Ateşin İzleri

Bölüm 69

 
Yorum yapmayı unutmayın ama lütfen

Okuyorsunuz oylayıp yorum yapsanız ne olur neden yapmıyorusunuz ki?

İyi okumalar

Eve girip ardımdan kapıyı kapadım hava kararmıştı bu yüzden gidip uzanmayı planlıyordum Atalay'ın tehditlerini düşünmemeliydim yoksa düşünmekten kafayı yiyecektim en iyisi yatıp uyumak diyerek odamın kapısını açtım odaya girmeden önce Asyayı görebilmek için gözlerimi etrafta gezdirdim onu aradım ama yoktu lavabodadır diyerek odaya girdiğimde onu yatakta uzanırken bulmuştum.

"Asya?"

Halinden gayet memnun görünüyordu yattığı yerde doğruldu.

"Bu saate kadar gözlerime meydan okudum."

Ona doğru adım attım ve ceketimi çıkarmak için haraketlendim gömleğimi de çıkardıktan sonra yatağın ucuna gelen Asyaya baktım beyaz tenini göz önüne seren iç çamaşırıyla yatağımda duruyordu.

"Hadi gel artık.."

Kemerimden tutarak beni kendine doğru çektiği anda afallamıştım yatakta dizlerinin üzerinde oturur pozisyona gelip gömleğimin düğmelerini açmaya başladı gömleğimden kurtuldu ve bu sefer ellerini kemerimi açmak için kullanmaya başladı.

"Gizlenmekten bıktım."

Kemerimi çözüp çekmişti ve daha sonra kemerimi yataktan aşağı yavaşça salarken yatağa uzandı ince uzun bacaklarını katlamıştı elleriyle omuzlarına dokunuyordu yatağa çıkarak katladığı bacaklarından birini diğerinden ayırdım ve arasına girdim.

"Tuğkannn..."

Sesi kulaklarımda yankı yaratırken her noktasına dokunuyordum boynundan başladığım öpücüklerimi aşağı yolda takip ederek göğüslerine geldim ve siyah dantelli sütyenini çıkarmadan öpmeye başladım altımda kıvrandığını görebiliyordum kendini bana doğru kaldırıyor erkekliğimi hissetmeye çalışıyordu.

Tuttuğum elini çekip beni başımdan ittirmeye başladığında ne istediğini anlamıştım yattığı yerde hafiften doğrulup sütyenini çıkartmaya çalıştığını gördüğüm onu izliyordum olduğum yerde doğrulup pantolonumun fermuarını indirdim sütyenini yatağın kenarına koyduğu anda ben göğüslerine bakıyordum baktığımı fark ettiği gibi diklendi ve beni üzerine çekti.

Tolga'dan

Derin bir nefes alıp arabadan indim o kadar şehir merkezine park etmiştim ki arabayı sonra buradan nasıl çıkaracağımı düşünürken çöpleri atmak için çıkan Şuleyi görünce tüm derdimi sıkıntımı unutmuştum neden böyle oluyordum ki onu her görmem de farklı hissediyorum bu içimdeki her geçen gün daha da büyüyordu.

Arabanın anahtarını cebime atıp ceketimin düğmesini ilikledim ve restorana doğru yürümeye başladım aslında burdan önce alışveriş merkezine gitmiştim ama oradaki pozisyon dolunca sabahında iş birliği içinde olan mağaza Şuleyi buraya göndermişti.

Elini önündeki örtüye silerek içeriye giren Şule'nin peşine girmiştim o hariç herkes beni fark etmiş ve selamlaşmaya gelmişti.

"Naber kardeşim?"

Elini sıkıp kafa tokuşturduğum üniversite arkadaşımın yüzüne bakmadan cevap vermiştim.

"İyidir işler nasıl?"

Gülerek baktığım tarafa baktı evet Şuleye bakıyordum.

"Seninki iyi iş çıkarıyor merak etme."