ဝမ်လင်းက ညစာစားပြီးသောအခါ သူ့အခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။
သူသာလျှင် မြင်နိုင်သော "မဟာကံကြမ္မာတာအို"၏ ရွှေရောင်အလင်းတန်းက သူ့ကို ဖုံးအုပ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်။
နောက်ဆယ်ရက်လောက်ထိ သူ့ကံက အလွန်အမင်း ကောင်းနေမည် ဖြစ်သည်။
ဖေဖေဝမ်အတွက် သူယူပေးခဲ့သော ဆုလဒ်များမှာ အသေးအဖွဲမျှသာ ဖြစ်သည်။
ဝမ်လင်းက မဟာကံကြမ္မာတာအိုကို အသုံးပြုပြီး နောက်ဆုံးအကြိမ်က ကံစမ်းမဲ လက်မှတ် ဝယ်ခဲ့သော်လည်း ဘာမှမပေါက်ခဲ့သည်ကို သတိရမိသည်။
အကြောင်းရင်းမှာ ဆုလဒ်ဆောင်ကို အမှန်တကယ် ထည့်မသွင်းထားဘဲ ဂျင်းထည့်ထားခြင်း ဖြစ်သောကြောင့်ပင်။
ထိုအချိန်မှစ၍ သူက မည်သည့် ကံစမ်းမဲ အမျိုးအစားကိုမျှ မယုံကြည်ခဲ့ပေ။
မဟာ ကံကြမ္မာ တာအိုကို အသုံးပြုနေချိန်၌ပင် အောင်မြင်ခြင်းမရှိသည့် အခြေအနေများ ရှိနေသည် မဟုတ်ပါလား။
ကံစမ်းမဲက မည်မျှနက်နဲကြောင်း သူ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသည်။
ကံစမ်းမဲ သို့မဟုတ် ထီများ ဝယ်သည်က ဆင်းရဲသားများ အတွက် အခွန်အခ ပေးဆောင်ခြင်း တစ်မျိုးပင်။
မည်သူကမှ ထီမပေါက်နိုင်ဟု တပ်အပ် မပြောရဲပေ။
အချို့သူများက ကုန်စုံဆိုင်တွင် စျေးဝယ်ရာမှ လက်ကျန်ငွေဖြင့် ထီထိုးကာ ဆုကြေးငွေ ထောင်ပေါင်းများစွာကို ဆွတ်ခူးနိုင်လောက်သည် အထိ ကံကောင်းခဲ့ကြသည်။
သို့သော်လည်း ဆုကြီးဝင်သူများသည် ၎င်းတို့၏ ဆုများကို သက်ဆိုင်ရာဌာနတွင် လာရောက် ထုတ်ယူရာ၌ မျက်နှာဖုံး သို့မဟုတ် နာမည်ကြီး ဇာတ်ကောင်ဝတ်စုံများကို ဝတ်၍သာ အမြဲလာခဲ့ကြ၏။
ယင်းက ၎င်းတို့ အမှန်တကယ် ပေါက်မပေါက်ကို ဝမ်လင်းအား သံသယ ဖြစ်စေခဲ့သည်။
ကံအားလျော်စွာ ဝမ်မိသားစုတွင် ဖေဖေဝမ် နှင့် မေမေဝမ်တို့သည် ထီ သို့မဟုတ် ရှယ်ယာများကို စိတ်မဝင်စားခဲ့ကြပေ။
