DİLDADE (AlGon) 🌼🗡

kıskanç şehzade

"Gonca'm hele bir dinleyesin."

"İstemezim git"

Sabahtandır hatunun peşinde idi Alaeddin. Anasının da dediği gibi gebelik baya bir huysuz, eskisinden daha alıngan etmişti kadını.

Zaten hep dikkat ederdi Gonca'yı kırmamamk için, ama şimdi eskisinden daha dikkat etmesi gerekiyor du. En ufak kelime Goncayı kırıp kızdırabiliyor du.

Lakin yapmıştı bir hata. Ağzından çıkan kelam sabahtandır burnundan geliyordu

"Bak vallaha ağzımdan kaçtı, dinleyesin beni"

Pazarın içinde hız kesmeden yürüyen hatunun ardından giderken, aynı zamanda kendini affettirmeye çalışıyordu. Pek becerebildiği söylenemez di tabi.

Tezgah başında ki ahalinin bakışlarını fazlasıyla üzerlerine çekmişti Alaaddin'in serzenişleri. Oda farkındaydı ya. Bir vazifesi olsa bu hali mi hatırlayıp ciddiye alırlar mı beni diye düşünmeden edemedi.

Bir çift ceylan gözlü hatun neler ettirirdi koskoca şehzadeye, Alâeddin bile hayret ederdi.

"Goncam kime derim. Bak bu kadar hızlı yürümek zarar verebilir bebe mize, Allah korusun "

"Peşimi bırak gayrı. O vakit dururum." hızını kesmeden yürürken devam etti kinayeli sözlerine "senin için zor da olmaz gayrı. Huysuzum ya ben, bırakmak kolaydır"

"O nasıl söz Goncam. Bırakabilir miyim ben sizi." bir kaç koca adımda yanına vardı sevdiğinin. "Vallaha isteyerek olmadı, affedesin"

Omuz silkti Gonca. "Huysuzum ben, affetmeyi bilmezim" dedi Alaeddin'i tekrar ardında bırakırken.

Derin bir nefes aldı şehzade. Dilini eşşek arısı soksaydı da etmeseydi bu kelamı. Lakin son pişmanlık neye yarardı. Çaresizce devam etti hatununun peşinden. Yolu sonu haneydi sonuçta, illaki durmak zorunda kalacaktı.

Biraz daha yürüdükten sonra hane göründü ileri de. Biraz daha da hızlandı Gonca, ardından ise Alâeddin.

İçeri girdiklerinde yönünü Balâ hatunun otağına döndürdü Gonca.

Tedirginlik ile koşarcasına yanında bitti Gonca nın. Bilirdi, Gonca her kızdığında Balâ anasının yanına giderdi. Alâeddin de her defasında ağzını açmadan kapı dışında bulurdu kendini. Lakin şimdi gönlünü alması lazım dı hatununun.

Kendince engel olmaya çalıştı Goncaya. Kollarından tutup durdurmak istedi lakin kolunu şehzadenin ellerinden çekip aldı Gonca. Hızını arttırıp Balâ anasının otağının önüne geldiğinde şehzade dildökmeye devam ediyordu.

"Gül güzelim, bak gel bir konuşalım ha. Anam imdi otağında uyuyor dur zaten. " dedi Gonca'nın kolunu tekrar tutarken. Ardından devam etti sözlerine. "Hem evlatlarımız odada bizi bekler, gel gidelim "

Ters ters baktı erine. Kolunu çekmeyi de unutmadı.

"Bırakasın beni. Gidesin otağına rahat rahat dinlenesin, ben imdi bir huysuzluk edip sıkmayayım canını. "

Ağzını açmasına izin vermeden çoktan kapıyı açıp girmişti odaya. Söylemek istediği kelimeler tek tek boğazına dizildi şehzadenin. Ardından hızlıca yüzüne kapanan kapıyla bir kaç saniye bakıştı.Derin bir nefes aldı.

Otağa girse de yaka paça dışarı atılacaktı bilirdi. Ondandır kendi otağına doğru yürümeye başladı.

Kendi kendine kızmayı da ihmal etmemişti. Ne vardı dikkat etseydi. Bilmez miydi hatununun huyunu. Onca adama gücü yeterdi lakin bir güzele gücü yetmezdi işte.