DİLDADE (AlGon) 🌼🗡

Yarım kalan şiir

Bölüme başlamadan önce bir bilgilendirme; Bu hikâyede Gonca alp kızı, Alâeddin bey oğludur.

Keyifli okumalar...

Senden ayrı düşeli, ben aklımla görürüm:
Bana göstersin diye yöneldiğim yerleri
El yordamından medet umarım, yarı körüm;
Gözüm görür gibidir, ama sönmüştür feri.
Bu göz, gönlüme hiçbir gerçek iz göstermiyor,
Ne kendi gördüğü kuş, ne çiçek, ne bir varlık; ....

Elindeki kalemi sıkkınlıkla kağıdın üstüne attı küçük kız. Dünden beri rüyasımda kulağına ilişen şiiri kağıda dökmek için uğraşır dururdu.

Yarısı vardı ama gerisi yoktu. Sanki beyninden çekip almışlardı şiirin sözlerini.

'Bu şiir sana birini getirecek'
akşam gördüğü rüyasında aklına işlenen bu cümle, kafasının içinde dönüp dururdu... 'Bu şiir sana birisini getirecek '

Derince ofladı. Onca gereksiz bilgiler aklında kalabalık yapıp duruken en gerekli bilgi silinip gitmişti.

Bir umut belirdi içinde. Belki uyursa tekrar görürdü aynı rüyayı. Bu sefer belki şiiri tamamlayabilir di.

Mutlulukla el çırptı. Bunu başaracaktı, bu şiirin devamını yazacaktı!

Bu zamana kadar hiç bir rüyayı bu kadar kafasına takmamıştı, lakin bu çok farklıydı. Çok farklı bir hissi vardı. Farklı bir huzur aşılamıştı kızın iliklerine.

Annesini kaybettiğinden beri ilk defa bu denli huzur hissettiren bir rüya görmüştü.

Sebebini bilmezdi lakin rüyayı gördüğü sabah, küçücük kalbi hiç tatmadığı bir mutluluğu tatmıştı.

Kaçıncı kez okuduğunu bilmediği şiiri her defasında ilk okuduğu heyecan ile okur dururdu.

Gülümsedi kocaman. Bu şiirin ona getireceği kişiyi kessinlikle bulacaktı.

🗡🌼🗡🌼

"Biz ne ararız Hatice"

Sabahtan beri onu peşinde koşturan arkadaşı Hatice'nin ardından oflaya puflaya gitmeye devam ediyordu küçük kız

Bir saattir ormanın içinde koştura koştura bir şey arayan arkadaşının bu hallerine anlam verememiş, sorduğu soruların hiç birine cevap alamamıştı.

Kaç kez sorduğunu bilmediği sorusunu yeniledi tekrar

"Sabahtandır ne ararız Hatice Allah aşkına"

"Bir çiçek, " dedi Hatice. Ardında kalan arkadaşına dönerken. "O çiçeği ararım"

"Bir çiçek mi? ... Adı yok mudur bu çiçeğin? "

"Adını bilmezim"

Ağzı şaşkınlık ile açılmış karşısında ki arkadaşına kitlenmişti Gonca. Bir çiçek için yürüdükleri yolun haddi hesabı yoktu.

Ayaklarına kara sular inmişti yürümekten.

"Adını bilmediğin çiçeği nasıl bulacaksın? "

"Nasıl göründüğünü bilirim. Ararsak buluruz"

Hareketlenen arkadaşını kolundan tutup durdurdu Gonca. Bu aklı hava da kızla çok işi vardı anlaşılan.

"Hatice daha fazla gidemeyiz. Tehlikeli yerler bura. Moğol kol gezer."

"O çiçeği bulmak isterim Gonca. " demişti Hatice kolunu Gonca nın elinden kurtarıp ardına bakmadan giderken.

Derin bir nefes aldı kız sakinleşmek adına. Ne diye peşinden gidiyor du ki. Ne yaparsa yapsındı.