L.S.D. ( love saves damage)

Εναλλακτικό σχέδιο

-Λουκ Μπλάκγουντ-

"Έλα Νίκο..." Ειπα οταν το σήκωσα
"Λουκ.." Ειπε ο Νίκος και Ακουγόταν τοσο άσημα. Σαν να βαριανασενε ή σαν να υπέφερε. Πρώτη φορα τον ακουγα ετσι. Έκλαιγε!!! Απόμακρινθηκα αρκετά για να μην ακουει η Άννα.
"Παει λουκ ...τελείωσε .." Ειπε με αναφιλητά.
"Τι παει ; Τι τελείωσε ;;; Ρε μαλακά μιλα με ανχωνεις.." Ειπα απότομα.
"Η Λυδια.." Ειπε και τοτε ήξερα οτι επρεπε να βάλω μπορω το σχεδιο μου για να βοηθήσω και την Άννα και τον Νικ.
"οχι .....Νίκο ηρεμησε,Σε παρακαλώ, Προσπάθησε να ηρεμήσεις" του ειπα καθως τον ακουγα πολυ άσχημα.
"Την έχασα φίλε παει..στα χέρια μου το καταλαβαίνεις αυτο;" Φωναξε τοσο δυνατά που απομάκρυνα το ακουστικό απο το αυτί μου.
"ΝΑΙ ! ΝΑΙ ! ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ !!! Απλα ηρεμησε..." Ειπα και μου ήρθαν εικόνες απο τη συναυλία με την Αλίκη. Οχι οχι τωρα.
"Πες μου πως εγινε ήρεμα και καθαρά" συμπλήρωσα.
"Π-προχθές που με πηρες είμασταν στο νοσοκομείο είχαμε κανει εισαγωγή..οι γιατροί μας είπαν οτι τα πράγματα ειναι άσχημα και ήθελε να βγει δεν ήθελε να ειναι σε ενα νοσοκομείο..και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο..και σημερα το πρωι με ξύπνησε με αγκάλιαζε με φιλησε και μου ειπε οτι με αγαπάει και αγαπαει πολυ και την Αννα..μετα χώθηκε στην αγκαλια μου και κάποια συιγμη καταλαβα ποσο κρύα ηταν..πέθανε στην αγκαλια μου λουκ" ειπε και τοτε το κλάμα του άρχησε να γίνεται πιο έντονο.
"Φιλε ... Απλα ...Απλα το ξέραμε ποτε .."ειπα αλλα εμ διέκοψε.
"Σταματα να λες οτι το ξέραμε..φυσικα το ξέραμε..αν σου έλεγα οτι η Άννα θα πεθάνει δεν θα εκανες ετσι; θα το ήξερες άρα θα επρεπε να το παρεις απόφαση" ειπε. Και μονο που επιασε την Άννα στο στωμα μου νευρίασα απίστευτα.
"ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΝΤΑΞΕΙ ;;" Του φώναξα.
"Με το να μου λες μαλακιες ;" Ρωτησε. Επρεπε να ηρεμήσω. Επρεπε να του σταθώ.
"Απλα ηρεμησε ! Σκέψου οτι τις μέρες που σε γνώρισε και έπειτα ειχε τις καλύτερες μέρες της ζωής της..." Του ειπα και κατάλαβα οτι αυτο τον ηρεμησε λιγο.
"θα τρελαθώ Λουκ" ειπε και ξαναήρθαν στο μυαλό μου σαν φωτογραφίες οι αναμνήσεις απο εκείνη τη συναυλία.
"Ξερω ... Και νικ!!! Μην κανεις καμία μαλακεια με τιποτα ναρκωτικά ! Πρόσεχε! Σε παρακαλώ.Μην κανεις οτι εκανα εγω τοτε! Απλα σκέψου τι της πρόσφερες." Του ειπα για να μην καταντήσει όπως κατάντησα εγω τοτε. Με το μίσος για εκδίκηση και αυτοτιμωρία.
"Πολυ αργά φίλε μου..πολυ αργά.." Οχι σκέφτηκα οταν τον ακουσα.
"ΝΙΚΟ γαμοτο μου" του φώναξα
"θελω να ερθεις να με παρεις..ειμαι στο αεροδρόμιο εδω..γυρίσα πισω.." Οχι οχι οχι. Επρεπε να μείνει εξωτερικό. Απλα σκέψου ... Σκέψου ... Το βρήκα.
"Οουφ θα ερθω ... " αναστέναξα.
Έκλεισα το κινητο και έτρεξα στο μπάνιο. Άνοιξα το ντουλαπάκι με τα φάρμακα. Άνοιξα οτι βρήκα πηρα το μπλέντερ και αρχησα να ρίχνω ντεπόν και διαφορά αλλα. Μεχρι να γίνουν σκόνη. Τα έβαλα σε κατι φακελάκια που ειχαμε και τα πηρα σε μια τσάντα μαζι με κατι αλλα ανώνυμα χάπια για να μη φαίνεται οτι ειναι φάρμακα. Επρπε να ετοιμαστώ γρήγορα.
Μπήκα στη κρεβατοκάμαρα η Άννα δεν ηταν μεσα. Άνοιξα τη ντουλάπα πηρα αδιάφορα ενα παντελόνι και μια μπλουζα επρεπε να φύγω το συντομότερο δυνατόν.
"Που πας;" Ακουσα απο πίσω μου. Γυρησα και ειδα την Άννα με το ενα της χέρι στη πορτα και το αλλο στη κοιλιά της. . "Παω ... Να ... Να μη σε νοιάζει." Βλάκα... ΒΛΑΚΑ !!! Ηταν οτι χειρότερο μπορούσα να της πω. Αλλα ηταν οτι μου ηρθε πιο γρήγορα στον νου. Εκείνη γυρησε και καρφώσε τα ματια της στα δικα μου. Ειχε ενα απογοητευμένο υφος. Έβαλα παπούτσια και άνοιξα την εξώπορτα. Πριν ομως τη κλείσω η Άννα έβαλε το πόδι της. Υστερα βρήκε απο το σπίτι κοιτάζοντας με, αφήνοντας λιγο τη πορτα ανοιχτή για ξαναμπεί. Τυλίχτηκε με τη ρόμπα της γιατι εκανε πολυ κρύο και τα πόδια της ηταν γυμνά. "Τι ωρα θα γυρίσεις;" Με ρωτησε καθως φαινόταν οτι κρύωνε. "Σε κανενα δίωρο. Ισως και παραπάνω. Πήγαινε μεσα θα κρυώσεις." Της ειπα και εκείνη εκανε σαν να μην με άκουσε. "Τι να πω καλα να περάσεις με οποια και να εισαι ." Ειπε , μπήκε μεσα και έκλεισε τη πορτα. Η Άννα νόμιζε οτι την απατάω ;;; Μα πως της πέρασε κατι τετοιο απο το μυαλό; Σωστά ... Δεν τη κατηγορώ παραλίγο να τη χτυπήσω σοβαρά. Δεν τη κατήγορο που άρχησε να σκέφτεται ετσι για εμένα. Αλλα δεν ειχα χρόνο να δικαιολογήσω τον εαυτό μου. Ασε που δεν επρπε να μάθει για τον Νικ. Με τιποτα.

