⚠️ភាគ១១:លួង!⚠️

Comenzar desde el principio
                                        

"តែអារោគចិត្តនេះក៏ធ្វើអោយអូនស្រួលមិនប៉ុន្មាននាទីមុនទេឬ? "

"ថោកទាបណាស់លែងខ្ញុំ!! "រាងតូចស្ទុះចុះពីលើតុតែហុីសុឹងមិនព្រមសង្កត់ផ្ញាច់អោយរាបនឹងតុអមដោយជាមួយសម្តីត្រជាក់ស្រឹប

"បងថ្នមអូនមិនចង់បាន...ទាល់តែហិង្សាដាក់ទើបព្រមស្ងៀមស្តាប់បង្គាប់មែនទេ?បានតើ! "

"ហ្ហឹក..លែង!! "ជុងវ៉ុនស្រែកយំរើយកមួយអស់កម្លាំងពេលនាយចាប់សង្កត់ជាប់ ហុីសុឹងហូតខ្សែរក្រវ៉ាត់ពីចង្កេះខោមកចងដៃទាំងសងខាងរបស់នាយតូចជាប់ផ្គួបទៅខាងលើបាត់ទើបចាត់ការខោរបស់ខ្លួនទម្លាក់ចុះបន្តិច ល្មមអាចដោះលែងកូនប្រុសដែលកំពុងសង្ងំរីកមាឌក្នុងខោមួយថ្ងៃហើយនោះ🙏

"កុំយំអី...បងស្រលាញ់អូនណាស់ បងមិនធ្វើបាបអូនឡើយ"នាយលួងលោមឈ្ងោកមុខថើបថ្ពាល់ដែលឡើងក្រហមតិចៗលើកជើងរាងតូចអោយមកគងលើស្មាររបស់ខ្លួន

"ប្រកែកយំស្រែកធ្វើអី បើចុងក្រោយអូនគង់តែក្លាយជារបស់បង"

"អ្ហាស...ឈឺណាស់...ហ្អា"កាយតូចញ័រខ្លួនទទ្រើកពេលដឹងដល់ទំហំនៃកូនប្រុសរបស់នាយក្រាស់ដែលកំពុងលូនចូលទៅខាងក្នុងខ្លួន

"ហ្ហា...តឹងណែនល្អណាស់"ប្រុសកំលោះបិទភ្នែកដោយអារម្មណ៏ល្អៗរសាត់ចូលរាងកាយហើយក៏អុកមួយកប់ដល់គល់ធ្វើឱ្យអ្នកម្ខាងទៀតចំហរមាត់ពើងខ្លួនហើបពីតុឡើងមក

"អ្ហាស...ហុីសុឹង...ខ្ញុំឈឺណាស់!ហ្ហឹក!កុំអី"ជុងវ៉ុនគ្រវីក្បាលចាប់ដើមដៃនាយជាប់យំសស្រាក់ ឃាត់កុំអោយនាយកម្រើកចង្កេះ

"សុំទោស!បងទ្រាំមិនបាន"នាយពោលសុំទោសថើបលួងលោមអ្នកដែលយំអណ្តឺតអណ្តកក្រោមទ្រូង តែក៏ព្រមសង្ងំក្នុងនោះមួយសន្ទុះដែរទម្រាំតែជុងវ៉ុនលែងសូវអីទើបកម្រើកចង្កេះអុកយកៗតែម្តង

"ហ្ហា...អ្ហាស ហុី..ហុីសុឹង! "

"ហ្ហឹស...បងក្នាញ់អូនណាស់! "នាយពោលប្រាប់បិទភ្នែកងើយក្បាលឡើងដោយអារម្មណ៏សុខស្រួលរត់ចូលមកផ្តុំក្នុងខ្លួនកម្រើកចង្កេះឥតអាក់ពីមួយចង្វាក់ទៅមួយចង្វាក់ក៏កាន់តែលឿនធ្វើអោយអ្នកក្រោមទ្រូងហើបបបូរមាត់បង្ហើរសម្លេងយ៉ាងពិរោះលាន់រងំបន្ទប់ទាំងមូល

រឿងឈ្លក់វង្វេងឬស្រឡាញ់ᴴᵉᵉʷᵒⁿ(ផ្អាកតែមួយរយះប៉ុណ្ណោះ!)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora