Ateşin İzleri

Bölüm 46

Yorum ve vote yapan herkese çok teşekkür ederim ☺️

İyi okumalar :*

Bir güne daha gözlerimi açarken bugünün diğer günlerden farklı olmasını diliyordum bugün ablamı toprağa verirken her şeyin iyi gitmesini sorun çıkmadan huzur içinde uyumasını istiyordum.

  Üzerimi giyer giymez aşağı inmek için asansöre bindim dünkü olaydan sonra Atalayla cenazeye nasıl gideceğimi düşünüyordum bıraksa kendi başıma gitmek istiyordum.

  Girişte beni karşılayan Emre olmuştu yanındakiler uzaklaşmadan bana gülümsemişti bu şekilde yanındakiler uzaklaşmış ve sadece ikimiz kalmıştık.

"Bugün ablanın cenazesi varmış sanırım."

Başımı salladım, nereden öğrendiyse burada haberler çok hızlı yayılıyordu.

"Evet bende oraya gidecektim bu yüzden indim."

Telefonunda bir şeyler baktıktan sonra düşünür gibi bir noktaya odaklanmıştı.

"Seni benim götürmemi söylemişti evet. Gidelim."

Sözü biter bitmez çıkışa doğru yürümeye başlamıştı hemen peşinden şirketten çıktım.

Arabaya binerken en çok dikkatimi çeken sadece ikimizin olmasıydı başka kimse yoktu demekki Emre burada sadece işlerini gören biriydi.

"Başın sağolsun."

Teşekkür ettim ve önüme döndüm içim buruktu ama elimden bir şey gelmiyordu kimseyi geri getiremiyordum artık sonsuza kadar yoktular ve ne kadar Atalay'ı da suçlasam tüm bunların başı o babam olacak adamdı.

Köye geldiğimde aynı annemin cenazesindeki gibi kalabalıktı bu aileye iki cenaze fazlaydı umarım bir tane daha yaşanmazdı.

"Teşekkür ederim Emre."

"Rica ederim ben buradayım malum seni geri götürmem gerekiyor."

Ona karşı yükselmeye bile takatim yoktu dediğine başımı salladım ve kalabalık arasına daldım.
İlk işim eve girmek olmuştu girişte beni gören ablam sarıldığı kadını bir kez daha kucaklayıp yanıma geldi.

"Asyam..."

Ağlamamak için kendimi sıktım. Ablamın titreyen sesini sarılarak yok etmeye çalışıyordum onun canının yanması benim canımın yanması demekti.

"O da annem gibi melek oldu."

Söylerken kelimelerim boğazıma dizilmişti doğruydu o melek olmuştu ama erken olmuştu.

"Dedem seni görse iyi olur."

~~~~~~~~~~~

Tüm gelenleri kucaklamıştım ve söyledikleri baş sağlıklarına kafamı sallamıştım teyzem ve eniştem cenazede yoktular sebebini dayıma sorduğumda cevap verememişti ağzında bir şeyler gevelemişti ama üstelememiştim o kadar kalabalıktı ki onların eksikliği hissedilmiyordu bile.

Hilalle beraber avluya çıktığımızda ablamı toprağa vereli bir saat olmuştu gittiği yerde iyi olacağı için seviniyordum en azından anneme kavuşmuştu.