Monsters in het Duister

Hoofdstuk 9

Voorzichtig kroop Jack uit de nauwe grot. De wind voelde erg koud aan op zijn nog doorweekte kleding. Maar gelukkig was er geen monster te bekennen. Kom maar naar buiten riep hij. Mia kroop uit de grot, en het peutertje hield haar hand stevig vast. Het kleine meisje was net eindelijk wakker geworden en was helemaal van streek. Ze vroeg de hele tijd waar haar moeder was, maar daar kon niemand antwoord op geven. De jongen en de vrouw hadden al die tijd niets gezegd. Maar nu liep de tiener de grot uit en stak zijn hand uit naar Jack. Ik ben Matthew zei hij met een zachte vriendelijke stem. Jack zag dat hij hinkte, maar schudde hem de hand. En dit is Mayka zei hij en wees naar de vrouw die nog steeds in de grot zat. Ik ben Jack en dit is Mia zei Jack en hij wees naar mia die op een steen de peuter aan het troosten was. Hoe kennen jullie elkaar vroeg Metthew. Ze is mijn beste vriendin zei Jack terwijl hij naar haar omkeek. Ik zou me geen raad zonder haar weten fluisterde hij. Metthew grinnikte. Jack draaide zich weer om. Hoe ben je hier gekomen en hoe ken jij Mayke vroeg hij. Dat is een erg gek verhaal zei Metthew. Hij keek ernstig. Ik was aan het zwemmen in de zee vlak bij mijn huis. Toen ik opeens onder water werd getrokken. Ik trapte en sloeg om me heen, maar het hielp niet. Opeens voelde ik een felle pijn in mijn been en begon het water mijn longen te vullen. Ik voelde me langzaam weg zakken en zag de oppervlakte steeds verder van me vandaan. Tot ik de grond raakte. Daar bleef ik liggen, ik staarde het heldere water om me heen en zag opeens een zwarte vlek. Er zwom iemand voorbij, met een capuchon over zijn hoofd. Hij had een mes vast en een zak met bloed. Ik schrok op en keek naar mijn been, het water erom heen was helemaal rood. Toen viel ik flauw. Metthew nam even een pauze om adem te halen, en ging toen verder. Hoeveel tijd later weet ik niet, maar een tijdje later werd ik wakker. Ik lag op de grond in een gigantische metalen kamer. Ik raakte in paniek en begon om hulp te roepen. Toen hoorde ik plots voetstappen en zag ik weer zo'n man op me af rennen. Ik wou vluchten maar opeens stond Mayka daar. Ze stond sterk en beschermend voor me. Ze gaf me een briefje en rende toen op de man af. Ik wou haar tegen houden, maar ze keek over haar schouder strak naar het briefje. Dus las ik het. Metthew pakte een gekreukeld papiertje uit zijn broekzak en gaf het aan Jack. Jack nam het aan en las het zorgvuldig.

Mijn naam is Mayka, ik zie dat je problemen hebt met je been, en dat er een man achter je aan sluipt. Ik doe aan Karate en kan je dus helpen hem tegen te houden. Ondertussen moet jij een uitweg zoeken.
Ps: als je iets tegen me wilt zeggen, moet je dat opschrijven. Ik ben namelijk Doofstom.

Aha zei Jack. Metthew vertelde verder. Dus Mayka rende op de man af en ik strompelde naar de muur en voelde of ik een deur kon vinden. Na ongeveer een minuut vond ik een stuk losgelaten metaal. Het stond van de muur af en maakte zo een opening. Achter het metaal zat een soort sponsachtig schuim. Ik begon er tegen te slaan, wat natuurlijk niet werkte. Dus keek ik om me heen voor iets scherps. Gelukkig vond ik een afgebroken stuk metaal, en ik begon in de muur te snijden en slaan. Net zo lang tot er een openingetje in zat. Mayka liep naar me toe en knikte het gat toe. Ik keek over haar schouder en zag de man liggen. Hij was buitenwesten en lag in een vreemde vorm. Goed gedaan zei ik tegen haar, maar ze reageerde er niet op. Dus ging ik haar voor naar het gat en kroop er voorzichtig doorheen. En zo kwamen we in die rare kamer terecht eindigde Metthew zijn verhaal. Dat was heel interessant zei Jack. Hoezo vroeg Metthew. Omdat mia en ik ook in die kamer zijn geweest zei Jack. Voordat Metthew iets kon zeggen trok mia hem aan zijn mouw. Wat is er vroeg hij. Ik zie Mayke niet meer in de grot zitten, maar ze is er niet uit gekomen zei mia. Jack liep naar de grot. Mayke riep hij naar binnen. Ben je hier? Gast heb je niet naar me geluisterd vroeg Metthew. Jack keek hem vragend aan. Ze is doofstom, dus ze kan je niet horen en ze kan geen antwoord geven zuchtte Metthew. Hij kroop de grot in. Euh... Jack als ik jou was zou ik even heel snel die grot in duiken riep mia. Hoezo vroeg hij. Mia wees naar de lucht. Daar kwamen een paar zwarte vlekken steeds dichterbij. Niet weer die dingen zuchtte Jack en rende de grot in. Mia liet de peuter op haar rug zitten en volgde hem. De grot was leeg. Metthew waar ben je riep Jack. Er klonk geen antwoord. Metthew? Riep mia. Toen klonk er van heel ver antwoord. Hierheen klonk het galmend. Jack en mia keken elkaar aan en kropen toen op de tast achter Metthews stem aan.