“យប់នេះដេកលើគ្រែជាមួយយើង សឺត...”
“មិន...” ជេគប្រុងបដិសេធទៅហើយ តែកាយល្វត់ល្វន់ស្រាប់តែត្រូវត្រកងដោយដៃមាំ។
គេដាក់ជេគនៅលើគ្រែថ្នមៗ រួចលើកឯកសារមួយពំនូកដាក់ឱ្យធ្វើ។
ឌាំង!!
នាយតូចម៉ីងម៉ាំងមួយរំពេច។ ជេគសម្លឹងមើលឯកសាររកម្ពស់ដើមទ្រូង រួចសម្លឹងមើលលោកអ៊ំឆ្លាស់គ្នាចុះឡើងៗ។ ទឹកមុខរបស់ជេគសម្ដែងពីក្ដីហួសចិត្តដល់ថ្នាក់ថ្លែងអ្វីមិនចេញ។
“មើលអី? ឆាប់ធ្វើទៅ” គេប្រាប់រួចទើបដើរទៅតុធ្វើការវិញ។
“ហ៊ឹម?” ជេគភាំងៗ។ នាយតាមសម្លឹងមើលលោកអ៊ំរហូតដល់លោកអ៊ំអង្គុយចុះ ហើយតាំងសមាធិធ្វើការ។
“...”
1 ម៉ោងក្រោយមក...
ឯកសារតម្រៀមតាមក្រសួងនីមួយត្រូវបានជេគស៊កចូលក្នុងសឺមីរួចសរសេរឈ្មោះច្បាស់ៗ។ ជេគសរសេរបណ្ដើរញញឹមបណ្ដើរ ព្រោះលើកនេះនាយធ្វើការងារបានរហ័សជាងមុន។ បទពិសោធន៍ប៉ុន្មានដងនោះល្មមឱ្យជេគចាប់គន្លឹះបានហើយក៏រកឃើញវិធីសាស្ត្រធ្វើការរហ័សនិងគុណភាពចេញមក។
សុងហ៊ុនញោចមាត់ញញឹមស្ងាត់ៗ។ គេដឹងថាជេគជាក្មេងឆ្លាត គ្រាន់តែពេលខ្លះនាយតូចនេះមានះពេក និងមិនសូវស្ដាប់បង្គាប់គេ។
“លោកអ៊ំ អូនធ្វើរួចហើយ” ជេគលើកឯកសារដាក់តម្រៀបនៅលើតុចំពោះមុខលោកអ៊ំ។
“ហ៊ឹម”
“អូនទៅគេងហើយណា៎” ជេគរត់ប្រុចប្រុងឡើងសាឡុង។
“នែ”
ងឺត!!!
គ្រាន់តែឮលោកអ៊ំគ្រហឹមនាយតូចក៏ប្ដូរទិសដៅទៅគ្រែវិញស្ទើរហ្វ្រាំងមិនទាន់។ ជេគកំហូចឡើងគ្រែទន់ៗរួចទាញភួយដណ្ដប់ផុតក្បាល។
សុងហ៊ុនដៀងភ្នែសម្លឹងតែក៏បណ្ដោយនាយតាមដំណើរសិន ព្រោះគេមានការត្រូវធ្វើច្រើន។
12AM
ម៉ោងពិតជាដើរលឿនណាស់នៅពេលយើងយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្វីមួយខ្លាំង។ សុងហ៊ុនដាក់ប៊ិកប្រណីតពណ៌ប្រាក់ចូលរួចប្រមូលឯកសារទាំងឡាយរៀបយ៉ាងរៀបរយ។ គេពត់ពែនឆ្អឹងខ្នងបន្តិចទើបក្រោកទៅគេងដោយមិនភ្លេចបិទភ្លើងឡើយ។
YOU ARE READING
រនាំងឈាមស្នេហ៍ព្រៃផ្សៃ
Romance"អូននិងធ្វើឲ្យអ៊ំុស្រឡាញ់ឲ្យបានចាំមើលទៅ អ៊ំុសុងហ៊ុន" "យើងមិនស្រឡាញ់ក្មេងប្រុសដូចឯងទេ!"
