Snippets of Our Future (Commit and Run Series #2)

Chapter 3

Chapter 3
—

Gas

"Nasaan ka na ba?" nababanas na tanong ni Prezie sa akin nang tawagan niya ako. At kahit hindi ko kita ang pagmumukha niya, alam kung nakaangat na naman ang kilay niya ngayon.

I exhaled before answering. "Traffic. Hindi ako makaalis kaagad!"

"Siksikan ba talaga at hindi makalusot 'yang motor mo?" she asked again, this time she was close to giving up.

I can't do anything. The traffic won't adjust for me. Kahit pa nakamotor ako, hindi ako makalusot dahil rush hour na at maraming nagsi-uwian na mga galing sa trabaho at mga estudyanteng pauwi rin galing sa paaralan.

It was a random night when Prezie called me for an emergency. Little did I know, she just wanted me to carry all of her books to her condo.

She borrowed my car a while ago since I was busy with my practices and I am only utilizing my motor especially these days that it could easily pass the traffic.

Mas madali kasi kapag nakamotor lalo na kapag medyo maaga pa dahil mas makakalusot ka kasi medyo maluwag pa ang daan.

"Why don't you just call someone or any person in that publishing house to carry your books on my car?" I asked instead, still waiting for the traffic to move.

Nakamotor lang ako ngayon dahil hiniram niya ang kotse ko. Pinapaayos niya pa ang gulong ng sasakyan niya dahil nabutas kahapon sa kalagitnaan ng gabi.

"Eh, wala rin namang magbubuhat kapag paakyat na ako ng unit ko!" reklamo niya pa. "Tsaka, ililibre naman kita, eh. Kasi kuripot ka kahit maraming pera," matabang na sabi niya.

"Hindi ako kuripot, nag-iisip lang ako bago bumili!" mabilis na sagot ko. "Unlike you, you always buy everything you want kahit pa walang kwenta!"

I heard him mimicking my words over the phone. "Bilis na nga. Napakatagal naman ng assistant ko! Hindi kita bigyan ng sweldo, eh. Tse! Magmadali kana!" sabi pa niya sa matinis na boses bago pinatay ang tawag.

"The audacity of this girl, really..." I sighed before slipping the phone in my pocket and moved forward when the other cars started to move. I also wore my helmet again before driving.

I was about to speed up when I realized that I don't have enough gas to use. So I stopped at the nearest gas station.

Takte, nakawala nga sa traffic, naubusan naman ng gasolina. Mas nakakaubos talaga kapag halos naka-stand-by lang ang makina.

Nang makakita ng gas station ay mabilis akong lumiko para makapwesto agad dahil medyo marami nang tao. Pero hindi ko alam kung anong gustong malaman ng mundo at nakita ko naman ang pamilyar na mukha na alam kong hindi ko malilimutan dahil sa inis.

"Tinitingin-tingin mo?" nakataas na agad ang kilay niya nang mapagtantong nakatitig pala ako sa kaniya.

Hindi ko siya pinansin at tiningnan nalang ang nasa harapan kong pumipila. I stood up from the motorcycle to get my wallet and pay the gasoline boy pero hindi ko makita ang wallet ko kaya agad kong tinanggal ang helmet para hanapin sa maliit na bag na bitbit ko kanina pa.

Tangina, akala ko pa naman naiwan ko. Nasa bag pala na pinadala rin ni Prezie.

"Card mo nahulog," marahan akong napalingon sa nagsasalita sa bandang likuran ko. "Sabi ko, nahulog ang card mo. Wala sa mukha ko ang card, nasa sahig, oh!" he seriously said and he's obviously annoyed again.

"Oh, thanks. May mata ka naman pala," sarkastikong sabi ko. "Wala nga lang preno ang bibig." Sabi ko bago umalis at iwan siya roon.

I even saw how he raised his middle finger in front of everyone! He's fucking bad. Hindi marunong mahiyang ipakita ang sama ng ugali.