-Αννα Ρός-

Ο Λουκ με τρόμαζε ωρες ωρες. Ειχε περίεργη συμπεριφορά. Ζήτησε να μιλήσουμε αλλα δεν ηθελα. Φοβάμαι να του μιλήσω. Να τον κοιτάξω. Ειδα πολυ θυμό στα ματια του τις προάλλες.
Σημερα τον ακουσα να φωνάζει στο τηλέφωνο αλλα δεν καταλάβαινα λέξη απο όσα έλεγε. Δεν μπόρεσα να ακουσω. Απλα το αγνόησα. Πηγα στο δωματιο του μωρού. Βασικά αυτο που θα γινόταν το δωματιο του αν αποφασίζαμε με τον Λουκ να παμε να πάρουμε έπιπλα. Ειχε μεγαλώσει αρκετά. Ηταν και βαρύ το άτιμο. Εχω κατι υποφερτό θα πόνους στο κατω μέρος της κοιλιάς. Η όρεξη μου μεγαλώνει ολο ενα και περισσότερο. Και πεθαίνω να δω το φύλλο του. Αν και όλοι ευχόμαστε να ειναι κοριτσι για αν την ονομάσουμε Λυδία και .. Κατι μου λεει πως ετσι θα γίνει. Ακουσα το χτύπημα πόρτας. Ο Λουκ ειχε μπει στη κρεβατοκάμαρα. Άνοιξα διακριτικά τη πορτα και μπήκα αθόρυβα μεσα. Τον ρώτησα που θα παει. Εκεινος μου απαντησε " να μη σε νοιάζει." Ηταν απλα σαν να δεχόμουν ενα μαχαίρι στη καρδιά. Πριν φύγει τον ρώτησα τι ωρα θα γυρνούσε. Υστερα του ειπα να περάσει καλα με τη κοπέλα που θα ειναι. Δεν ήμουν σίγουρη αλλα με τη συμπεριφορά του ηταν το επόμενο πραγαμα που περίμενα. Οταν εφυγε πηγα στη κουζίνα να βάλω λιγο νερό. Ειδα λίγες σκόνες σκορπισμένες. Έβαλα το δάχτυλο μου και δοκίμασα ίσα ίσα Δυο κόκους. Δεν ειναι ζάχαρη ούτε αλεύρι . Γι'αυτο εχει νεύρα και ειναι απότομος και κακος με το παραμικρό. Ο Λουκ περνει ναρκωτικά. Γιατι ;;; Εγω τον οδήγησα εκει ;