L.S.D. ( love saves damage)

ΑΝΝΑ;;;

(Μισή ωρα πριν)

-Άννα Ρός-

Ειχα κάτσει στο κρεβάτι και κοίταζα το παράθυρο. Ήμουν έτοιμη να αποκοιμηθώ. Τοτε χτύπησε το κινητο μου. Δεν ηθελα να απαντήσω, αλλα μολης ειδα το ποιος με καλούσε το σήκωσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ηταν ο Λούκ. Οταν απάντησα και ακουσα τη φωνή του αισθάνθηκα μια ευτυχία μεσα μου. Μιλήσαμε και που εξήγησε περίπου την κατάσταση. Μου ζήτησε να ετοιμάσω μια τσάντα και να παω να τον βρω. Φυσικά και δεν ειχα καμία αντίρρηση. Δεν με πείραζε καθόλου, μου αρκούσε να ειμαι μαζι του...οπουδήποτε. Οταν το έκλεισα αρχησα να ετοιμάζομαι. "Για που το έβαλες εσυ;" Με ρωτησε η Λίλη περιεργη. "Λίλη δεν εχω χρόνο θα σε παρω τηλέφωνο να στα εξηγήσω ολα. Αλλα τωρα πρέπει να φύγω." Της ειπα και εκείνη δεν με ξανα ενόχλησε. Τη χαιρέτησα και πηρα το μέτρο για να βγω στο σταθμό κοντά στο σπίτι του Λούκ. Οταν έφτασα κάθησα στο πεζοδρόμιο και τον περίμενα. Τοτε ειδα εναν κύριο και κάθησε διπλα μου. Με κοιταξε και μου χαμογέλασε. "Άννα Ρός;" Με ρωτησε. Εγω αμήχανα του απντησα "ναι.. εσείς;" Τον ρώτησα. "Δεν εχει σημασία." Μου απαντησε. "Θελω να σου κάνω μερικές ερωτήσεις για τον Λούκ Μπλάκγουντ." Ειπε και τοτε σηκώθηκα. "Δεν ξερω σε ποιον αναφέρεστε." Του ειπα και πηγα να φύγω. Μα τοτε εκεινος με επιασε απο το μπράτσο και έβγαλε μεσα απο το σακάκι του διακριτικά ενα πιστόλι. "Εγω νομιζω πως ξέρετε." Ειπε και τοτε πάγωσα. "Πείτε μου ο,τι ξέρετε και μην φωνάξετε για βοήθεια μπορει να υπάρχει κόσμος εδω. Αλλα το συγκεκριμένο πιστόλι δεν κανει θόρυβο. Οποτε ..δεν θα σας πρότεινα να κάνετε καμία απερισκεψία." Ειπε. "Δεν μπορω να πω τιποτα" του απάντησα ξέροντας οτι εχω κανει μια συμφωνία με τον Λούκ . "Υπάρχει μια μονο σφαίρα σε αυτο το όπλο και προορίζεται μονάχα για εσενα." Ειπε και ετσι όπως ήμουν γυρισμένη πλάτη με το όπλο κολλημένο στην μεση μου. Ακουσα μια αντρική φωνή απο πίσω μου και τον αντρα με το όπλο να καταπίνει τα λόγια του. "Άννα τρέχα!!" Ειπε η φωνή και γυρησα να κοιτάξω. Ηταν ο Όλιβερ. Πως βρέθηκε εδω! Εμφανίστηκε σαν απομηχανής θεος. Ειχε τυλίξει τα χέρια του γύρο απο τον λαιμό του οπλισμένου αντρα. "Τρέχα!!" Ξανα φωναξε. Τοτε εγω την κοίταξα τρομαγμένη και αρχησα να τρέχω. "Στο ειπα οτι η σφαίρα προοριζόταν για εσενα!" Μου φωναξε ο οπλισμένος άντρας. Αλλα δεν μπορούσα να τον αντικρίσω καθως έτρεχα μακρια. Καθως έτρεχα ένιωσα εναν απότομο πονο στη μεση μου,Εχασα τις αισθήσεις μου και τα παντα σκοτείνιασαν. Ο άντρας ειχε δικιο,το όπλο ηταν αθόρυβο.