ZBS#5: Violet Dragonfly's Sweet Kisses (COMPLETED)

Chapter Ten-A

Chapter Ten-A

"Drugged me please, drugged me until I feel numb. Please kill meang sakit, ang sakit-sakit. He wished not to see me and he doesn't love meanymore, I granted him his wish because he had it a long time ago."

Narinig niya ang pagtawag niGeorgette kay Maya para ikuha siya ng tubig dahil hindi na niya napigilan angsariling ngumawa. Hindi na rin niya kayang pigilan ang mga luha niya, it's toomuch. The pain is too much.

"Sabi ko na nga eh dapat hindi akonagmahal ng lalaki kasi pare-pareho lang sila, nanannakit sila. Please G don'tfall inlove, mararamdaman mo rin ang nararamdaman ko." Hinawakan niya ang paladnito.

"Tahan na." pang-aalo nit sa kanyakahit na si Maya ay tumulong na rin para makalma siya pero hindi na talaga niyakaya. Nahihirapan na siyang huminga, kinakapos na siya ng hangin at sa bawatpaghinga niya ay parang may napupunit sa loob ng puso niya.

"Pagod na ako, ayoko na. Ang sakitsa puso bakit ganito, bakit ayaw niyang tumigil sa pagsakit? Tulungan mo namanako, tulungan mo akong hindi masaktan dahil hindi ko na kaya." Dumako siya sa may pader ng silid nito at iyonang hinampas ang sinuntok niya sa pag-aakalang maiibsan ang sakit nanararamdaman niya. She could smell her own blood pero hindi man lang naibsanang sakit na nararamdaman niya.

"Here." May iniumang ito sa bibigniya. "Drink this."

She opened her mouth to drink thepill, naramdaman niya ang pagdaloy ng tubig sa mga labi niya at kahit nanahihirapan siyang lunukin ang mga iyon ay nagawa pa rin niya. Iyak lang siyang iyak hanggang sa makaramdam siya ng pagod, hanggang sa hindi na niyamaramdaman ang sakit, hanggang sa ang paggaan ng pakiramdam niya kasabay ngpagdilim ng buong paligid niya ang kanyang naging tanging kanlungan.

"KUMAIN KA NA." Nakaupo lang siya sa harap ng mesa at tinitingnanang mga masasarap na pagkain sa harap niya. kumilos siya Maya at linagyan ngpagkain ang kanyang plato. "C, please eat na. Ilanga raw ka ng walang kain bakamagkasakit ka na niyan, kahit kaunti lang."

Tiningnan niya ang pagkain na nasaplato niya at dahan-dahang kinuha ang kanyang kutsara at sumadok ng kauntingkanin at saka isubo iyon. Nasa bibig lang niya ang kanin dahil hindi niyamagawang nguyain iyon dahil sunod-sunod na nagpatakan ang mga luha sa kanyangmga mata. Sumubsob siya sa itinaas niyang mga tuhod at nagsimula na namangumiyak. Bawat galaw na gagawin niya ay parang sinasaksak siya, sobrang sakit nang nararamdaman niya at hindi na niya kaya pa.

"Kapag hindi ka kumain ng maayos ayhindi na eeffective ang anti-depressant pill na binibigay ko sa iyo." Mabilis niyangpinunasan ang luha sa mga mata at nagsimula ng kumain. Sasandok lang siya atilalagay sa bibig niya tapos ay iinom ng tubig.

May narinig siyang nagdoorbell attumayo si Georgette and she feel lonely again and Caleb's face appear on herface that makes her cry again.

"Umalis ka na Ashton." Agad siyangnagpunas ng luha at saka ipinaskil sa mga labia ng ngiting palagi niyangpinapakita kapag nalulungkot siya. Kahit man lang makita siya ng mga taongnakapaligid sa kanya na okay na siya. It has been days since that faithful andpainful experience na ayaw na niyang balikan.

"Gusto lang naman kitang bisitahinmasama ba iyon?"

"G," tawag niya sa kaibigan. "Papasoklang ako sa loob." Paalam niya sa kaibigan niya para makapag-usap ito at si Ashton.

"Pero hindi ka pa kumakain."

"Tapos na akong kumain." At umalisna sa harap ng mga ito, agad siyang bumaba sa underground laboratory ni G kasinandoon ang silid na inuokupa niya. Gusto niya doon dahil madilim at walasiyang nakikitang ibang bagay kundi ang kadiliman at kahit na sumigaw siya doonay hindi maririnig ng mga kasama niya sa bahay.