Hidden

8. Broken

Personages:

-Mariposa (ook wel Marie of Puntie genoemd)
-Emma (beste vriendin van Mariposa)
-Michael (beste vriend van Mariposa)

P.O.V. Mariposa

Vermaakt kijkt het meisje me aan. Ze noemde mij een freak en is blij dat ik nu boos ben. 'Mensen! Mag ik jullie aandacht even!' Roept ze. Iedereen kijkt naar haar en dan naar mij. Ze begrijpen net zo min wat er gebeuren gaat als ik. 'Dit meisje hier is geen mens en ik zal jullie laten zien wat ze werkelijk is!' Ze schreeuwt nu en wacht op reacties van mensen. Ik hoor jongens en meiden met elkaar fluisteren, twijfelen of ze haar moeten geloven.

Met grote ogen kijk ik haar aan, ik weet niet wat ik moet doen. Hier blijven is geen goed idee, maar weggaan zorgt er alleen maar voor dat ik echt verdacht lijk. Aan haar blik zie ik dat ze iets van plan is en voor ik iets kan doen rukt ze mijn ketting van mijn nek af. Ze houdt het in de lucht en gooit het dan keihard tegen een boom. 'Die ketting zorgde ervoor dat ze niet zou veranderen, maar nu beschermt hij haar niet meer.' Ik besteed geen aandacht meer aan haar en ren naar de boom.

Ik val op mijn knieën als ik zie dat de ketting is gebroken. Het enige dat ik nog van mijn ouders had, kapot. Ik hoor voetstappen naderen en als ik omkijk zie ik een grote emmer water boven mijn hoofd hangen. Ik moet me concentreren, want anders zal mijn leven voorbij zijn en zal ik voor altijd in een laboratorium liggen.

Met alle kracht die ik uit mijn lichaam kan verzamelen vorm ik een kracht veld. Het is een erg dun laagje en bedekt mijn hele huid, waardoor mijn haar wel nat zal zijn. Dan wordt de emmer over mij leeg gegoten. 'Kijk.' Roept het meisje. Ogen branden in mijn rug. Ik stop al mijn concentratie in het krachtveld, wat ik met moeite ophoud. Ik moet hier, zonder verdacht te lijken weg.

Mijn ketting ligt nog steeds naast de boom, in tweeën gesplitst. Ik begin langzaam de macht over het krachtveld te verliezen. Ik sta op en probeer niet verdacht te lijken. 'Waar sloeg dat op?' Vraag ik aan het meisje. 'Ik... ik....' Stamelt ze. Net was ze nog zo zeker van haar zaak, maar nu... 'Ik werd gebeld door mensen van een organisatie die magische wezens opsporen en ze zeiden dat jij er één was. Ze vertelden me dat ik de enige hoop van het menselijk ras was.' De Uchawi! Dat moet wel, maar tegen haar kan ik niets zeggen. 'Het was waarschijnlijk een domme grap, waarom nam je dat ook serieus? Nu ben ik helemaal nat en je hebt alleen maar bewezen hoe naïef je wel niet bent! Dacht je nou echt dat je de mensheid zou redden door mij nat te gooien?' Verzin ik. Ik probeer boos te klinken en volgens mij trapt ze erin. Op de achtergrond hoor ik wat lachende mensen. Ik snap niet goed waarom je nu zou lachen, maar aan de andere kant weet ik nu nog zekerder dat ze zoiets nooit weer zal doen. Haar wangen kleuren rood van schaamte en alhoewel ik het sneu vind is het ook haar eigen fout. Ze mocht dan wel gelijk hebben over dat water, maar dat redden van de mensheid? Voor nu is het beter dat ik hier weg ga, want ik denk niet dat ik het krachtveld nog veel langer stabiel kan houden.

Ik loop weg met in de ene hand mijn gebroken ketting en met de andere probeer ik het krachtveld stabiel te houden. Ik hoor Emma op de achtergrond hevig tegen het meisje tekeer gaan, en terecht. Ik stap de school weer in en als ik de toiletten heb bereikt laat ik het water verdampen. Langzaam laat ik het krachtveld verzwakken. Ik zal hier nog wel een tijdje moeten zitten, want ik kan niet zomaar helemaal droog de school uit lopen. Dan zou iedereen me nog verdachter vinden, en dat kan ik er niet bij hebben.

Het beste is om hier te blijven zitten tot na het 8e uur. Dan kan ik daarna meteen met Michael mee en dit alles vergeten.

Ik kijk voor de zoveelste keer naar mijn gebroken ketting. Ik ben inmiddels al tot de ontdekking gekomen dat hij me niet meer tegen water beschermd. Hij zal gemaakt moeten worden, of ik zal voor altijd water moeten ontwijken. Geen van beide is makkelijk om te doen. Vanmiddag moet ik in ieder geval oppassen, want bij het strand is water en water is nu gevaarlijk.