မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်တွေ အများကြီး ဖြစ်ခဲ့သည်။
ဗုံးပစ်စီနီယာ အင်မော်တယ်အိမ်သို့ ငွေရောင်လေး၏ အပြန်ခရီးက တကယ်တမ်းတွင် သိပ်မငြိမ်းချမ်းလှပေ။
တစ်နည်းနည်းဖြင့် သူ့နောက်ကို နောက်ယောင်ခံ လိုက်နေသလို ခံစားခဲ့ရသည်။
သူတော်စင် သားရဲ၏ ဆဋ္ဌမအာရုံက အလွန် ထက်မြက်ပြီး ပထမတန်းစား ဝိညာဉ်သားရဲများထက်ပင် အန္တရာယ်ကို အဆတစ်ရာပို၍ အာရုံ ခံစားလွယ်၏။
ငွေရောင်လေး နောက်ကနေ လိုက်ပါလာသည့် လူများက ၎င်းတို့၏ အော်ရာများကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်စွမ်း မရှိသောကြောင့် ငွေရောင်လေးက အော်ရာမှတဆင့် အန္တရာယ် အငွေ့အသက်ကို ရခဲ့သည်။
သူနောက်မှ လိုက်ပါလာကြောင်း သတိပြုမိပြီးနောက် ငွေရောင်လေးက သူ၏ခြေလှမ်းကို အရှိန်မြှင့်လိုက်သည်။
သူက ၎င်းတို့ကို မကြောက်သော်လည်း သူ၏ အထောက်အထား အစစ်အမှန် ပေါ်ပေါက်သွားမည်ကိုမူ ကြောက်၏။
သူက အနှစ်ရှစ်ထောင် သက်တမ်းရှိသည့် သူတော်စင်သားရဲအဆင့် ငွေရောင်ယူနီကွန်းမှန်း လူအများ သိသွားခဲ့လျှင် မည်သို့သော နောက်ဆက်တွဲ အကျိုးဆက်များ ဖြစ်လာမည်ကို ငွေရောင်လေး မတွေးဆနိုင်ပေ။
ထို့ကြောင့် သူအမှန်တကယ် ကြောက်သည့် အရာမှာ သူ၏ သရုပ်မှန်ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိပြီး ရည်ရွယ်ချက်ဆိုးများ၏ ပစ်မှတ်ဖြစ်လာမည်ကိုပင်။
ထို့အပြင် ဤလူများက အလွန်စိတ်ရှည်ပြီး သူ့ကို အချိန်အတော်ကြာ အလွှတ်မပေးတမ်း စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။
သူ ဝိညာဉ်ဘတ်စ်ကားစီးရန် မြေအောက်ရထားသို့ လာချိန်မှစ၍ ဤအဖွဲ့က သူ့နောက်သို့ စတင် လိုက်ခဲ့ကြ၏။
၎င်းတို့က မည်သည့် အင်အားစုမှဖြစ်ပြီး မည်သို့သော ရည်ရွယ်ချက်များ ရှိနေမှန်း သူမသိပေ။
သို့သော် တစ်ဖက်အဖွဲ့၏ ပစ်မှတ်ကမူ အလွန်ရိုးရှင်းသည်။
သူဘာလုပ်သင့်သနည်း။
လူသူကင်းမဲ့သည့် နေရာတစ်ခုကို တည်နေရာ ရွှေ့ပြောင်းသင့်ပါသလော။
