dulcet, minlix

21

Lee Minho'dan..

Sınıfta oturuyordum. Felix bugün okula gelmemişti, ailesiyle bir yere gitmesi gerekiyordu. Diğer 6'lı da daha geçen teneffüs yanımda oldukları ve onlarla aynı sınıfta olmadığımız için buraya gelmemişlerdi.

Kafamı sıraya koyarak ofladım, sınıfın en köşesinde makyaj aynalarını açmış birbirlerine makyaj malzemelerini veren ve makyaj yapan kızlara baktım, daha sonra bakışlarım sınıfın diğer tarafında birbirlerinin üstüne çıkmaya çalışan, sıranın üstünde oturan ve asla yerinde durmayan erkek grubuna kaydı.

Gözlerimi kapattım biraz uyuyabileceğimi umarak, Felix'i şimdiden özlemiştim. Gözlerimi açıp telefonumu çıkardım, tam Felix'le olan sohbetimize girdiğim sırada gelen bildirimle duraksadım.

+82****
Minho
Ben Hanbin
Lütfen engellemeden önce beni dinle

Minho
Konuya gir
Niye yazdın?

+82****
Bak
Biliyorum seni zorla öpmem hataydı
Bizden olmayacağını da biliyorum
Öyle bir niyetim yok

+82****
Sadece..
Yarın taşınıyorum
Busan'a gideceğim
Temelli

Minho
Bunu bana neden söylüyorsun?

+82****
Terasa gelir misin?
Senden gitmeden önce
son kez özür dilemek istiyorum

+82****
Artı olarak..
Biraz aşırı bir istek gibi gelebilir ama
Son kez sarılabilir miyim sana?
Söz bir daha birbirimizi hiç görmeyeceğiz
Görüldü

Hanbin'in attığı son mesaja görüldü atıp telefonu kapattım, gözlerimi kapatıp ofladım. Ne yapmalıydım?

Bir yandan içim gitmek konusunda huzursuzdu fakat onun yarın taşınacak olduğunu ve bir daha bizi rahatsız etmeyeceğini bilmek bunu yapmayı kabul etmek istememe sebep oluyordu.

Üstelik.. Ben doğduğumdan beri benden hoşlanan ama ondan hoşlanmadığım insanlara çok üzülürdüm. Biri benden karşılıksız şekilde hoşlandığında bu merhametimi iki kat arttırıyordu.

Oflaya oflaya kalktım ayağa, sadece 10 dakika gidip gelecektim, ne olabilirdi ki? Reddedemiyor olmama kızdım kendimce, sanırım Felix'in dediği gibi, insanları cidden kıramıyordum.

Ayaklarım zorla beni terasa yönelttiğinde, orada dikilmiş beni bekleyen Hanbin'i kolayca bulabildim. Neyse ki teras çok kalabalık değildi. Bizi yanlış anlayacak biri yoktu.

Hanbin beni gördüğünde gülümsedi, ben herhangi bir ifade göstermedim. Yanına ulaştığımda "Teşekkür ederim.." diye mırıldandı. "Yani geldiğin için."

"Bir sevgilim var, biliyorsun. İnsanlara kıyamayan bir aptal olduğum için buradayım, 5 dakika sonra gideceğim, bir daha da görüşmeyeceğiz, tamam mı?"

Hanbin bakışlarını kaçırıp kafasını salladı. "Özür dilerim." dedi. "Daha önce de diledim ama cidden özür dilerim, senden yıllardır hoşlanıyorum ve.. seninle arama çekim girdiğini hissettiğimde kendime engel olamadım.. Seni rahatsız ettiğimi de biliyorum ve pişmanım. Umarım Felix'le bir ömür beraber ve mutlu olursunuz."

Bir şey demedim, yine de ona üzülmüştüm, fazla temiz kalpli olduğumdan mı bilinmez, şimdiden onu kalbim kendi kendine affetmiş gibiydi. Belki de gideceğini bildiğimdendi.