သူတော်စင် သားရဲများမှာ အချိန်ကာလနှင့် ကပ်ကာလ၏ တိုက်စားမှုဒဏ်ကို ခံစားခဲ့ရပုံပင်။
သူတစ်ယောက်သာလျှင် ထိုကပ်ကာလမှ လွတ်မြောက်ခဲ့သည်။
တစ်ခါတရံ ပြန်တွေးကြည့်မိလျှင် သူ့အတွက် တကယ်မလွယ်ဟု ခံစားရသည်။
သူသေသေချာချာ တွေးကြည့်လိုက်ရာ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းနှင့် ဤမျှ နီးကပ်စွာ ထိတွေ့ခွင့်ရခြင်းမှာ ရှည်လျားသော အသက်တာ အတွင်း သူ့အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်နိုင်သည်။
ယခုအခါ သူက ဗုံးပစ်စီနီယာ အင်မော်တယ်၏ အိမ်တွင် နေထိုင်နေပြီး အလွန်လုံခြုံသည်ဟု ယူဆနိုင်ပေသည်။
ထို့အပြင် ဝမ်လင်းကိုလည်း သူ့သခင်အဖြစ် လက်ခံခဲ့သည်။
ဤသခင်က အနည်းငယ် တွန့်တိုတတ်သော်လည်း ခွန်အားကမူ လုံးဝ မေးခွန်းထုတ်စရာ မလိုသည်အထိ ငွေရောင်လေးကို လုံးဝ ကာကွယ်နိုင်၏။
သူတော်စင် သားရဲများက အသက်ရှည်စွာ နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။
ငွေရောင်လေး ကိုယ်တိုင်ပင် သူမည်မျှကြာအောင် အသက်ရှင်နိုင်မည်ကို မသိနိုင်လောက်သည် အထိ ရှည်လျားလှသည်။
ယခု သူ့တွင် ဆန္ဒသုံးခု ရှိ၏။
တစ်ခုက သူ့လို အသက်ရှင် ကျန်နေသေးသည့် သူတော်စင် သားရဲများကို ရှာဖွေဖို့ ဖြစ်သည်။
ဒုတိယအချက်မှာ အပြင်းအထန် ကျင့်ကြံပြီး ပဉ္စမတန်းစား အဆင့် သူတော်စင် သားရဲ ဖြစ်လာရန် ဖြစ်၏။
နောက်ဆုံးဆန္ဒမှာ ယာရွှယ်ကို ကောင်းကောင်း ဂရုစိုက်ပြီး သူမ၏ ဇစ်မြစ်ကို ရှာဖွေဖော်ထုတ်ဖို့ ကူညီပေးရန်ပင်။
ဤမိန်းကလေးက တုံးအပြီးရွှတ်နောက်နောက် ဖြစ်နေသည့်အပြင် မှတ်ဉာဏ်များ ပြန့်ကျဲနေ၍ အတိတ်မှ အရာများစွာကို မှတ်မိပုံမရပေ။
သူမ အဆိပ်ပြင်း မိသွားချိန်တွင် သူမကို ကုသရန်အတွက် ငွေရောင်လေးက အင်မော်တယ်စံအိမ်ကို ခေါ်သွားခဲ့သော်လည်း ကံမကောင်းစွာဖြင့် အင်မော်တယ်စံအိမ်၏ ထိန်းချုပ်မှုကို ခံခဲ့ရသည်။
အပိုင်း(၃၉၇) အကြောတင်းသောမျက်နှာ၊ ကြင်နာသောနှလုံးသား
Start from the beginning
