Snippets of Our Future (Commit and Run Series #2)

Chapter 1

"Sinabihan ko nga 'yan, Sir Zac. Hindi naman ako pinapakinggan." Tita Hareit sighed, crunching the side of her head.

"Euseff, ano ka ba! Kaya ko naman. Hindi pa naman ako seventy o eighty years old para hindi na kaya ang mga ganyan." She tap my hand placed on her shoulder. "Zacchaeusse Euseff, alagang-alaga talaga ako sa 'yo."

"Are you staying in my unit tonight, right?" I asked when we reached the parking lot and after she stopped yapping.

"Uh, no need... Hareit and I will be going to stay in our hotel near hear. She's driving, by the way." She said while we waits for Tita Hareit to hettthe car.

"Are you sure, La? Hassle naman kapag ganoon. Pwede naman sa unit ko nalang." Pagpupumilit ko.

"Naku, doon nalang ako. As much as I misses your presence... I know you need to have a rest and... I also need to check some reports in that hotel. Surprise visit pa naman 'to." She laughed, excited.

Basta talaga si Tita Hareit ang kasama niya, marami siyang naiisip na pakulo.

"Fine. Just update me kapag nakarating na kayo roon, okay?" I hugged her one more time before I bid my goodbye.

Sumakay na rin ako sa kotse ko nang makaalis na sila. Liliko na sana ako para papuntang condo nang makapagdesisyon na pumunta nalang saglit sa store.

Wala rin naman akong gana kumain kaya kukuha nalang ako ng chips doon. Wala muan kaming training bukas at hanggang next week kaya pwede muna akong kumain ng mga iniiwasan ko.

"Magandang gabi rin. Bibili lang ako ng chips." I greeted them back when they greete dme in unison as soon as I entered the store.

I walked to the shelf of the chips and grab some. I also bought drinks before I go to the cashier and pay for it.

"Ser, pwede mo naman na 'wag nalang 'to bayaran. Sa inyo pa rin naman 'to, eh." Matigas na accent na sabi ng isang staff na hindi ko alam kung anong pangalan.

"Uh, no need. I am not an exemption. I pay for what I consume. Besides, this is not mine alone. This is ours. Hindi lang ako ang may-ari nito," Ngumiti ako bago nilabas ang card ko.

Ngumiti lang ng kaunti ang babae at mukahng nahiya kaya hindi na ako matingnan. "Four hundred sixty-one lahat, ser."

Tinanggap ko na ulit ang card ko at hinintay nalang na mabigay ang mga pinamili ko. I kinda want to watch some movies right now.

Hindi ko rin alam pero biglang nawala ang pagod ko. Siguro... dahil nakita ko na si Lola sa halos tatlong buwan na magkalayo kami. There's something on her that calms me. Siguro dahil nasanay akong nariyan siya palagi kapag kailangan ko siya. Siya ang kasama ko habang lumalaki ako. She knows me very well to the point that every little move I made, she would knew what I felt.

She was there before I met everyone. Totoo nga ang sabi nila, may tao talaga na magmamahal sa 'yo sa paraang hindi mo inaakala—at si Lola 'yon. The grandma I have love since then.

"Sorry, medyo natagalan. Nag-live at post pa kasi ako saglit. Alam mo na, pamilyadong tao." Napalingon ako sa biglang nagsalita sa likuran namin. It was a familiar voice. Kaya nang lumingon ako ay mabilis na nagkasalubong ang kilay ko.

Uno.

"Wala 'yon. Para namang fifteen minutes lang. Oh, siya! Alis na rin ako." Lumabas ang isang staff sa store dahil dumaan pa siya sa likuran ni Uno kaya napansin ko.

The jerk on the other hand, raised his brow at me. "Bakit? Problema mo?" He walked passed me until he reached the counter and drop his bag.

Oh, so... he's a night shift here?

Tumikhim ako bago abutin ang paper bag sa counter. "I'll go now. Thanks." I faced the other girl to bid my goodbye and left the place.

"Problema niya?" Narinig ko pang tanong niya bago ko tuluyang makalabas sa pintuan.

Umuwi ako sa condo ng medyo masama ang timpla dahil nakita ko na naman siya. After I took a shower, I sat on the sofa and scroll through my tiktok account while waiting for the movie to start.

Pero hindi ko alam kong papansin siya o ginagalit ako ng mundo pero dumaan ang account niya sa feed ko.

And to my surprise, it wasn't a normal video. It was him selling some things with a video of himslef trying the product.

It's a denim pants, so he's actually wearing it without nothing on top. Lowkey flexing his body. Umikot pa siya para makita ang bandang likuran ng pants kaya nakita ang bandang likuran niya.

I just knew that this was just his ways to gain costumers.

So, he's also working as an online seller or something. A hard working ass.

He must be tired... I say, deserve. That was so rude but I don't care. Iniinis niya ako, tangina