Nothing like us || Rein van Duivenboden

Hoofdstuk 26

Het afscheidsfeestje is al bijna afgelopen het is dan ook al 12 uur en ik ben dood moe. Het feest is best geslaagd. Owen, Daan en Nils zijn nog samen met Isabella, Randa en Cheyenne langs geweest. Ik had samen met Cynthia nog even met hun gepraat. Ik merkte dat Cynthia nog voorzichtig had geprobeerd te vragen hoe hun met de haat om gingen. Maar tot haar verbazing hadden hun zo goed al geen haat. Waarschijnlijk keken hun niet zo vaak om naar wat er op Instagram onder de foto stond en zaten hun zoals de meeste mensen niet meer op twitter.
Misschien stel ik mij ook gewoon aan.
Op dit moment is iedereen aan het vertrekken behalve Rein en mijn ouders. Rein zou nog gaan helpen met opruimen. Daarna zal ik proberen even met hem te praten.
De spullen zijn snel opgeruimd. Het verbaast mij omdat het heel erg veel leek en we zijn maar met z'n vieren.
"Rein kunnen we nog even praten?" vraag ik hem. Ik zie dat zijn gezicht een beetje betrekt omdat het nogal ernstig klinkt. Misschien is dat ook wel zo. Hij knikt en we lopen de tuin weer in terwijl mijn ouders binnen blijven. Ik ga in de tuin zitten en zucht diep.
"Wat is er?" vraagt Rein bezorgd. "Ik weet niet hoe ik moet beginnen." mompel ik. Rein knikt en staart voor zich uit.
"Je vind het moeilijk om die haat te hebben niet waar?" vraagt hij. Ik kijk hem aan. "Hoe weet je dat?" vraag ik hem verbaasd. Dit keer zucht hij diep.
"Ik zag je op twitter zitten tijdens het etentje die je had gemaakt van de week en aangezien je niet meer op je eigenlijk twitter zat zoals eerder hebt vertelt nou ja."
Hij valt stil en ik weet ook niet meer wat ik moet zeggen.
"Ik vind de haat inderdaad erg lastig. Ik weet ook niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan." begin ik. Ik zie dat Rein twijfelt. "En negeren helpt niet echt." ga ik veder.
"Je wilt het uitmaken he?" vraagt hij. Ik zwijg op dat moment zie ik Rein's hoofd omhoog schieten aangezien hij de hele tijd naar de grond heeft gekeken.
Ik voel de wind langs mijn armen. "Je denkt er serieus overna Gina?" vraagt hij geschrokken.
"Sorry." mompel ik en er rolt een traan over mijn wang.
"Gina ze stoppen vanzelf wel met de haat geloof me." probeert Rein mij te overtuigen.
"Ik denk dat het beter is als we er mee stoppen." fluister ik zachtjes maar ik weet dat hij het gehoord heeft.
"Gina zeg alsjeblieft dat dit een grap is." zegt hij. Ik schud langzaam mijn hoofd en hij laat zijn hoofdzakken. "Laat mij je dan op z'n minst nog een keer kussen." zegt hij zachtjes. Ik kijk hem aan zijn ogen staan verdrietig. Ik voel een steek in mijn maag en ineens weet ik niet meer zeker of ik hier wel goed aandoe. Maar dan denk ik weer aan alle berichten. Ik zucht en ga iets dichterbij zitten. "een kus." fluister ik en druk mijn lippen op die van hem terwijl er tranen over mijn wangen rollen.
Tien minuten geleden is Rein vertrokken. Ik zit in de woonkamer met een beker melk. "Gina toen jij en Rein buiten waren leek het wel of jullie aan het huilen waren?" vraagt ze.
"Ik denk dat het door het licht kwam." lieg ik tegen haar. Als ik haar aankijk zie ik dat ze het doorheeft maar ik zeg niks tegen haar. Ook mijn moeder houd haar mond. Ik drink snel mijn beker melk op om hem vervolgens in de keuken neer te zetten en naar boven te gaan en mezelf in slaap te huilen. Heb ik wel de goede keus gemaakt?

Aangezien ik het volgende hoofdstuk ook al af heb krijgen jullie dit hoofdstuk als extraatje. Ik denk dat donderdag het volgende hoofdstuk online komt. Hoe vinden jullie het verhaal tot nu toe?
10 vote's? :)