L.S.D. ( love saves damage)

Παιδικό του τραύμα

-Άννα Ρός-

Ξύπνησα το πρωί και πηρα τηλέφωνο τον Νικ. Εκείνος ήρθε απο την εστία και πέρασαμε μαζί μια καταπληκτική ημέρα. Ύστερα με γύρησε στο δωματιο όπου με περίμενε η Λίλη. I
"Επ που ήσουν εσυ ;" Με ρωτησε.
"Ειχα παει βόλτα και μετα για φαγητό με τον τον Νικ." Της απάντησα
"Και φυσικά αφήνουμε το κορόιδο τη Λίλη να παει μόνη της στη σχολή και να κρατάει σημειώσεις" ειπε νευριασμένη. "Έλα Λίλη και εγω θα εκανα το ίδιο για εσενα." Της ειπα και εκείνη αναστέναξε. "Καλα "ειπε και στη συνέχεια συμπλήρωσε. "Που ετοιμάζεσαι πάλι ; Λιγο μαζί μου δεν εχεις κάτσε. " Παραπονέθηκε. "Ξέρεις οτι καθε απόγευμα παω στον λουκ." της απάντησα. "Ωραια μετα τον Λουκ ;" Θελεις να κανονίσω με τα παιδια ;" Ειπε. "Όχι δεν μπορω σήμερα. Θα παω στον Νικ. "Εκείνη ξεφυσηξε "Αντε επειδή ειναι ο Νικ" ειπε και ύστερα απο αυτο τη χαιρέτησα και έφυγα. Πηρα ταξί γιατι ο Νικ δεν μπορούσε να με παει στον Λουκ σήμερα, ειχε κατι δουλειές.
Έφτασα σπίτι του και χτυπησα την πορτα.
Οταν άνοιξε ειδα τον Λούκ με μια ματωμένη μύτη και ελαφρά μελανιασμένα μάτια. Έπεσαν τα πράγματα απο τα χέρια μου και έβαλα αυθόρμητα τα χέρια μου στο πρόσωπο του. "Τι σου συνέβη !!!!;;;" Τον ρώτησα τρομαγμένη.

-Λούκ Μπλάκγουντ-

Ειχα ξεχάσει την Άννα. Χτυπούσε την πορτα. Τι θα τις έλεγα; Πηγα βα σηκωθώ αλλα ζαλιζομουν. Αλλα πηγα να ανοίξω. Οταν με είδε η Άννα της έπεσαν τα πράγματα. Και έβαλε τα απαλά της χέρια στο πρόσωπο μου τρομαγμένη "Τι σου συνέβη;" Ειπε και εγω της έπιασα τα χέρια και τα απομάκρυνα απο το πρόσωπο μου. Δεν ήθελα να της πω για τον Νίκο. Ήμουν σίγουρος οτι της ειχε πει οτι της λέω ψέματα. Αν της έλεγα οτι το έκανε ο Νίκος δεν θα μου ξανα μιλούσε. "Τιποτα. Ειμαι καλα.." της ειπα. "Ασε με να το δω." ειπε και μάζεψε τα πράγματα της, μπήκε μεσα και έκλεισε την πορτα. Με άρπαξε απο το χέρι και με πήγε στο μπάνιο. "Που έχεις βαμβάκι; " Με ρωτησε. Δεν έπρεπε να ανοιξει το ντουλαπάκι του καθρέφτη. "Στην κουζίνα." Της ειπα και εκείνη πήγε στην κουζίνα για αν ψάξει. Τοτε άνοιξα το ντουλαπάκι και μετέφερα όλα τα ναρκωτικά κάτω απο τον νιπτήρα. Δεν ήθελα να εχει καμία επαφή μαζί τους. Ούτε καν οπτική. "Λάθος μου εδω ειναι." ειπα και πηρα το βαμβάκι στα χέρια μου. Εκείνη ήρθε ξανα στο μπάνιο πήρε το βαμβάκι απο τα χέρια μου και το έβρεξε. Στη συνέχεια με έβαλε να καθίσω πανω στην μπανιέρα και μου σήκωσε το πιγούνι. Πήρε το βαμβάκι και άρχησε να μου περιποιείται τη χτυπημένη μου μύτη. Ειχε πολυ ελαφρύ χέρι δεν αισθανόμουν τιποτα. "εχεις πουθενά οινόπνευμα;" Με ρωτησε "ναι στο ντουλαπάκι διπλα στον καθρέφτη." της ειπα και εκείνη το πήρε... Ευτυχώς δεν ειχα αφήσει τιποτα σε μορφή ναρκωτικού πίσω. "Θα μου πεις πως το έπαθες;" Με ξανα ρωτησε. "Έπεσα και χτύπησα." της ειπα αλλα δεν το έχαψε. Με κοιταξε και νου χαμογέλασε νε το βαμβάκι στο χέρι της. " Θες να μου πεις οτι ολο αυτο το έπαθες απο πέσιμο. "Ειπε και ακούμπησε το μπανάκι με το οινόπνευμα πανω στη μύτη μου. "Ααχ..." Φώναξα καθως αυτο πόνεσε. "Ναι απο πέσιμο." Εκείνη γέλασε "Οτι πεις μεγάλε.." ειπε ειρωνικά. "Τελειώσαμε" προσθέσε και πέταξε το βαμβάκι που ηταν γεμάτο αίμα. Όλος αυτός ο σαματάς γιατι ο Νίκος ειχε καλο στόχο , βαρύ αλλα και γυμνασμένο χέρι. "Μην ανχονεσαι η μύτη σου θα παραμείνει ίσια δεν εχει σπάσει." Ειπε και κάθησε στον καναπέ. Στο ίδιο σημείο που κάθεται παντα. "Ωραια πίσω στην εργασία. Λουκ η Αλίκη ηταν η αφορμή να αρχίσεις τα ναρκωτικά αλλα πια ηταν η αιτία." Με ρωτησε. " Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Η Αλίκη δεν έφτιαξε σε τιποτα. Εγω ειμαι αυτός που φταίει για όλα. " Εκείνη με άκουγε και ταυτόχρονα σημείωνε μεσα σε εναν φάκελο. "Για τον θάνατο της Αλίκης φταιει εκείνη και αποκλειστικά εκείνη. Εσυ είσαι το τελευταίο άτομο που θα έπρεπε να πάρει την ευθύνη. " Ειπε και με κοίταζε στα ματια. "Πες μου για την οικογένεια σου." μου ειπε και έκλεισε τον φάκελο. " Δεν εχω τιποτα που να θελω να σου πω." της απάντησα απότομα. "Λουκ θελω να με εμπιστευτείς ξερω τι περνάς." Μου ειπε. "Πως γίνεται να ξέρεις τι περνάω ; " Της φώναξα. "Ξερω οτι μεγάλωσες με τον πατέρα σου και οτι έχασες τη μητέρα σου σε μικρή ηλικία. Ξερω πως ειναι έχασα τον πατέρα μου πριν τρία χρόνια. Εσυ ομως εχεις τον πατέρα σου. " Ειπε και καθε λέξη της ηταν σαν να με χτύπαγαν με ενα σφυρί στο στομάχι. "Που τα έμαθες εσυ αυτα ; Και πιστεψε νε εύχομαι ο πατέρας μου να ηταν νεκρός. " ειπα και εκείνη με κοιταξε με τρόμο. Δεν αισθανόμουν καλα. Τα χέρια μου έτρεμαν , ειχα ασπρίσει, χρειαζόμουν λίγη ηρωική ή οτιδήποτε. Έπρεπε να παρω κατι. "Λουκ ... Είσαι καλα ;;" Με ρωτησε και ύστερα μου έπιασε το χέρι. Για πρώτη φορα στη ζωή μου ηρέμησα και ξέχασα την ανάγκη μου για ναρκωτικά. "Θες να μου πεις πως πέθανε η μητέρα σου;" Με ρωτησε και τοτε πετάχτηκα απο τον καναπέ και έτρεξα στο μπάνιο. Έτρεξα εκατσα στα γόνατα μου ,άνοιξα το ντουλάπι κάτω απο τον νιπτήρα και αρχησα να ψάχνω για κατι ισχυρό. " Λουκ τι κανείς;;" Δεν της απάντησα αλλα συγουρα άκουγε την βαριά μου ανάσα που έψαχνε καταφύγιο σε ενα χάπι. "Λουκ όχι !!!!" Φώναξε και έτρεξε διπλα μου. Έβαλα βιαστικός το χάπι στο στόμα μου αλλα δίσταζα να το καταπιώ. "Μη!!! Φτυστό σε παρακαλώ. " Ειπε και προσπάθησε να μου ανοιξει το στομα με τα χέρια της. Τοτε εγω της άρπαξα του καρπούς. Εκείνη με κοιταξε νευριασμένη και κόλλησε απότομα το στωμα της στο δικο μου. Η γλώσσα της χόρευε με τη δικιά μου. Μέχρι που πήρε το χάπι απο το στόμα μου. Άφησα τους καρπούς της και εκείνη απομάκρυνε τα χείλη της απο τα δικα μου. Τοτε της φώναξα "Άννα !! Βγαλ'το σε ικετεύω μην το καταπιείς!!!"