အမုန္းမွသည္...ခ်စ္ျခင္းဆီသို႔(နာက်ည္းခ်က္မ်ားႏွင့္ အခ်စ္ကိုဖန္ဆင္းမည္)

🍁Part 61🍁

[Unicode]

ခွန်းဆက်၊ မာန်၊ သော်တာ၊ မိုးထက်၊ မင်းမြတ်နှင့် ကောင်းထက်တို့၆ယောက် ဆေးရုံ၏ အခန်းလေးအတွင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေကြသည်။ လင်းသာကတော့ အတွဲတွေကြားမှာ ငါတစ်ယောက်တည်း အထီးကျန်မနေနိုင်ဘူးဟု ဆိုကာ ပြန်သွားခဲ့သည်ကြောင့် သူတို့ ၆ယောက်သာ ကျန်ရှိနေခဲ့ခြင်းပင်။

မာန်ကတော့ ခွန်းဆက်ခါးကိုဖက်ထားပြီး ခွန်းဆက်ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာဖွက်ထားသည်။ တစ်စွန်းတစ်စမြင်နေရသော မာန့်မျက်နှာလေးသည် ငိုထားသည်ရော ရှက်နေသည်ရော ပေါင်းပြီး ပန်းရောင်ပြေးနေသည်။ ခွန်းဆက်ကိုဖက်ကာရင်ခွင်ထဲ အားရအောင် ငိုပြီးသွားခါမှ အသိစိတ်တို့ ပုံမှန်ဖြစ်သွားပြီးနောက် သော်တာတို့ပေါင်းပြီး သူ့အား စနောက်သည်ကို သိရှိခဲ့ရသည်။ သူကတော့ ထိုစကားများကို တကယ်ထင်မှတ်ကာ ခွန်းဆက်အတွက် စိုးရိမ်စိတ်တို့လွန်ကဲကာ အသိစိတ်တို့လွှတ်သည်အထိပင် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ အခုတော့  သူ့အား ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်နေသော ထိုသူများအား မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင်သေးသည်ကြောင့် ခွန်းဆက်ရင်ထဲ မျက်နှာဝှက်ထားရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ လွမ်းနေခဲ့သော ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးကိုလည်း တိုးဝင်ချင်သည့်စိတ်ကလေးကလည်း အနည်းနဲ့အများတော့ ပါပါသည်။

ခွန်းဆက်မှာတော့ သူရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာဝှက်ထားပါသော ပန်းသီးလေးအား သိုင်းဖက်ထားသည်မှာ လွှတ်သွားမည်ကိုစိုးရိမ်နေသည့်အလား တင်းကျပ်နေသည်။ သူ၏ မျက်နှာတွင်လည်း အပြုံးတို့က ဖောဖောသီသီ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ ကျန်၎ယောက်မှာလည်း မာန့်ကိုကြည့်ကာ ပြုံးစိစိဖြစ်နေသည်။

"မောင် ငါ့ကို ထားမသွားရဘူးနော်"

မိုးထက်က ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကောင်းထက်၏ ခါးအား လှမ်းဖက်လိုက်ကာ ညုတုတုအသံနှင့် ပြောလိုက်သည်။ မမျှော်လင့်ထားသော မိုးထက်အပြုအမူကြောင့် ကောင်းထက် ကြက်သီးများထသွားကာ ခါးပင် မတ်မိသွားရသည်။ မိုးထက် စကားကြောင့် မာန်၏ မျက်နှာလေးကတော့ ပို၍ နီရဲလာသည်ကို ခွန်းဆက် အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ကျန်သည့်နှစ်ယောက်မှာလည်း မိုးထက်နဲ့ ကောင်းထက်ကို ကြည့်ကာ မရယ်မိအောင် ထိန်းနေရသည်။ အထူးသဖြင့် မိုးထက်ကြောင့် ကြက်သီးများထသွားကာ နားရွက်ဖျားများ နီတက်လာသော ကောင်းထက်ကိုကြည့်ပြီး မင်းမြတ် စိတ်ထဲ အူလှိုက်သည်းလှိုက်ရယ်မောနေမိသည်။