Monsters in het Duister

Hoofdstuk 13

Mia stond met kloppend hard achter een boom. Jack had iets gezien en haar de taak gegeven het naar hem toe te jagen. Mia hield eigenlijk helemaal niet van jagen, ze was er juist erg op tegen. Maar sinds ze die droom had wou ze Jack niet uit het oog verliezen. Vooral in het bos niet. Jack stond verderop achter een groot stuk rots, zodat het dier hem niet kon ruiken of zien. Hij gebaarde dat ze eropaf moest. Mia ademde diep in en uit, daarna rende ze achter de boom vandaan, luid schreeuwend en zwaaiend met een stok. Maar halverwege haar vaart stopte plots met rennen. Haar ogen werden groot en een glimlach verscheen op haar gezicht. Een enorm hert met een groot en prachtig gewei stond voor haar. Zijn ogen zo diep en mooi keken rustig in de hare. Hij was helemaal niet bang voor haar. Ook niet voor Jack die op hem af stormde met een scherpe tak. Soepel sprong het hert opzij en Jack rende hem zo voorbij. Grommend draaide Jack hem om en wou weer op hem af rennen, maar mia ging voor het hert staan. Jack laat hem met rust! Riep ze. Jacks wenkbrauwen gingen naar beneden. Als je jagen zielig vind, waarom ging je dan mee? Vroeg hij boos. Mia sloeg haar ogen neer. Ik wou bij je zijn, en... Ik ben bang dat er iets met je gebeurd zei ze zacht. Ik kan heus wel voor mezelf zorgen hoor, en die droom die was niet echt zei Jack. Dus laat mij nou maar mijn gang gaan. Verdrietig kinkte Mia en stapte opzij. Op dat moment begon het hert te steigeren en te snuiven. Geschrokken draaide Jack zich om. Achter hem stond een heel klein vogeltje tussen het gras. Hij probeerde te vliegen, maar een van zijn vleugels was gewond. Vol medeleiden liep Mia op het vogeltje af. Het hert werd nu helemaal wilt en rende op mia af. Pas op schreeuwde Jack, en hij duwde Mia hard opzij. Het hert stormde langs en ging voor hun staan. Het vogeltje vloog de lucht in. Dat is geen vogel fluisterde Jack. De vogel had een lange groene staart, als die van een slang. En sneller dan het hert het verwachte schoot hij op hem af. Even stond het hert stil, maar toen viel het om. De vogel had in zijn nek gebeten en hing er nog steeds. Geschrokken deden Mia en Jack een stap naar achteren. Opeens deed het hert zijn ogen weer open. Voorzichtig stond het op. Met een lege blik staarde hij voor hem uit. Het vogeltje ging op zijn kop zitten. Jack hoorde duidelijk een soort gefluister. Het vogeltje fluisterde dingen in het oor van het hert, en hoelanger hij bleef fluisteren hoe meer kleur het hert terug kreeg in zijn ogen. Wat gebeurd er fluisterde Mia die zich steeds minder op haar gemak begon te voelen. Geen idee antwoorde Jack. Het gefluister stopte en het hert begon hun richting op te lopen. Langzaam liepen Mia en Jack achteruit tot ze met hun rug tegen een boom stonden. Het hert begon te rennen. Snel sprong Mia omhoog en greep een laaghangende dikke tak vast. Ze hees haarzelf op en ging nog een tak hoger zitten. Jack probeerde het hert te kalmeren maar het werkte niet. Dus deed hij Mia maar na. Op het moment dat Jack op de zelfde tak ging zitten als Mia knalde het hert tegen de boom aan. De boom trilde hevig en Mia hield Jack stevig vast. Het hert bleef doorgaan met tegen de boom beuken. Ondertussen zag Jack dat de huid van zijn hoofd begon de bloeden. Hij vermoord hem fluisterde Jack. Wat zei je vroeg Mia angstig. Hij vermoord hem riep Jack. Toen viel het hert op de grond, hij bewoog niet meer en keek levenloos voor hem uit. De vogel hupste naar het lijk toe en begon als een bezetenen te pikken. Net zo lang tot er een klein gaatje ontstond in de huid. Daar wurmde hij zich door naar binnen en begon het hert van binnen uit op te eten. Uit horror begon Mia te gillen en te huilen. Jack pakte haar vast en wiegde haar heen en weer in zijn armen tot ze rustig was. Daarna hoorde ze voetstappen. Twee figuren kwamen in volle vaart onder hun voorbij. Geschokt keken Jack en Mia ze na. Simone en Matthew fluisterde Mia. Jack keek bedenkelijk naar de grond, voet afdrukken en rode druppels versierde het pad. Wie is Mayka? Dacht hij hardop.