alam ko mag nag aagawan ng baril at may sumisigaw. Wala sa paligid ko ang focus ng mga mata ko kundi nasa taong yakap yakap ko.
"J-jiro. Bakit mo yun ginawa?" Gulong gulo na tanong ko.
"Because I love you. G-gusto kong... Ipa.. ramdam sa... yo na... handa akong ibuwis... ang buhay ko... para sayo..." Hinang hina na sabi niya sa akin, dahil dito ay napaluha ako.
"Sorry Jiro, it's my faulth."
"I love you Naomi... And... I wan... t you t... o be happy." And he close his eyes. I just can't help but to shout to ease the pain.
"No!! Jiro!! I'm so sorry! Don't leave me! JIROO!" Buong puso kong sigaw habang niyoyogyog ko siya at yakap yakap, hindi ko na alam kung ano ang maramdaman pero, sigurado ako na nasasaktan ako. At hindi ko na kaya ang sakit. Bakit ganun? Bakit kaylangan masaktan ako lagi? Bakit ganito ang buhay ko? Bakit?
"Jiro!" Sigaw nila at nag silapitan sila pero hindi ko sila pinansin at niyakap lang siya. Hangang may kumuha sa kanya at dinala kami sa hospital. Hindi ko kayang makita siyang walang buhay. Ako sana yun. Ngayon narealize ko ang mga pag kakamali ko. Pero, hindi na yun maibabalik dahil wala na siya. Hindi ko na kaya yung ganito, nasasaktan ako. Gusto ko lang naman maranasan na may mag mahal sa akin. At si Jiro ang nag paramdam nito sa akin. Kaya hindi ko siya iiwan...

----------
A/N: epilogue na sunod!